Home ReisverhalenBalkan, oostelijk Bulgarije najaar 2014

Bulgarije najaar 2014

door Chris
Bulgarije

Al snel vallen we Bulgarije binnen in de noordwesthoek waar we de rode rotsen van Belogradchik bekijken en een bezoek aan de verrassend mooie hoofdstad Sofia brengen. We rijden een rondje: helemaal naar de Zwarte Zee en dan via de zuidkant van Bulgarije weer naar het westen, waar we als laatste het Rilaklooster bekijken. Vlot door Macedonië voor een bezoek aan de Albanese familie bij Elbasan, waarna we langzaam langs de Adriatische kust weer huiswaarts keren.

♥ Route op kaart: klik hier voor een kaart van googlemaps met de locaties van de door ons bezochte campings (oranje), vrije overnachtingsplekken (paars), bezienswaardigheden (blauw), enkele fijne restaurants (groen) en goede zwemplekken (donkerblauw). Je kan ze aanklikken voor meer informatie.

We gaan naar Bulgarije!

5 september
Ton: We rijden tot ergens tussen Kassel en Würzburg tot raststätte Hasselberg, precies 400 kilometer in ruim 5 uur en de luikjes gaan dicht.

6 september
Om half vijf wakker, kop koffie en huppekee rijden. Een paar keer van de snelweg af, om te tanken, om een bakkertje te bezoeken, om een file te ontwijken… Bij München en daarna richting Salzburg is het wat dat betreft bijna altijd raak. En maar weer eens tanken, kip en patat, een middagdutje. Ik sliep alweer diverse keren onderweg zoals gebruikelijk op de heenweg.
Nu bij het Sloveense Begunje in “ons” bos een wandeling maken, waar we een mooie koraalzwam spotten.

Chris: Nog even schemeren, de houthakkers verdwijnen en we genieten van een concert aan vogelgeluiden. Als het echt donker is, kruipen we in ons heerlijke bedje.

7 september
Wat een stilte in het bos! We hebben het klokje rond geslapen en zijn lekker uitgerust. Dan beginnen er massaal kerkklokken te luiden! Even later rijden we langs de kerk, die net uitgaat, de kerkdeur komt zo’n beetje op de hoofdstraat uit en sinds kort zijn hier verkeersdrempels.
We werken weer wat kilometertjes weg en eten in een bistro in Samobor, vlak na de Kroatische grens.

Een idyllisch meertje bij Kutina

Om een uur of 15.00 bereiken we een idyllisch meertje bij Kutina en denken daar de rest van de dag (en nacht) relaxend door te kunnen brengen.

Op een vissend gezinnetje na, is er verder niemand. We wandelen en frissen ons op en net als ik mijn leesboek pak, komt er een allervriendelijkste boswachter ons in het Servisch vertellen dat we hier liever voor 19.00 weg moeten gaan, omdat ze hier straks gaan schieten! Bij het schietgebaar zien we dat er bij hem ook ooit een vinger afgeschoten is. We besluiten maar meteen te vertrekken.
Het is ’s avonds natuurlijk lekker rustig op de snelweg door Belgrado en we arriveren om 23.00 bij het spiegelmeer, waar we ook wel vaker hebben gestaan, en gaan meteen slapen.

8 september
Om 6.30 alweer aan de koffie en twee uurtjes later rijden we alweer. Bij Paracin van de snelweg af en een snelle weg voert ons naar een restaurant met gratis wifi, waar we omeletten eten. In Boljevac kopen we gehakt en voor groente verwijst men ons naar “big market” en inderdaad zijn verderop enkele stalletjes. Voor drie dikke tomaten, een rode en een groene paprika en een ui, betalen we slechts €0,70! Via een opgelapte weg gaat het verder, in enkele 10-tallen kilometers slechts twee tegenliggers.

Ons paradijsje vlakbij de grens met Bulgarije

In Knjaževac is het even zoeken naar ons paradijsje van vorig jaar. Van bovenaf kunnen we al zien dat er verder niemand is, fijn! De dikke boomstam om naar de overkant te gaan is weg en ook de waterstroom is net iets veranderd.

We ontdekken in de omgeving nog een graf van een heilige, een verlaten bar en een overwoekerde trap.

Na een koude zwempartij is het tijd om de groentes te snijden onder de tarp, het motregent af en toe.

Een tweetal mannen voert aan de oever een diepgaand gesprek, we horen van de oudste dat hij hier is opgegroeid aan deze rivier, de Trgoviški Timok. Na het eten wandelen we nog langs de rivier en ontdekken nog een mooi strandje.

9 september
In Zajecar doen we boodschappen, we eten een broodje in de auto, het weer is nog steeds somber. Een moeilijk lopende oude vrouw loopt met haar stok en boodschappentas, ze haalt water bij de pomp en komt onderweg heel wat buren tegen waar even mee gepraat wordt.

En dan zijn we al in ons doel-land: Bulgarije!
Bij de grens kun je eerst een vignet kopen, voor 13 euro of 25 lev mogen we een hele maand in dit land rondrijden. Dan nog wat controleposten en een wisselkantoortje.

De rode rotsen van Belogradchik in Bulgarije

Na de grens slaan we vrij snel rechtsaf en na een aantal stille dorpjes zien we al van verre de rode rotsen van Belogradchik! In het stadje rijden we eerst omhoog naar het kasteel. Het is prachtig! Wel veel trappetjes en natuurlijk weer enkele waaghalzen die eng staan te wiebelen bovenop de steilste en hoogste rotsen.

Eindelijk schijnt de zon en dan wordt het ook snel heet! Dan vinden we gemakkelijk camping Madona aan de uitvalsweg van Belogradchik naar het zuiden, een jongedame verwelkomt ons. We hebben deze camping gevonden via deze uitgebreide site over heel veel campings en bezienswaardigheden in Bulgarije. Er zijn niet heel veel vlakke plekken, maar we mogen gaan staan waar we willen. We zijn en blijven de enige gasten. Er zijn wel enkele katten die we (liefdevol) bekogelen. De dame lokt ze naar binnen, echter één blijft hardnekkig onze prullenmand interessant vinden. Het is heet, we zitten in de schaduw, in de verte klinkt onweer. Het onweer lijkt weg te drijven.

We pakken onze spullen en lopen naar het centrum, het is slechts één kilometer lopen en dan zit je meteen ook op een aardig pleintje met enkele cafeetjes. Halverwege begint het wat te druppen. Ton loopt nog in korte broek en sandalen, ik ben volledig voorzien van warme kleding en…. een paraplu! Al gauw wil Ton ook wel onder de plu en dan begint het echt verschrikkelijk te hozen!

Zagorka’s en Kamenitza’s, de biertjes van Bulgarije

Met elk één natte schouder en doorweekte benen arriveren we bij de parasolletjes van een terrasje, ze lekken door en we worden uitgenodigd binnen te komen zitten met onze “zagorka’s” (Bulgaars bier). Als de biertjes op zijn is het droog en gaan we in de straat richting fort, pinnen! Daar nog een “kamenitza” (ander Bulgaars bier) terwijl we gadeslaan wat er in die straat allemaal gebeurt, en dat is veel! Omdat we hier alleen snackbarretjes zien, proberen we een maaltijd te scoren in het hotel op het pleintje. Men verwijst ons naar een tuin met zitjes en daarachter een restaurant. We bestellen het duurste van ongeveer 6 euro en dat blijkt volgens de ober voldoende voor twee personen!

10 september
De douche is wat magertjes, maar wel warm. We rijden een haarspeldenweg naar een televisietoren, maar het uitzicht valt ietwat tegen vanwege vele bomen. Terug, in de tuin met de zitjes scoren we een ontbijt met o.a. “panagyrishte”: gepocheerde eieren in yoghurt met knoflookolie, jammie!
De weg richting Montana gaat door een mooie heuvelachtige omgeving maar schiet door alle dorpjes niet echt op. Dan een snelle weg richting Vraca, maar daar gaan we al snel weer af om via kleine weggetjes naar Sofia te rijden. Maar eerst ergens zwemmen!

Mooiste zwemplek ever!

Aangetrokken door een foto op google earth, lopen we een een goed begaanbaar pad op langs een riviertje en na ongeveer een kilometer: bingo! Wat een schitterende plek! En behalve een bergbeklimmer en een geitenhoedster zien we hier niemand! Je zou hier ook prima een tentje kunnen opzetten! Jammer dat ons busje hier niet kan staan. Als je wilt weten waar deze plek is, kijk eens hier (zoete zwemplekken top 10, het is nummer 7 op de lijst).

Verderop in Cerovo eten we op een dorpspleintje, leuk om het gemoedelijke dorpsleven gade te slaan. Langs een zijweg zoeken we naar een geschikte overnachtingsplek. Al gauw blijkt een brug door een recente overstroming onstabiel geraakt en afgesloten met hopen aarde. Hoeveel dorpen zijn hier nu afgesloten van de buitenwereld? We rijden terug naar de hoofdweg richting Sofia. Lees verder op pagina 2.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie