Albanië 2010

door Chris

Genieten in een warme bron

Chris: Tot onze verbazing staat er een bruin toeristenbord en is de zes kilometer lange toegangsweg pas geasfalteerd! De afslag is vlak voor de brug bij Petran en op het bord staat Llixha en ujëra termale, maar ga er alsjeblieft niet allemaal naar toe. Als de weg stopt zien we de brug al liggen. Als je wilt weten waar deze plek is, kijk eens hier (zoete zwemplekken top 10, het is nummer 4 op de lijst).

Er komt net een mercedes vanuit het modderige pad naar de brug toe, ze raden ons aan niet met de auto verder te gaan, ze zaten net bijna vast in de blubber. De bestuurder geeft ons uitleg over de verschillende bronnen. Voorbij de brug aan de linkerkant komt er wit gemineraliseerd water uit de rotsen en 200 meter verder ook. Dit is goed voor gewrichtsklachten. De bron rechts onder de brug is goed voor de maag. Het grote bad over de brug en dan iets terug is zeer goed voor je huid.
We proberen eerst de witte bronnetjes die licht naar zwavel geuren.

Die andere bron ligt verder de kloof in, dus we moeten eerst tweemaal de rivier oversteken vanwege de hoge onbegaanbare rotsen aan de zijkanten. We houden ons stevig aan elkaar vast en doen om de beurt een paar stappen in het troebele woeste water. Als de één weer stevig staat doet de ander weer een paar stapjes ondertussen kijkend naar de vaste wal want van in het water kijken word je duizelig. Vlak voordat we aan de overkant zijn komt het kolkende water tot boven de knie. Dit is geen goed idee, maar ja, we moeten wel weer terug. Ook dat gaat gelukkig goed.

Goed voor de maag

Ton gaat nog even in het maagbadje zitten, dit water is veel warmer dan dat van de witte bronnetjes, het mengt zich met het grijze koude rivierwater.

Het lekkerste bewaren we voor het laatst: een heerlijk natuur-zwembad van ongeveer 1 meter diepte met helder warm (ongeveer 30°C) water dat niet naar zwavel stinkt!!! Het is zalig! Op een bepaalde plek zie je bubbels uit een spleet komen. Het overtollige water vloeit over de gestapelde stenen en komt in de rivier terecht. Met uitzicht op die prachtige brug en de woeste bergen rondom is dit toch wel de mooiste plek waar we ooit geweest zijn.

Halverwege het asfaltweggetje hebben we in een bocht van de weg twee restaurantjes gezien. In een schone keuken krijgen we alle lekkernijen te zien: tzatziki, salade, geroosterde paprika’s en aubergines en in de koeling een half beest. Na wat geblaat begrijpen we dat dit een schaap is. Op het terras buiten zit ook net een grote familie een verjaardag te vieren. Wij krijgen ook een stuk van de verjaardagstaart. En weer fruit als toetje, we ploffen.

Als overnachtingsplek kiezen we een grasveld aan het einde van het asfalt, er is hier ook een plek voor auto’s om door de rivier te waden.

Als er één dit pad inrijdt, spurt ik er achter aan met de camera, dat wil ik wel eens zien! De bijrijder laat wat lucht uit de banden lopen en de bestuurder ziet mij staan met de camera en rijdt heel stoer met een arm uit het raam door de woeste rivier, schommelend over de grote keien. Hij blijft toeteren als hij over de bruine derrie het pad omhoog rijdt.

Hij is de enige die dat vandaag doet, de volgende dag staat het water iets lager en zijn er meer. En ik kom erachter dat ik ook filmpjes kan maken op de camera: klik hier als je dat filmpje wilt zien

De mooiste plek waar we ooit geweest zijn!

Ton praat ondertussen met twee Duitsers in een safari-jeep, jongelui met mountainbikes en een hond. Ze gaan bij het water kijken en willen daar overnachten. We lachen ons helemaal suf als ze weer weggaan omdat ze het water te koud vinden! Voor ons is dit een paradijsje! Er komt een minibusje met plaatselijke toeristen kijken. Bij de brug wordt iets op twee ezels geladen.
’s Avonds lopen we in de schemering weer naar het zwembad voor een romantisch nachtelijk bad. Er scheren kleine vogels vlak over het warme water. Wat een sprookje!

Met de zaklamp weer terug over de brug, de modderpaden en naar huis. Slaap lekker!

Hoogtepunt van de dag: naturistisch zwemmen in de natuurlijke warme bron. Dieptepunt van de dag: het regenlawaai van de vorige nacht. 34 kilometer gereden

27 september
Bepakt en bezakt lopen we met de snorkelspullen op de crocks weer langs de blubberplassen die al aardig aan het indrogen zijn. We wandelen eerst over de brug en volgen het ezelpad omhoog want ons geliefde zwembad ligt nog net niet in de zon. Van bovenaf zien we de kloof verder lopen met hoge wanden en bochten. We gaan hier zeker nog eens heen en kunnen dan hopelijk een heel eind die kloof inlopen als het water lager staat. Als we de andere kant op kijken zien we net het busje niet, die staat om een hoekje.

Het leven is wèl leuk!

We gaan snorkelen want volgens de Duitsers van gisteren zitten er ongevaarlijke kleine slangen in.

Die zien we niet maar wel een schooltje vissen, een stuk of zeven, ze zijn schuw en verstoppen zich in een inham.

De spleet waar de bubbels uitkomen blijkt vol te zitten met groene plantjes die de hele tijd heen en weer klepperen door de stroming uit dat gat. Na een uurtje snorkelen krijgen we het toch lichtjes koud en drogen we ons snel af in het koude windje. We nemen afscheid van deze plek en beloven hier gauw weer eens te komen genieten. Bij het busje bekijken we nog even hoe ver de mieren zijn met de broodkruimels, hun pad loopt onder het busje door dus we kijken steeds uit waar we lopen. Ook hier nemen we afscheid.

En dan weer op pad. Halverwege het asfaltweggetje komt er een groep met modder besmeurde motoren aan, jammer, die had ik wel door de rivier willen zien gaan. Lees maar verder op pagina 18.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie