Home ReisverhalenDuitsland Rügen en Berlijn 2016

Rügen en Berlijn 2016

door Chris

Hier ons reisverhaal naar Rügen en Berlijn in 2016. We hebben een nieuw busje gekocht, een witte Toyota Hiace, hetzelfde merk (bevalt goed), uit Duitsland geïmporteerd vanwege onze eisen: dubbele schuifdeur en 4WD. Volgens “onze” importeur komt ons nieuwe busje “Ursus” zelfs uit Hongarije! De stoere naam “Ursus” (dit betekent “beer”) hebben we gekozen omdat het nieuwe busje wit is en we net in IJsland zijn geweest… We laten er centrale deurvergrendeling, betimmering, een trekhaak en cruise control in maken en een metaalman maakt een ingenieuze constructie voor ons bed. Ons oude zelfgetimmerde houten bed bleek nl. 1 centimeter te lang.
Dit allemaal is een hele goede reden om een voorjaarstripje te maken om ons nieuwe busje uit te proberen…

Vertrek naar Rügen en Berlijn

25 maart 2016
Ton: Wat later dan gepland vertrekken we om 18.30 in onze nieuwe aanwinst. Dit keer gaan onze fietsen mee en voor vertrek controleren we uiteraard de lichten op de fietsendrager. Ik heb vanmiddag nog (schrik!) een nieuwe kentekenplaat hiervoor laten maken. Als we vertrekken hebben we meteen al trek, ach we eten wel ergens onderweg, we zien wel. We rijden nog maar net, maar als ik de cruise control wil aanzetten, doet ie het niet, balen!
In Niebert eten we, en ondanks dat er veel families eten, worden we snel bediend en krijgen we mosterdsoep bij onze bestelling, verder entrecote en spareribs.

Politiecontrole

Na een uur rijden we weer, snel naar de snelweg richting Groningen. Een politieauto passeert ons en het lampje “volgen” gaat branden, de vrouwelijke politieagent komt naar ons toe en zegt: “U heeft geen achter-verlichting, dit is te gevaarlijk om verder te rijden”. Hoe kan dat nou?!?! We mogen naar de carpoolplaats in Hoogkerk rijden en de politie rijdt achter ons aan te bescherming, heel vriendelijk. Op en P en R bellen we met het ANWB-pasje in de hand de wegenwacht die al snel arriveert.

Klik evt. hier voor een handige vergelijkingssite van pechhulporganisaties en bijbehorende kosten. De wegenwachtmeneer begint met het controleren van de zekeringen, waar zitten die eigenlijk bij een Toyota? Volgens hem staan Toyota’s zelden met pech aan de kant van de weg. Hij vindt twee kappotte en vervangt ze. Dan ziet hij dat de remlichten blijven branden. Hij vraagt of wij iets met de lampjes van de fietsendrager hebben gedaan. Nee, dat niet, maar bij ons vorige busje was er altijd één lampje kapot. Hij ziet dat er twee lampjes zijn verwisseld en dat heeft waarschijnlijk kortsluiting gemaakt. Hij wisselt ze om en nu doet alles het gewoon. Volgens hem doet de cruise control het ook niet als die geen seintje van de rem(lichten) krijgt. Logisch! We bedanken deze zeer vriendelijke meneer en gaan weer rijden en ja hoor, ook de cruise control doet het, jippie!

Eerste vrijkampeerplek van Ursus

Na het Duitse Oldenburg vinden we bij het dorpje Lintel ergens tussen de weilanden een schattige picknickplek aan een piepklein meertje. We gaan meteen plat en ik slaap binnen een minuut volgens Chris.

26 maart 2016

Rond 8 uur worden we wakker en als we vertrekken zoeken we een “backerei”, maar vinden een Lidl. Maar daar hebben ze ook lekkere broodjes. Uit een doorzichtige bak moet je de broodjes met een grote lepel door een gleuf opzij duwen zodat ze in een gootje komen, waar je ze kunt pakken. Zo raak je nooit broodjes aan die je niet meeneemt. We kopen beleg erbij en buiten eten we het eerste broodje met ham.
Bij Hamburg komen we plots in het centrum terecht en op de snelweg bij Rostock is een giga-file. De eerste afslag eraf en we rijden heerlijk ontspannen de toeristische route ongeveer parallel aan de snelweg. Dan een rode weg, erg druk, veel stoplichten, maar ach, het rijdt.

Rügen

Tot we echt moeten stoppen vlak voor Bergen op Rügen. We zien blauwe zwaailichten en een traumahelikopter arriveert. We volgen het voorbeeld van anderen en keren om. Via kinderkopweggetjes komen we in Binz, ziet er erg gezellig uit. Na wat zoeken vinden we camping Meijer waar we een plek aangewezen krijgen.  Alle campers staan met de neus dezelfde kant op, wij gaan andersom staan. Met de fiets gaan we naar Binz.

Chris: Binz is een aardig badplaatsje met mooie huizen, een pier bij het strand en vele restaurantjes. We kiezen een drukke pizzeria, drinken nog ergens een biertje en fietsen weer naar onze slaapplek op de camping, alwaar keiharde muziek bij een groot kampvuur. Er zijn slechts drie mannen op het “feest” en ook de andere campinggasten hebben geen zin om er heen te gaan. Wij ook niet. We gaan lekker vroeg slapen.

Indrukwekkend Prora

27 maart 2016
Paaszondag en zomertijd! Na onze koffie in de zon nemen we een familiedouche, lekker handig. Dan gaan we in Prora het 4,5 kilometer lange door Hitler gebouwde vakantie-kolonie voor 20.000 arbeiders bekijken. We parkeren op de camperplaats en lopen naar het “MACHTUrlaub” museum. We bekijken er een filmpje en lopen een tijdje rond, zeer interessant.

Het gebouw heeft echter nooit als KdF(kracht door vreugde)-Strandbad dienst gedaan, wel als opvang van vluchtelingen en als militair hospitaal. Daarna lopen we om één van de gebouwen, een fikse wandeling. Op sommige plekken heeft het gebouw nu weer een andere functie gekregen. Om de 500 meter zit er een corridor tussen de gebouwen. Aan de zeekant is geen pad, je kunt over het strand lopen.

We besluiten naar badplaats Sassnitz te gaan. Na een mislukte poging om dit per fiets te bereiken, rijden we met de auto het haventerrein op. Maar het stadje kan ons niet bekoren, te toeristisch. We pakken een stuk snelweg richting Berlijn en gaan bij een mooi merengebied er af. In Feldberg vinden we een geopend restaurant en vanwege “Ostern” staan er veel lamsvleesgerechten op de kaart.

Boerencamping

Vlakbij is een aardige boerencamping. Op een briefje bij de receptie staat dat je een plek kunt zoeken en dat morgen om 9 uur waarschijnlijk iemand aanwezig zal zijn. We staan mooi aan het meer en al tegen zonsondergang gaan we uitgeput achterin liggen.

28 maart 2016
De zon schijnt alweer uitbundig, maar onze neuzen zijn nog koud. Het was vannacht rond het vriespunt. We hebben een relaxed ochtendritueel, de camping blijkt heel fijn voor rustzoekers en natuurliefhebbers als wij. Er vallen hier heel wat vogels te spotten en boerderijdiertjes gade te slaan. Alleen de konijntjes zijn vanwege de kou binnen. Ondertussen is er iemand bij de receptie en kunnen we gleufmunten kopen voor de douche.

Het vlakbij gelegen Feldberg ligt schitterend in de zon aan een meertje. We rijden waarschijnlijk fout, want er volgt een stuk zandpad door het bos, 3 km lang, vol gaten, kunnen we meteen kijken of Ursus dit wel leuk vindt! Verder langs dorpjes met overal van die leuke paasversieringen.

Russisch spookdorp in het bos

En dan komen we in het gehucht Vogelsang waar we een door de Russen in 1994 verlaten dorp willen bezoeken. Het moet een groot terrein zijn, midden in het bos gelegen. Een stukje na de spoorwegovergang mag de auto niet verder en we pakken de fietsen. Een kilometer verder is een wegversperring op het bospad, maar we kunnen er gewoon langs met de fietsen. Er staat ook helemaal geen bord dat je hier niet mag komen. We fietsen verder over afgebrokkelde betonplaten, kedeng, kedeng, klinkt het in tweevoud door het stille bos. Fantastisch! De zon schijnt, het bos ruikt lekker en we zijn op weg naar een niet toeristische bezienswaardigheid!

Dan zien we graafmachines en er zijn al heel wat gebouwen en bunkers met de grond gelijk gemaakt, letterlijk: we zien alleen nog wat brokjes puin liggen. Gelukkig staan de meest interessante gebouwen er nog wel. Als eerste bekijken we de Russische school: een groot gebouw van twee verdiepingen en een zolder.

Eerst denken we dat er anderen in het gebouw zijn, maar er blijkt een deur te zijn die door de wind steeds dichtslaat, we zijn de enigen die hier nu rondstruinen. Er is een gymzaal en in het lokaal waar kennelijk Duits werd gegeven een spreuk: DAS STUDIUM DER FREMDSPRACHEN BEREICHERT DIE MUTTERSPRACHE. Veel details zoals lichtknopjes, toiletten, de garderobe, gordijnhaakjes, stukjes kapot gordijn, een windroos en in de kleuterklas kleurige schilderingen.

Heel bijzonder om te bedenken hoeveel generaties Russische kinderen hier les hebben gehad tussen 1945 en 1994. Door waterlekkage kunnen ook mooie dingen ontstaan, zie de foto helemaal bovenaan! Hier kun je beter niet lopen, maar in het algemeen zijn de oude vloeren nog stevig genoeg al hebben vandalen veel hout (voor een kampvuurtje?) gesloopt.

Zelfs een theater

Naast de school is het theater:

theater in Russische spookstad bij Vogelsang

met ronde trappen die naar de balkons boven voeren.

Hier ontdekken we ook nog de filmkamer met gaten voor de projectie. Er staan nog veel meer gebouwen maar we fietsen nu naar het militaire complex, dit is zo goed als verdwenen, maar we vinden nog wel een soort garage voor tanks. We zien geen propaganda-teksten zoals beschreven door Marjolein op haar interessante weblog over Berlijn en omgeving, maar we hebben dan ook lang niet alles bekeken.

We zijn benieuwd hoe het hier in de nabije toekomst verder gaat. Op een omgevallen bord staat iets van “ontmanteling” of “teruggave aan de natuur”, maar we hopen wel dat de bijzondere gebouwen bewaard blijven als museum o.i.d.

Een vijftal kilometer naar het zuiden ligt Zehdenick waar we aan de doorgaande weg een klein familierestaurant vinden dat op Paasmaandag open is. Er wordt net een verjaardag gevierd met een enorme slagroomtaart met vrolijke vuurspetters en iedereen zingt een lied over “verjaardagskind” voor een dame van minstens 80 jaar oud. We eten authentieke Duitse pot met rode kool enzo, maar wel lekker.

Berlijn

Het laatste rukje naar Berlijn duurt nog een uur en we zetten het busje neer op een citycamping gelegen op de punt van een eilandje, niet in de Spree maar in een kanaal dat er wel verbinding mee heeft.

Alleen over de internetverbinding zijn we niet tevreden: 8 euro voor 2 dagen en zeer traag als we al verbinding hebben, verder een prima camping.

We fietsen naar een Kroatisch restaurant, waar we gezellig een biertje drinken. We zien een schilderij van een kustplaats en vragen of dat Split is. Het blijkt een schot in de roos, de eigenaar komt uit een dorp daar vlakbij en begint enthousiast te vertellen. Alleen in het hoogseizoen moet je er niet wezen: de stranden zijn dan te klein, ze zijn zelfs bezig om nieuwe stranden erbij te maken.

Hij blijkt Karlovacko-bier op de tap te hebben en we krijgen een glaasje on te proeven, het is inderdaad veel lekkerder dan de Warsteiner die helaas al in ons glas zit. We zeggen dat we morgen terug komen en krijgen alvast een menukaart mee, maar even later komt hij zeggen dat ze morgen een rustdag hebben, jammer.

In het donker en in de regen fietsen we terug naar de camping en gaan meteen slapen.

29 maart 2016
Een paar regenbuitjes vanochtend op het busje gehoord en dat blijft ook zo tijdens onze ochtendtaferelen, waarbij we overigens relaxed genieten van alles wat er te zien is: een roodborstje dat broodkruimels komt pikken, de training van de roeivereniging, een duwboot met een groot ponton, en natuurlijk de vliegtuigen die vanaf Tegel soms elke minuut opstijgen (vannacht niet trouwens). Het opstijglawaai is hard maar net niet irritant. Ton gaat douchen en ik schrijf even bij.

Schloss Charlottenburg

Ton: We fietsen richting Schloss Charlottenburg en eten onderweg broodjes gebakken ei in een Turks winkeltje. Het voorjaar is net begonnen, dus de tuinen van Charlottenburg zijn nog niet op hun mooist.

Een tamme eekhoorn zoekt zijn voedsel. Onderweg naar de uitkijktoren Funkturm, schuilen we voor de regen in een biologische winkel met thee en koeken. Helaas is de Funkturm gesloten vanwege de weersomstandigheden. We fietsen naar de Gedächtniskirche, want Chris wil mij een bijzonder kruis laten zien.

Dit zogenaamde nagelkruis van Coventry is op 7 januari 1987 geschonken als uitnodiging tot verzoening. De middeleeuwse spijkers waarvan het kruis is gemaakt, zijn gevonden in de as na de vernietiging van de kathedraal van Coventry door Duitse bommenwerpers in november 1940. En in de loop van de tijd zijn er nu wereldwijd zo’n 200 kerken die zo’n kruis in hun bezit hebben en de waarde ervan proberen uit te dragen.

We eten sushi bij ons favourite restaurant Aki Tatsu:

Na onderweg nog ergens een biertje, komen we moe en voldaan weer terug op de camping.

30 maart 2016

Panometer

Chris: Laat wakker en rond 12 uur vertrekken we van de camping. We hebben vanavond met de zoon van Ton en zijn vriendin afgesproken in een Russisch restaurant, genaamd Gorki, in de oudste hippe buurt van voormalig Oost Berlijn. We parkeren de auto, gooien 8,5 euro in de parkeermeter, lunchen met quiche en salade in één van de hippe tenten alhier en fietsen richting centrum.
Via “Unter den Linden” naar Checkpoint Charlie waar we de Panometer bekijken: de halfronde afbeelding van kunstenaar Yadegar Asisi “The Wall” is 32 meter hoog, 110 meter breed en we vinden het zeer indrukwekkend!

Er is een kleine expositie bij. We eten Thaise salade/pannenkoeken. We richten onze blik nu op de Fernsehturm op de Alexanderplatz en fietsen daar heen. De wachttijd voor de beklimming (per lift) van de toren is twee uur, dus dat gaan we (weer) niet redden.
Dan maar naar Humboldt-box, hier kun je ook vanaf hoogte kijken, gratis, maar minder hoog. Eerst een interessante expositie over het enorme Stadtschloss , wat men ernaast aan het (her)bouwen is. Met de lift met filosofische teksten naar het terrassenrestaurant op de hoogste verdieping. Het uitzicht is geweldig, juist omdat je niet al te hoog zit. We zien de oude opgegraven stenen al klaar liggen voor hergebruik in het nieuwe stadsslot.

We fietsen weer naar de auto, waarbij Ton nog even met zijn wiel in de tramrails komt en hebben de tijd om de fietsen weer op het fietsenrek te zetten.

Russisch restaurant Gorki

In restaurant Gorki is het erg leuk om Sjoerd en Caro weer te zien! Het is heel gezellig en het Russische eten heerlijk! We delen twee voorafjes en ook van de hoofdgerechten proeven we alles van elkaar. Dan delen we nog twee toetjes. De serveerster geeft alleen twee verkeerde (ook erg lekker) en als ze er achter komt krijgen we allemaal een glaasje rood spul.

Sjoerd en Caro willen nog wel even ons busje zien, gezamenlijk lopen we erheen. Sjoerd ziet een vos lopen, vanaf een kinderspeelplaats loopt hij een straat in! Niet te geloven, midden in Berlijn! Helaas zien wij hem niet, maar volgens Sjoerd zitten er wel meer vossen in Berlijn, alleen in deze buurt wist hij ook nog niet. We nemen hartelijk afscheid en binnen een half uur rijden we Berlijn al uit.
Als we elk een uurtje hebben gereden, zoeken we een slaapplek. De parkeerplaatsen aan de snelweg staan aardig vol met vrachtwagens, zelfs overdwars op de autoplekken. Dus gaan we van de snelweg af en na wat rondrijden op steeds kleinere weggetjes vinden we een stille overnachtingsplek aan een modderpad en slapen weer heerlijk!

31 maart 2016
Om 6.30 wakker met uitzicht op nevelige velden.

Bij een tankstation koffie en een broodje, dan nog even om de beurt een uurtje rijden en na een aantal wissels zijn we alweer thuis. Wat hebben we genoten van het mooie weer, de vreemde bezienswaardigheden en het fietsen in Berlijn. Tip: als je niet in de gelegenheid bent om zelf fietsen mee te nemen naar Berlijn, je kunt ze ook huren, bijvoorbeeld bij de Turkse levensmiddelenwinkel Satici (Bergmannstraße 21) al vanaf 10 euro per dag.

Deze korte vakantie naar Rügen en Berlijn was een mooie mix van natuur en cultuur. En ons nieuwe witte busje beviel prima.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie