Griekenland 2016

door Chris
Griekenland

Schildpadden en flamingo’s

Ook na de brug over de Golf Korinthe bij Patras, volgen we de noordkust naar het westen. Tussen de dorpjes Kato Vasiliki en Krioneri aan zee ligt een steile berg van bijna 900 meter hoogte. Omdat het eerste strand erg bekend is bij camperaars, kiezen we voor Krioneri. Bij het dorp tegen de rotswand en op het strand bij een verlaten treinstation staan echter toch enkele campers. Dus wij volgen het pad achter het strand langs tot we aan het eind een mooie verlaten plek vinden.

Twee zwerfhonden blaffen als wij te dichtbij komen, verder zijn ze niet lastig. Bij het zwemmen in het ondiepe water, zien we een vis die zich steeds in het zand verstopt. Dan gaan we zitten kijken hoe regenbuien langzaam over de bergen via de brug richting Patras gaan, dat aan de overkant ligt. We zien hier verder niemand.

23 september
Ton: Als we wakker worden stormt het: geen mogelijkheid om koffie te zetten, snorkelen al helemaal niet, dus we vertrekken meteen. In een dorpje kopen we vers brood en bacon. We rijden naar de lagune bij Etoliko, dit stadje is heel bijzonder in de ondiepe zee gelegen en door een brug aan elke kant verbonden met het vasteland. We gaan eerst via een onverhard pad over een dijk door de zee op zoek naar flamingo’s. Maar eerst een kop koffie met ontbijt in de zon.

Grote zwermen flamingo’s

In de verte zien we een paar zwermen vogels, zijn dat flamingo’s? Verrekijker erbij, jaaaa! We gaan verder en er komen steeds meer zwermen aanvliegen, die allemaal neerstrijken aan de overkant van de lagune, dus wel ver weg. Ook de vliegende flamingo’s zijn supermooi, die kleuren! Schitterend. Er zijn ook veel andere vogels en het water zit vol vis, we genieten. (Omdat we later flamingo’s zien die veel dichterbij zijn, volgt er straks nog een foto…)

Terug in het dorp Etoliko kijken we eerst op de lokale markt en in het centrum drinken we espresso en bekijken we een kerk. Bij een strandje bij Astakos snorkelen we matig: ondiep en met zanderige bodem. In Mitikas gaan we eten, dit keer verse vis uit zee, vandaag gevangen.

Wel lekker en ook lekker duur. We internetten nog even en dan op naar Agios Yannis bij Paleros, een prachtig wit kiezelstrandje. Er zit een Brits gezin op het strand en een visser op de rotsen. We snorkelen hier geweldig: helder water en heel veel vis. Na een uurtje nog een keer. Ik heb een half brood mee, dat verkruimeld naar de bodem zweeft.

Inktvis

Als Chris net het water uit gaat, zie ik een grote inktvis met zijn tentakels stukken brood pakken en daarmee kruipt hij in een hol. Ik roep Chris, maar als ze er is, doet de inktvis niet veel meer. We zien alleen de ogen uit het hol gluren. Geweldig om te zien, vooral voor ik Chris kon roepen. Als ik naar het busje terug loop, dat naast het kerkje van Agios Yannis staat, zie ik een tuinslang, dus we kunnen hier zelfs het zoute water afdouchen. Ik ga nog een derde keer snorkelen, de Engelse familie is vertrokken in hun huurauto. De visser zoekt een andere plek om te vissen. Dan gaan we lekker in de schaduw zitten lezen.

Chris: We hebben nog helemaal geen tijd(?) gevonden om in dat kerkje te kijken. Maar als we ’s avonds naar de roerloze zee kijken en het wordt langzaam donkerder, draai ik me om en zie flakkerend licht achter de kleine raampjes van het kapelletje, zo romantisch! Af en toe een kabbeltje van een golfje en de krekels zingen als een achtergrondkoor.

24 september
De geitenbelletjes klinken ons als muziek in de oren, het is hier zo vredig. De priester is nog niet geweest om de vier hangende olielampjes te vullen. Voor ons begint het gewone leven weer: we verschonen ons bed en bedenken weer eens ingenieuze oplossingen voor kleine probleempjes. Eens kijken of we vannacht lekker slapen, want de “topping” ligt nu onder het matras.

Archeologische site Paleros

In Pogonia een bakkertje, in Paleros meer voorzieningen. We brunchen uitgebreid met een Engels ontbijt. Hier zien we leuke verkeersborden, dit laat aan duidelijkheid niets te wensen over:

Bij het uitrijden van het dorp zien we een bord “archeological site Paleros”, dus we volgen een asfaltweg helemaal omhoog. Een verlaten site, waar we een tijdje ronddolen.

De schildpaddenvallei

We dalen af naar het haventje bij gehucht Plagia, waar we de kust volgen op een pas aangelegde asfaltweg naar een paar stranden. Het eerste is een modderig koeienstrand. Het tweede is een mooi zandstrand met een piertje en een barretje, het is er een beetje druk.

Het derde bereiken we via een zeer slecht keienpad van een kleine kilometer. Keutelig grasland, een schaduwrijke put en een varkensbadje. We horen tussen de knorgeluiden plots een menselijk kuchje. Een geitenhoeder komt vertellen dat we hier niet kunnen staan want dan durven de dieren niet te drinken, maar bij het strand kunnen we wel staan (in de volle zon). Jammer, maar logisch, en we gaan in de schaduw van een “te koop”-bord zitten. De herder komt nog even een praatje maken. Na het zwemmen wandelen we naar een volgende baai en weer komt er een kudde geiten en varkens drinken en badderen.

Dan gaat Ton een uurtje zwemmen, helemaal naar een volgende kaap, hij neemt de duikbril mee, want hier zit erg weinig vis. Ik ben meer een landmens en ik ga de vallei verkennen, waarbij ik heel veel schildpadden zie. Dan hoor ik een opvallend geluid: steeds twee keer achter elkaar een doffe holle klap. Het zijn twee schildpadden half onder de struiken, die elkaar steeds stompen! Ik onthoud de plek.

Parende schildpadden klinken heel vertederend!

Na het koken van ons eigen potje neem ik Ton mee naar de plek, zachtjes besluipen we de struik. We horen weer dat kloppen en dan blazen of sissen. En dan heel schattige gelukzalige kreuntjes, heel menselijk. Wauw! parende schildpadden, dat kan niet missen! We nemen het geluid op, maar wellicht is dit youtubefilmpje interessanter. We kunnen het niet laten dit pril geluk te verstoren en gaan in de struik rommelen, de beestjes houden zich uiteraard nu doodstil, maar zitten nog wel aan elkaar vast en we kunnen een bijzondere foto schieten:

’s Avonds kijken we naar de sterren en zien we met het blote oog Venus heel snel achter de bergen van Lefkas zakken! Daarna weer een volledige melkweg.

25 september
Ik word wakker van zacht geknor, het wordt net licht en de varkens “grazen” rondom ons busje. We doen de deuren open en we tellen er negentien, er zijn ook kleintjes bij, hoor ze smakken en knorren! We draaien ons nog even om. Bij de koffie zijn er weer koeien die ons amuseren. Na een wandeling gaan we naturistisch zwemmen en snorkelen en ontdekken een paar grote sponzen in het water.

Flamingos bij Lefkas

Dan het hobbelige pad weer terug, bij het zandstrand staat een buscamper, die daar overnacht heeft. We moeten boodschappen doen en het is zondag, daarom rijden we via een dam naar Lefkas. Al gauw zien we heel dichtbij veel prachtige flamingo’s in het water staan!

Dan over een bijzondere bootbrug naar Lefkas, waar men ons de weg wijst naar de enige supermarkt die op zondag open is. Daarna rijden we langs een vliegveld en door een tunnel naar Preveza en dan rechtsaf richting monument bij Zalongo. Even de conditie op pijl houden met 400 traptreden. Het monument is indrukwekkend en het verhaal erbij nog veel meer. Zie ook hier voor de tekst van het lied dat de vrouwen zongen.

Over een asfaltweg met diepe scheuren dalen we af naar Gliki, waar we langs de rivier de Acheron (= de Styx, de rivier die de onderwereld scheidt van de aarde) tevergeefs een overnachtingsplek zoeken, veel te toeristisch hier. Bovendien stroomt de rivier momenteel zo hard, daar kun je niet in lopen (dit stond voor morgen op het program). Wel eten we hier erg lekker op een terras aan het water.

Overnachtingsplek “kaarslucht”

Een stuk verder naar het noorden rijden we de bergen in en we staan nu op een veld bij een kerkje met een begraafplaats boven het dorp Aghora tegen de bergrug aan. Eerst is het hier vrij rustig, maar tegen zonsondergang komen veel familieleden hun dierbaren in de graven bezoeken.

Dan horen we schoten in de bergen, de echo galmt langzaam weg. Een grote schaapskudde nadert, “prrrrt” horen we de herder doen. Even later komt de herder breed lachend, maar met geweer over de schouder op ons af. Hij heeft een oranje petje op, dus we hebben meteen een gespreksonderwerp: wij komen uit Hollandia (klemtoon op de i). Leuk, hij wil wel even poseren voor een foto!

Hij demonstreert zijn geweer, het is geladen met twee kogels.
Tegen het vallen van de avond komt er een zware kaarslucht vanaf het toch echt niet heel dichtbij gelegen kerkhof, waardoor we voor deze onopvallende plek toch nog de naam “kaarslucht” bedenken. Veel van onze plekken krijgen vanzelf een naam, de vorige heet bijvoorbeeld “de schildpaddenvallei”.

26 september
Bij het kerkhof tappen we badwater en gooien ons afval in een container. Boodschappen in een dorp verderop, drinkwater kost nog geen €0,30 voor 1,5 liter. Een laatste stuk van de snelweg, de moderne Via Egnatia, is nu ook af, zien we boven onze hoofden, wij volgen de secundaire wegen.

Laatste keer zwemmen in Griekenland bij Sagiada

In Sagiada gaan we zwemmen op een strandje waar we ooit hebben overnacht. Er staan nu een paar Duitse en Poolse campers ondanks het bord “no camping”. Na het mooie snorkelen staan we even onder de koude douche en omdat ik iets ondefinieerbaars zie aan de andere kant van de baai, pak ik even de verrekijker erbij. Ach, nee toch! Er is onlangs een auto over de rand gekukeld, dat ziet er niet best uit. Als echte ramptoeristen gaan we dit even van dichterbij bekijken:

Alvorens naar de Grieks/Albanese grens te gaan, rijden we nog dit schiereiland helemaal af, het stikt hier van de viskwekerijen, maar er zijn geen leukere strandjes te vinden.
Dan gaan we voor de elfde keer naar ons lievelingsland Albanië! Lees verder op pagina 5.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie