Tijdens onze Vennbahn fietsvakantie gaan we o.a. enkele stukken van de Vennbahn fietsroute verkennen. Deze route stijgt of daalt slechts langzaam, want het was vroeger een spoorbaan. We rijden uiteindelijk een beetje kriskras door Limburg, België, Duitsland, een noordelijk puntje van Frankrijk en Luxemburg.
We hebben een vakantie gepland, samen met Hedzer (Chris haar broer) en zijn vrouw Lidwien. Ondertussen net zo fietsgek als zij, is ons doel fietsen langs de Adige: vanaf de Alpen langzaam naar beneden tot aan Verona. Helaas was Lidwien deze winter wat aan het kwakkelen, zij is één van de weinige mensen in Nederland die haar voeding rechtstreeks in de bloedbaan krijgt ingespoten. Dit wordt TPV (totale parenterale voeding) genoemd.
Het plan is bijgesteld, Hedzer wil het liefst niet al te ver van Nederland op vakantie, zodat in geval van koorts een Nederlands ziekenhuis kan worden bezocht. Een bikeline-boekje van de Vennbahn-fietsroute wordt aangeschaft en we zullen beginnen op een camping in Bütgenbach, want dat ligt op een kruispunt van zogenaamde RAVeL’s (een Belgisch fietsnetwerk over oude spoorwegtracé ’s of langs oude jaagpaden, waardoor er weinig hoogteverschil is).
Er wordt druk door broer en zus gekeken, wat in dat gebied interessant is, Ton en Lidwien bemoeien zich daar gelukkig nauwelijks mee. Wat iedereen leuk lijkt is een keer langs de route van de Tour de France te gaan staan. En verder zien we wel.
♥ Route op kaart: klik hier voor een kaart van googlemaps met de locaties van de door ons bezochte campings (oranje), bezienswaardigheden (blauw). Je kan ze aanklikken voor meer informatie.
Op de fiets naar Neutraal Moresnet
23 juni
Chris: Onderweg naar het zuiden een telefoontje van Lidwien: de receptie van die camping in Bütgenbach gaat om 19.30 dicht, dit gaan we niet meer redden vandaag. Zij weten in het zuiden van Limburg nog wel een aardige camping, dus we spreken daar af. Om 19.30 komen we aan op camping Cottesserhoeve en worden we hartelijk ontvangen door Hedzer en Lidwien, die ook net zijn gearriveerd (en door de honden Freek en Mazzel). Het is zonnig en windstil, dus lekker buiten bijkletsen.
Nat het eten en de afwas, gaan we nog even fietsen. Ton wil wel de fiets met Lidwien uitproberen en krijgt uitleg van Hedzer, ik ga er op mijn gewone fiets achter aan. We fietsen een heel eind de berg op en af, maar de accu van Lidwien haar fiets doet vreemd. Ondertussen wordt het steeds donkerder, ik probeer dicht achter ze te blijven en Lidwien schijn met haar telefoonlampje naar voren, de gele fiets heeft nl. geen verlichting. Op de camping doen we nog wat nuttige dingen en dan kruipen we ons heerlijke bedje in.
24 juni
Ton: We beginnen met ons te buigen over het nieuwe wasrekje, dat Hedzer zich heeft aangeschaft. Twintig minuten bestuderen we de slappe waslijntjes, aha, er zit iets in de knoop, en dan:
Ineens zien we trouwens overal precies dezelfde droogmolentjes op de camping staan.
Hedzer voert een fietsroute in op een app, die ons naar een museum in Moresnet zal leiden. Neutraal Moresnet was vroeger een klein landje, dat na de 1e wereldoorlog bij België ging horen.
Heftige fietstocht
De fietstocht blijkt er één te zijn met flinke klimmetjes, behoorlijk heftig dus. En af en toe obstakels om te voorkomen dat iets dat groter is dan een fiets of kinderwagen zich op het pad begeeft.
De route gaat op een gegeven moment langs een beekje, dus iets minder steil. In het dorp Moresnet gaan we eerst maar eens uitrusten op een terrasje.
Dan verder naar Kelmis, dat vroeger de hoofdstad van Neutraal Moresnet was. Hier is het museum over deze zeer bijzondere geschiedenis.
Lidwien gaat even rusten in het gras, terwijl wij het museum bekijken. Ondanks dat het een beetje een zielige vertoning is…
… is het toch heel interessant. Zeker als je er wat meer van weet, en ja, Hedzer is natuurlijk geschiedkundige. Er is bijv. een foto van een zinken badkuip van Napoleon Bonaparte, het ding zelf staat elders in een museum. Dit was ooit een geschenk van de eigenaar van de zinkmijnen, als dank voor de vergunning om hier zink te mogen delven. De badkuip ging op alle veldslagen met Napoleon mee, had een dubbele wand en een oventje voor houtskooltjes, zodat het water lekker lang warm bleef.
Verder is er een pamflet uit 1919 dat de inwoners van Neutraal Moresnet oproept om hun huizen te versieren en de vlaggen uit te steken! Er is vrede! We horen in het vervolg bij België, dat ons zo gesteund heeft in de afgelopen hongerige tijden! Vanavond om 8 uur wordt dit bij de schuilkelder gevierd met het zingen van het Belgische Volkslied en een fakkeltocht.
Pijnlijke knie
Bij een snackbar in Kelmis gaan we aan de vette hap met patatten en frikadel speciaal, zodat we met volle magen terug fietsen naar Nederland. Al met al hebben we ongeveer 23 km gefietst, maar het voelt als 50 km, met al die hellingen! Het is knap warm, ik ga met Chris afkoelen in het campingzwembadje. Bij het lopen naar het busje schiet plots de pijn in mijn slechte knie. Toch geforceerd met die hellingen? Dit is knap klote, mijn knie wordt warm en dik.
We eten diverse restjes uit thuis leeggehaalde koelkasten. Daarna gezellig kletsen tot het donker wordt.
25 juni
Mijn knie is erg dik, ik kan er slecht op lopen. In de loop van de ochtend gaat het wel iets beter. Vannacht hadden we een paar regenbuien en de temperatuur is een stuk lager. We ruimen alles op en vertrekken rond 11.30 naar Bütgenbach.
Chris: Om ongeveer 14.00 arriveren we op camping Worriken vlakbij Bütgenbach. We kunnen gemakkelijk samen op één plek van 100 m2, dus met een acsi-kaartje kost het ons samen 23 euro per nacht inclusief de honden! De receptionist zucht veel, maar ze is verder heel geschikt. Hedzer en Lidwien moeten een schoonmaakgoedje uit hun leidingen laten lopen, maar dat kan helemaal niet op deze camping. Dus ze vertrekken meteen weer naar een andere camping of plek, waar dit wel mogelijk is.
De zon komt er even bij, maar eigenlijk is het zwaar bewolkt, de temperatuur is goed al waait het wat, Ton gaat zitten lezen, de honden dutten en ik ben helemaal bij met schrijven.
De eerste Vennbahn fietstocht
Om een uur of 16.30 vinden we toch nog tijd om even te fietsen. Ton gaat in de rolstoel met “vuurvliegje” en dat gaat hem goed af. Trouwens, Lidwien is af en toe totaal verbaasd over wat voor een handige dingen, bijvoorbeeld deze stoovjes, wij uit ons relatief kleine busje toveren. Maar een camperbus vol met handige hulpmiddelen komt ons nu ook goed van pas!
We fietsen over het fietspad dat vlak langs de camping loopt (de L45a) naar de Vennbahn route, de oude spoorlaan gaat over een viaduct en zo heb je moeiteloos de mooiste vergezichten. Na 4 km fietsen bereiken we dan voor het eerst de Vennbahn: je kan hier rechtsaf richting Monschau (24 km), wij gaan links richting St.Vith (23 km). Bij Waimes heb je dan nog de afslag naar Malmedy en Stavelot. Bij Faymonville echter besluiten we om te keren, vanwege de accu van vuurvliegje die slechts een bereik heeft van zo’n 20 km.
Met dit dorp is trouwens iets geks aan de hand, lezen we op het informatiebord: ieder jaar wordt hier een Turkse canavalsstoet gehouden met paarden en Turkse vlaggen en behalve dat de plaatselijke voetbalclub “Turkania” in de naam heeft, zijn er verder nauwelijks banden met de Turkse cultuur. Hiervoor zijn twee verklaringen mogelijk, die staan ook op het bord, ga zelf maar kijken!
Op de terugweg schiet er vlak voor Ton een reetje over de weg!
De desillusie(s)
In Bütgenbach gaan we eten bij de Chinees: 4 gangen. Na 2,5 uur wachten vragen we maar eens waar het hoofdgerecht blijft. Er is een kok ziek, maar ze gaan er nu aan beginnen, het duurt hooguit nog 5 à 10 minuten. Na een kwartiertje vragen we om de rekening, Hedzer en Lidwien moeten immers nog een uurtje met de TPV aan de slag. De serveerster geeft de suggestie om de boel in te pakken, dat is prima, maar maak de rekening maar vast op, dan kunnen we meteen weg. Even later staat het eten ingepakt op tafel, maar is de rekening er nog niet. Hedzer loopt naar de bar en heeft nog moeite om 2 euro p.p. eraf te lullen, vanwege het dessert dat we niet krijgen. Wat een waardeloze tent!
Op de camping aangekomen zijn de honden blij dat ze uit de auto mogen, Lidwien gaat de TPV afkoppelen, iedereen is druk met de honden eten geven en het Chinese eten op tafel te zetten. Ineens roept Lidwien: “waar is Freek?” De notoire wegloper is er weer eens vandoor! We roepen en klepperen met de etensbak (maar ja, hij heeft dus net gegeten). Hedzer en ik springen op de fietsen en crossen al roepend en vragend over de camping.
Voor het eerst van mijn leven ben ik blij met het stevige hek dat om de hele camping lijkt te staan. Na een kwartiertje zie ik hem en warempel, hij komt ook gewoon met me mee! Nu Hedzer nog weer even opsporen en dan: aan tafel! Helaas is het eten ook nog eens haastig klaargemaakt en smaakt de bami verbrand. Iedereen is moe en we gaan slapen. Nou ja, Lidwien moet eerst nog weer de TPV aankoppelen.
De tweede Vennbahn fietstocht
26 juni
Laat wakker en na de ochtendbeslommeringen gaat Ton even een rondje fietsen om zijn knie uit te proberen en dat gaat goed! We besluiten de L45a naar de Duitse grens te gaan fietsen, dit is niet zo heel ver. Het fietspad gaat trouwens als de Kyll-radweg verder Duitsland in. Het pad is gloednieuw en erg rustig, maar ook een beetje recht en saai. Informatieborden bij de (voormalige) stationnetjes zijn dan ook ware hoogtepunten. En wanneer je Duitsland in fietst, staat ook goed aangegeven.
In Büllingen doen we nog een poging om een terrasje te vinden, maar alles is dicht. Na het boodschappen doen, hebben we een relaxed leesuurtje in de zon! Dan maakt Hedzer een bloemkool-pompoen-puree met kruidenroomkaas en dille en ik maak zalmmoten met garnalenjus. Met nog wat zeekraal erbij smaakt het veel beter dan de Chinees van gisteren!
Hedzer gaat fotograferen, het is het gouden uurtje voor zonsondergang. Ton en Lidwien gaan afwassen, slechts één kopje en schaaltje sneuvelen, en één deuk in een pan.
27 juni
Het regent en ik ga voorin het busje zitten lezen. En nog even naar het hoofdgebouw voor de wifi. Daar blijkt in de kantine een lopend ontbijtbuffet en daar heeft iedereen wel oren naar. Er is een lift en boven aangekomen staan we een tijdje voor de ramen te wuiven tot men ons binnen laat. De meeste bezoekers nemen de trappen aan de andere kant van de immense en immens ongezellige zaal.
Nog meer desillusies
De hond mag echter niet mee, maar Lidwien zegt op stellige toon dat het een geleidehond is en dat ze verplicht zijn de hond binnen te laten. Toch jammer dat veel mensen dit niet herkennen, zo’n hond heeft altijd een speciaal tuigje om. Verder zijn die honden extreem goed opgevoed en blaffen nooit. Voor de geïnteresseerde is hier een link naar een prettig leesbare folder over de nieuwe wetgeving over het verplicht zijn van het toelaten van een geleidehond in openbare ruimtes. Ook een allergie is geen reden om de hond te weigeren, de honden worden altijd goed verzorgd, dus die kans is ook kleiner dan bij sommige huisdier-honden.
Het ontbijt is wat fantasieloos, maar vult goed, want je mag voor €8,50 onbeperkt eten. Langs wat opgeslagen meubilair is ook het invalidentoilet nog net bereikbaar. Petje af voor Lidwien en Hedzer voor wie “gewoon” leven iedere dag een uitdaging is.
Lidwien voelde zich al vanaf het opstaan niet zo lekker en terug bij de camper meet ze haar temperatuur: 39,7°C en ze gaat meteen telefoneren, o.a. met het TPV-team. Hedzer en Lidwien vertrekken onmiddellijk naar het ziekenhuis in Maastricht op 1,5 uur rijden.
Wij handelen de campingformaliteiten af en rijden naar de camping in Monschau die Hedzer gereserveerd heeft voor drie dagen. Op de camping zien we meteen een bord, dat ons gevoel redelijk uitdrukt:
Lees verder op pagina 2.
2 reacties
Leuk geschreven Chris en Ton! Leuk om te lezen hoe jullie het hebben gehad en mooie foto’s! xxx Mentje
Bedankt voor je reactie Mentje, je bent de eerste die reageert op onze nieuwe site! Liefs van Chris en Ton.