ooievaars en lepelaars
Chris: Ondertussen in Kroatië rijdt Ton even Zagreb voorbij. En dan… komen we aan bij een klein paradijsje: minicamping Tradicije, in de ooievaarshoofdstad van Europa, genaamd Čigoč. Klik hier voor ons stukje over deze camping met o.a. de precieze locatie.
Een zonnig grasveldje met madeliefjes bij een restaurant, dat is gevestigd in een gerestaureerd houten huis, “Tradicije” heet het. Er is een houten sanitairhuisje, eenvoudig maar goed functionerend, en het geheel is omzoomd door hekjes van wilgentenen.
Er is wifi, maar het echte vermaak is te vinden op het dak van het restaurant: een ooievaarsnest! Een vrouwtje staat op het nest en als haar mannetje komt aanvliegen, begroeten ze elkaar steeds al klepperend met de snavels naar achteren gebogen. Soms gaan ze op elkaar zitten, er wordt wat gehijgd en er is alweer een ei bevrucht! Geweldig om te zien!
Fietsen langs de Sava
We gaan fietsen, want een tweede bezienswaardigheid alhier, zijn de prachtige houten huizen, met vaak een overdekte buitentrap, beschermd door Unesco. Sommige huizen zijn mooi gerestaureerd, andere vallen zowat uit elkaar van ellende.
De langgerekte dorpjes liggen aan de Sava of de dode armen daarvan.
Terug op de camping maken we, zittend op de warme stoovjes, weer een maaltijdsalade, dit keer met rucola, vijgen, ham, framboosjes en bosui. Dan nog een biertje binnen in het restaurant.
14 april
Nog voor de zon op komt, horen we alweer het geklepper! Eén van de ooievaars komt steeds grote plukken hooi brengen om het nest te vervolmaken, de andere staat voornamelijk op het nest. Als de snavel vol hooi is, wordt er niet geklepperd.
Om 8.00 gaan we op het terrasje zitten voor een traditioneel ontbijt: lokale vleeswaren en kaassoorten, gebakken ei en zelfgemaakte pruimenjam, jammie!
Fietsen in natuurgebied “Lonsko Polje”
Na de prima douche, lezen we even, en dan gaan we naar het vlakbij gelegen info-centrum voor een fietskaart. Helaas zijn enkele fietspaden door de overvloedige regen van de afgelopen tijd, overstroomd, dus de keus is beperkt. We beginnen op het gravelpad naast de camping en gaan op een dijk rechtsaf, rechtdoor staat nu onder water.
Dit graspad wordt na een paar kilometer echt te blubberig.
We gaan terug en lezen wat op de camping voordat we aan onze tweede fietstocht gaan beginnen. Eerst langs de brede Sava, dan de Lonjsko Polje weer in, we zien een groep halfwilde paarden met twee veulentjes, ze eten en spelen in het water.
We drinken wat aan een eenvoudige picknicktafel, er loopt een ooievaar voedsel te zoeken. We zien langs de weg een doodgereden dier met enge tanden, we weten niet wat het is, waarschijnlijk een jakhals, concluderen we de volgende dag.
In een dorp bekijken we de kerk en de begraafplaats, we zien een graf voor twee mensen, die allebei nog niet overleden zijn, merkwaardig!
We zien nog een zwart slangetje over het asfalt kronkelen, en dan genieten we alweer van de vele ganzen, kippen, varkens op de erven in de dorpen. En natuurlijk de tientallen ooievaarsnesten.
Het terras op de camping is aardig vol met gezellig keuvelende mensen, enkele kinderen spelen op het gras. Vanaf de omliggende velden klinkt het geluid van tractoren. Uiteindelijk schuiven wij zelf ook aan op het terras en bestellen traditionele vleesgerechten.
Lepelaarskolonie
15 april
We ontbijten binnen en douchen lauw, dan een praatje met de Rotterdamse buurman.
De man van het info-centrum vertelde gisteren ook over een kolonie met lepelaars bij Krapje / Drenov Bok en dat lijkt ons wel wat. Onderweg zien we vele muren van zandzakken, ondertussen is het water alweer enkele meters gezakt, gelukkig.
Na een uurtje zien we in Krapje een info-centrum, er lijkt niemand te bekennen. Uiteindelijk belanden we in een filmzaaltje, waar een gids in het Kroatisch de bijzonderheden van de streek (de “Lonjsko Polje”) uitlegt. Na een kwartiertje tussen een groep vrouwen, waarvan de meesten een blauw T-shirt dragen en doorrookte stemmen hebben (personeelsuitje?), krijgen we van de gidsende dame de toegangskaarten en de routebeschrijving naar de lepelaarskolonie (50 kuna p.p.).
We fietsen eerst over een moeizaam graspad en komen tot de ontdekking dat we de groene aanwijsbordjes beter juist niet kunnen volgen, i.v.m. de blubber en wateroverlast.
Bijzonderen varkentjes
We bewonderen de schattige Turopolje varkentjes met krulhaar, ze kunnen zwemmen en duiken en eten ook vis en mosselen, staat er op het bijbehorende bordje.
We zetten de fietsen ergens neer en lopen over een geploegde akker met diepen voren, teveel wateroverlast nu. Dan zien we een groot bruin dier weglopen, een lynx/boskat/jakhals?, we beklimmen een uitzichttoren: zicht op een dode arm van de Sava, aan de overkant grazen Podoliaanse koeien met enorme hoorns, kalfjes dutten in de zon. Aalscholvers drogen hun verenpak op een omgevallen boom.
Omdat het gebied nog te nat is, kunnen we vanaf hier niet verder lopen naar de tweede uitkijktoren, bovendien moeten we de fietsen nog ophalen. Bij het busje besluiten we ook nog even de sterrenkijker met statief mee te nemen.
Vanaf de parkeerplaats bij Drenov Bok fietsen we opnieuw de natte polder in. We zetten alweer halverwege de fietsen neer en onze schoenen blijken aardig waterdicht! Door een gat in de struiken zien we een grote kolonie verschillende vogels, het is er een lawaai van jewelste. We horen ook hele grappige “bubbelgeluiden”, zijn dat kikkers, of foeragerende lepelaars, of…? Naschrift: waarschijnlijk zijn het heikikkers, klik hier voor het geluid van de heikikker op de leerzame “Wilma’s kikkersite”.
Een griezelig beest
Bij de tweede uitkijktoren doet Ton met een sleutel de deur open, ik hoor hem iets roepen over een enorm beest en loop hem snel (en hoopvol) achterna. Volgens Ton zat er een groot beest, alweer een een lynx/boskat/jakhals?, op het dak en die sprong van schrik zo’n zes meter naar beneden en verdween in het struikgewas.
Vanaf hier is de kolonie net iets te ver weg, maar rechts zien we drie lepelaars! Met de sterrenkijker is goed te zien, dat er een gele rand om de nek is, ze hebben een kuif en natuurlijk zwarte lepelvormige snavels met aan het eind een vlekje. Foto’s nemen heeft geen zin, zie hier een plaatje van deze bijzondere vogel. Ze lepelen aan de oever naar lekkere hapjes.
Met ontzettend smerige schoenen, brengen we de sleutel terug en praten nog even met de gids, o.a. over de hoge geluiden die we ’s nachts horen. Zij denkt dat het jakhalzen zijn, op dit moment veroorzaken ze hier veel overlast, m.n. jong vee wordt gepakt en opgegeten. Wat er van het dak sprong, daar heeft zij geen verklaring voor.
Een rustige overnachting op een picknickplek
We rijden verder langs de Sava tot we in Novska komen, waar we weer heerlijk eten bij Wanja in restaurant San Luca, altijd leuk om even met haar te praten. Dan nemen we een klein stukje snelweg en bij Slavonski Brod eraf, we willen overnachten op of bij een picknickplek bij een beekje in de beboste heuvels. Het is nog een flink stuk over een stoffig pad, dit vinden onze fietsen niet fijn, we hebben al tweemaal geprobeerd hiervoor een goede hoes aan te schaffen.
Op de picknickplek zijn een paar families bezig met inpakken en opruimen, het begint koud te worden. We kijken nog even verderop, maar vinden daar geen geschikte plek. Terug, bijna iedereen is nu weg en we vinden een mooie plek bij een beekje.
’s Avonds in het donker, zien we ineens een rood lichtje, misschien een kaarsje bij een kapelletje? We gaan op onderzoek, het blijkt een kampvuur wat nog na smeult, Ton verspreidt de stukken hout wat, zodat het sneller uit gaat. We kijken ook nog even bij een scouting-schuilhut, er is wat vlees achtergelaten op een stuk aluminiumfolie, morgen weer even kijken.
Hoe krijgen we onze fietsen nou toch weer schoon?
16 april
Slechts nog wat plasjes vleesvocht op het aluminiumfolie, al het vlees is keurig opgegeten. De koekoek “koekt” (letterlijk), waarschijnlijk een stembandprobleem. Onze ervaring is dan dat het vaak gaat regenen. Inderdaad de hele dag (mot)regen en triestigheid.
We rijden de snelweg op en bij de tolpoortjes staat een man met een dikke waterspuit de straat schoon te vegen. Ton draait zijn raampje open, wijst op de slang en naar de achterkant van de auto en vraagt: “bicicletta?”. De man snapt het meteen en begint niet alleen onze fietsen maar ook onze hele achterkant schoon te spuiten! Een vrouw staat er bij te lachen en roept “vijf kuna”! Haha!
We zijn nu bijna bij de grens met Servië. Lees verder op pagina 3.