Home ReisverhalenBalkan, westelijk Balkanstadjes te fiets 2018

Balkanstadjes te fiets 2018

door Chris
Balkanstadjes te fiets

Balkanstadjes te fiets: Kastoria

Chris: Na de grens van Macedonië naar Griekenland (waar dus niemand naar het zinloze document vroeg), rijden we over een pas naar Kastoria. Ons ritueel gaat steeds sneller: een parkeerplaats in de schaduw zoeken, de fietsen eraf halen en wat spulletjes bij elkaar zoeken. We fietsen leuk langs het water en zien meteen al pelikanen.

Kastoria ligt erg mooi op een landtong naar een rots die als een pukkel uitsteekt in het grote Orestide-meer. Aan de zuidkant veel terrasjes en taverna’s aan het water, maar nu nog geen trek. We willen het hele schiereiland rondfietsen, dit is slechts zo’n 6 à 7 kilometer. Het is een prachtige weg. Het middelste stuk is voor auto’s éénrichtingverkeer, dus rustig.

Pelikanen, die vanaf het meer willen vliegen, hebben een langzame opstijg, waarbij ze gang zetten met de poten, grappig om te zien. Uiteindelijk vliegen ze dan prachtig vlak boven het wateroppervlak.

De Drakengrot

Al snel zijn we bij de ingang van de Drakengrot. Dit blijkt een kleine, maar schitterende grot, met heel veel stalagmieten, stalactieten en ondergrondse meertjes. Er zijn hier veel botten van de uitgestorven holenbeer gevonden. Foto’s zijn moeilijk door het spaarzame licht, maar ga vooral zelf kijken als je in de buurt bent.

In het midden lopen we over vlonders over het sprookjesachtige ondergrondse meer, een Engels sprekende stem vertelt ondertussen de bijzonderheden.
Dan even knipperen met de ogen en we staan weer buiten! Verderop langs deze heerlijke fietsroute nog enkele kloosters en grotkerkjes.

Aan de noordkant fietsen we Kastoria dus weer binnen, hier beduidend minder terrasjes. We gaan naar de zuidkant voor een heerlijk Grieks maal. Dan weer terug naar ons busje, oh, oh, oh, wat is het hier mooi!

Overnachtingsplek met uitzicht!

Nu een overnachtingsplek, we vinden een hele mooie, met een schitterend uitzicht over Kastoria!

Toch bevalt het ons niet, het is wat kaal en winderig, en misschien wordt het hier vanavond druk met romantische jongelui. De inzoomfuctie van de camera gaat kapot. Weer terug in Kastoria op zoek naar een nieuw cameraatje, blijken alle winkels dicht. In Griekenland is het natuurlijk ook een uur later dan in Macedonië.
Bij het dorpje Pefki een aardige plek bij een rivier.

De rivier stroomt nu echter zo hard, dat we er niet in kunnen zwemmen. In de schemering (we zitten voorin in het busje), komt er een vos voorbij, die zich onder het busje verstopt. Even later zien we hem gelukkig toch weer verder lopen.

22 april
We rijden het busje naar een zonnige plek, want het gras is hier lang en nat. Ton leest zijn boek uit. Het is zondag en we horen de papa zingen. Okee, we gaan weer op pad.

Oudste schrift ter wereld

We willen in Dispilio naar een neolithisch dorp, waar het oudste schrift ter wereld is gevonden, van ongeveer vijf eeuwen voor Christus. Het dorp is een beetje nagebouwd, de gids dreunt haar verhaal op, we vinden het niet veel.

Het plan is nu 200 kilometer Griekse snelweg, maar onze miep-miep beslist anders: 200 km Griekse bergweg. Een schitterende route trouwens! Een pas van bijna 1400 meter. Een dikke slang kronkelt over de weg. Ruige bergwanden. Veel verzakkingen in de weg. Het laatste stuk gaat langs een brede grint-rivier, een toegangsweg naar een dorp is onlangs weggespoeld.

Men heeft een provisorische brug aangelegd en is bezig met de nieuwe toegangsweg. Tot slot rijden we langs de mooie Vikoskloof, in gedachten zien we onszelf daar boven op het randje staan in 2005. De Grieks-Albanese grens is in 10 minuten gepiept en we rijden voor de twaalfde keer Albanië in!

Lees verder op pagina 7.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie