De liefste kok van Griekenland
Chris: In het verhaal van de Montenegrijnse “grootmoeder Danka” kwam ze deze reis al eens ter sprake: Julia! Vanwege de regen van de afgelopen dagen in de Albanese bergen gooien we de route om en gaan naar het schiereiland Pilion aan de oostkust van Griekenland. We zijn hier tweemaal eerder ook in de maand mei geweest, het heeft het karakter van de Griekse eilanden en is in het voorseizoen zeker niet druk.
Maar goed, we moeten nog even Griekenland doorkruisen vanaf de Albanese grens en dat gaat ongeveer zo:
12 uur: we rijden over de rondweg van Ioanina richting via Egnatia die hier nog niet helemaal af is. We rijden door veel soms lange tunnels en om
13 uur zien we ’t bergdorp Metsovo liggen en om
14 uur rijden we langs de Meteora-kloosters, we gapen eens arrogant en kijken demonstratief de andere kant uit. Och, we’ve seen it!
De zon zien we voorlopig nog niet, integendeel: het regent in de troosteloze vlakte rond Trikala en Larissa soms erg hard. Dan zien we een stukje licht in de lucht, precies waar we heen rijden!
We eten een warm broodje met souflaki bij een “kantina” aan de snelweg vlak voor Volos en rijden de rondweg om Volos die nu bijna af is!
Pilion
Op het schiereiland, de zon schijnt nu uitbundig, gaan we naar een klein strandje waar we ooit hebben gezwommen, zetten de auto in de schaduw en gaan zelf in de hete zon zitten, met onze modderige Albanië-sandalen nog aan! Heerlijk!
20 mei
Vroeg wakker, zwemmen en ontbijt in ’t naastgelegen Lefokastro.
Het ontbijt valt wat tegen want er zit beschimmelde koek bij en kost 12 euro voor twee personen, erg duur als je net aan de Albanese prijzen gewend bent.
In Argolesti pinnen we en doen wat boodschapjes: 43 euro, welkom in het arme Hellas! Oké, niet zeuren, in Nederland ben je dat ook ongeveer kwijt. We herkennen veel onderweg naar Kastri, maar daar aangekomen blijkt de camping gesloten. Gelukkig is Julia er wel en we mogen kamperen bij haar appartementencomplex voorbij de camping. Het is een superplek!
Onder de olijfbomen en we gaan meteen naar Julia om te horen hoe het verder met haar gaat en om lekker te eten: kalamaris, souflaki en echte Griekse salade. Ze vertelt dat het hier gisteren noodweer is geweest, inderdaad zagen we enorme plassen water op de weg hier naar toe. We hebben geluk met het weer!
Verder lezen en puzzelen we de hele middag in de zon en wassen twee shirts. Dan is het weer Julia-tijd: we drinken Fix-Hellas bier en we vinden het lekkerder dan Mythosbier. Kip, porc, gefrituurde groente en salade, mmmmm! Als toetje krijgen we van Julia eigengebakken citroencake en tsipouro: “you will sleep like babies” en dat is precies wat er gebeurt!
21 mei
Om 7 uur brandt de zon op het busje, we lezen buiten en zwemmen in zee. We mogen van de douches van het nu lege appartementencomplex gebruik maken, in de zomer is het wel vol, gelukkig. Julia verzorgt ons een uitgebreid ontbijt.
Domme toeristen
Ton: Om een uur of twee maken we een uitstapje en komen bij Agios Kiriaki aan het eind van de Pilion via een nieuwe asfaltweg. Aan het begin van het dorp is een grote vrijwel lege parkeerplaats, want, zo staat op een bord, in het dorp zelf is geen parkeerruimte. Wij willen er niet parkeren maar er doorheen rijden en via de andere kant naar Trikeri. We volgen dus een smal weggetje langs de zee en komen na wat bochtjes in het mooie stadje, waar de doorgaande weg ongeveer net zo breed blijkt te zijn als ons busje. Chris stuurt Bukur met gemak door deze kraptes.
Tot “de” bocht. Je moet 90 graden naar links op een supersmal kruispunt. Op de trap van een huis op de hoek staat een oudere vrouw die boos kijkend aanwijzingen geeft: eerst rechtdoor een doodlopend straatje in, dan achteruit naar rechts, nog een keer steken en dan kun je verder. Ik sta buiten om te kijken tot hoever Chris kan gaan. Op twee centimeter van de muur roep ik: “stop”. Het gaat prima en de oude vrouw wuift ons lachend na. Ze kijkt dus alleen maar boos maar vindt het hartstikke leuk om die domme toeristen te helpen.
Chris: Na het bergdorp Trikeri gaan we linksaf en komen bij de oversteekplaats om naar het eilandje Trikeri te gaan.
Op een mooi terras pal aan het strand zitten we een tijdje maar er komt geen bediening. In Milina zien we onze vriend Jochen niet en terug in Kastri eten we knapperige kleine visjes, souflaki en gefrituurde groente. We krijgen dit keer “Jägermeister” en cake.
22 mei
Julia heeft nog maar één ei, maar zelfs daarvan maakt ze een heerlijke omelet voor twee.
Ons geliefde strand
We nemen afscheid en gaan naar onze geliefde plek: Vromoneri. De onverharde 2 km lange afdaling is nog steeds slecht maar daar draaien we ondertussen onze hand niet meer voor om. We hopen de plek verlaten aan te treffen maar er zijn mensen bezig het gras te maaien en alles schoon te maken voor het komend seizoen. We mogen er wel kamperen, alleen geen vuur maken. Na een heerlijke snorkelpartij en een wandeling blijken de mensen (en het lawaai) verdwenen. We hebben geen zin om nog ergens naar toe te gaan voor een warme hap, dus een prutje bonen. We kunnen de buitendouche gebruiken dus daar doen we de afwas.
23 mei
Om 7 uur zijn de grasmaaiers alweer present. Ze gaan 4 juni open. Ook het aangespoelde afval op het strand wordt opgeruimd. Na het zwemmen en afdouchen rijden we de heuvel op en voor het ontbijt in Katigiorgis nemen we “alles”, dus yoghurt met honing, gebakken eieren, brood met jam, cheesecake (een soort bürek), frappé en sinaasappelsap. Geweldig lekker!
Dan wandelen we door wat smalle straatjes en langs leuke paadjes langs de zee.
In Melani hebben we eens overnacht aan zee maar het blijkt nu erg heet en er is geen schaduw, het restaurant is gesloten.
Een heel mooi strand in Paltsi
In het naastgelegen Paltsi kunnen we wel eten terwijl we de vele zwerfkatten van ons lijf moeten houden. Even verderop een mooie plek aan zee.
Het snorkelen valt hier tegen: er komt een troebele rivier uit in zee. Wel goed voor zeeschildpadden, er staat een bord dat je op dit stuk strand na 1 juni niet meer mag komen. Er zijn mooie rotsen en de zee heeft wat zandhoorntjes gevormd naar deze rotsen toe. We lezen tussen de bloemen in de schaduw van kleine boompjes. Er zijn wat pubers en plots een Duitse camper. Gelukkig blijft het bij die ene en ze blijven ook niet overnachten.
’s Avonds gaan we in het andere restaurantje eten, veel idyllischer gelegen, ze hebben alleen eigenlijk niks, de gefrituurde feta is gewoon een plak kaas met een scheut olijfolie opgewarmd in de magnetron. De gefrituurde groente blijft ergens in de lucht hangen, niet bestelde patat komt op onze tafel terecht, och, doe dan ook maar een Griekse salade erbij. Toch is de sfeer heel gezellig en we vragen om tsipouro. Als we dat drinken, vragen we of dat hetzelfde is als ouzo. Meteen krijgen we elk een ouzo erbij om het verschil te proeven! Als we later een ouzo en een tsipouro bestellen, krijgen we twee ouzo. De zee ruist, het licht schijnt mooi op de boompjes in de stikdonkere nacht, Grieken kletsen aan het tafeltje naast ons, binnen een kat met jonkies in een kartonnen doos en langzaam raken we aangeschoten….
Het ontbijt is niet veel soeps
24 mei
Heerlijk zwemmen en een plens koud water uit een fles om af te douchen, klaar! We gaan ontbijten in het tentje van gisteren en ze hebben alweer bijna niks, papa doet net boodschappen, we krijgen omelet, een stukje tomaat en vier sneetjes oud brood, daar kun je toch wel 12 euro voor vragen?
Wisselgeld heeft hij ook niet. Ik ga op zoek naar nog wat losse euro’s in het busje en raak aan de praat met een Griekse dame die met een looprekje aan haar ochtendwandeling bezig is. Als het betalen is gedaan (zonder fooi dit keer!) is de dame ondertussen weer drie meter verder en moet er nog even stevig geknuffeld worden! Haar dochter komt haar al tegemoet om haar de vele trappen op te helpen!
We gaan naar het noorden, vandaag willen we in ieder geval voorbij Volos komen. In Agria hebben we alweer honger en eten een hotdog in een delicatessenzaak waar een stoer uitziend meisje 24 uur per dag bedient. We nemen de rondweg om Volos en gaan de bergen weer in. Zo, dat was genieten, op het mooie Pilion en eindelijk mooi weer! Lees maar verder op pagina 14.