Home ReisverhalenBalkan, westelijk Montenegro najaar 2009

Montenegro najaar 2009

door Chris
Sveti Stefan in Montenegro

Albanië: kamperen in een verlaten kloof

De grens is grappig en verlaten, de slagboom moet er met de hand bediend worden. Bij de Albanese grens weer een document voor de auto. We zien een paar bedden in de keet achter de douanier, het is hier ook zo afgelegen. Ze vertellen dat het 100 kilometer is naar Shkodër en dat dat voor hun drie uur rijden is, erg slechte weg! Drie kilometer na de grens gaan we over een houten brug, we bewonderen net de waterval daar beneden als er een douanier vanuit de richting van Shkodër aankomt, hij wil het auto-document nog even zien maar de politie heeft het kennelijk goed gedaan.

Hij lacht vrolijk en rijdt verder richting grens. Nu volgt een stukje omhoog met rechts een afslag naar Vermosh, dan door een kloofje, de weg valt erg mee en de omgeving is prachtig. We hobbelen verder met gemiddeld 12 kilometer per uur (met fotostopjes en plaspauzes).

Als we na een lange afdaling in een dal komen met wat huizen nemen we twee liftende vrouwen mee, ze hebben een speciale klederdracht aan, en een soort haarlok met iets vettigs op hun voorhoofd geplakt, we noemen ze maar Malissoren naar het boek van A. den Doolaard. Chris gaat op het bed liggen en zij kunnen voorin. Dat wordt een fijne rugmassage! Na een half uur zijn ze er gelukkig, want ik zie natuurlijk ook niks daar achterin. Ze bieden nog geld aan voor de lift maar dat slaan we af natuurlijk.

Een kakofonie van geluiden

Ton wil wel wat water en draait een pas gekochte fles open, meteen zit de hele voorcabine onder plakkerig water, het was dus toch niet “naturel”. In een dorpje rent een jongetje van een jaar of zes een hele tijd achter ons busje aan, wat een lol, bij grote bunkers op een vlak stuk is de rest van het dorp aan het voetballen.

Het wordt al schemerig en om de volgende bocht, net uit het zicht van het dorp, zien we een prachtige overnachtingsplek: een flink vlak stuk op de bodem van de kloof in deze kolossale omgeving! We hebben 30 kilometer in bijna drie uur afgelegd. We bereiden ons voor op nog zo’n koude nacht in de bergen, we zitten ongeveer op dezelfde hoogte als gisteren. Toch wordt het ’s nachts niet kouder dan 17°C en we zitten nog lang buiten. Houden deze stenen kolossen de warmte soms vast? Of zitten we veel lager? Thuis maar even op google-earth kijken…. (het blijkt dat we gisteren sliepen op 1050 meter en nu op 400 meter hoogte).

16 september
Om 5.50 wakker, het wordt al licht en het spitsuur begint: diverse auto’s komen voorbij. Gisteravond was ons al opgevallen dat de meeste auto’s geen achterlichten hebben, is hier ook niet echt nodig. Chris gaat wandelen, Ton wil nog even slapen.

Dan koffie en dagboekje bijwerken. Er komt een geitenherder voorbij, “Zdravo”, hij vraagt iets, ik roep “Hollanda”. Vervolgens komt er een jongen met een witte zak op zijn schouders prachtig fluitend de kudde overnemen en de man loopt terug, nog weer even vriendelijk zwaaiend. De geluiden zijn hier overweldigend, er hoeft maar een vogel over te vliegen en er is een kakofonie van geluiden door alle echo’s.

De blauwgroene Cem rivier

Nu ga ik Ton wakker maken. Ton bewondert ook even de oranje granaatappels, verder groeit hier niet veel. Na nog een kudde geiten vertrekken we om 10 uur als de zon net over de bergen komt. We vinden dit echt de mooiste plek waar we ooit hebben vrij gekampeerd!

Ik had tijdens de wandeling boven op de berg geruis gehoord (waterval?) en inderdaad om de bocht van de kloof is er plots wel water in de rivier. Er is hier een kleine viskwekerij met een aquarium bij de weg, waarschijnlijk kun je hier vis kopen. De rivier is vanaf hier prachtig: helder water, evt. (koude) zwemplekjes, blauwgroene kleur. We volgen deze rivier een heel eind.
In het dorp Tamarë zijn een paar winkeltjes, we zien o.a. een heel klein kioskje met twee hoofden van mensen die er in zitten, het past maar net! Ook de borden aan het begin en aan het eind van het dorp, die waarschuwen voor voetgangers, zijn grappig.

Verder langs de rivier met hangbruggen en boodschappen-trek-hang-dingen boven de rivier. Er is ook elektrisch en men gebruikt wat voorhanden is, waarom zouden die palen eigenlijk recht moeten zijn?

De haarspelden

Ton: Dan begint de klim naar boven, via een kloof gaan we steeds hoger. Het uitzicht wordt steeds mooier. Via haarspeldbochten komen we helemaal boven op de berg. We rijden ±10 km/uur en stoppen regelmatig voor een nog mooiere foto. Er is een bosjes-hakker vlak langs de weg bezig op de rand van de afgrond.

Een vrachtwagen passeert, die zien we later onder ons door de haarspelden rijden. Vogels vliegen veel lager dan wij staan. Eenmaal boven verandert het landschap plots in een grote hoogvlakte. Er is een dorp met een school. De weg wordt een stuk beter, asfalt! De geleidelijke afdaling gaat een stuk sneller, soms 40 km/uur. In de verte ligt het meer van Shkodër:

Chris: Uiteindelijk hebben we over de 49 km gravelweg en 15 km slechte asfaltweg naar de grote weg bij de andere grens Han i Hotit 5 en een half uur gedaan inclusief korte stopjes, maar wat was dit indrukwekkend!

Nu rijden we op de brede slechte asfaltweg naar Koplik en Shkodër, in deze steden is het verkeer chaotisch, veel mensen op straat die met buurtgenoten kletsen zonder zich te generen voor de file die ontstaat, kortom “onthaasten”, zoals wij dat noemen. We eten ergens “mish” in een restaurant waar een man met groezelige vingers en een doordringende lichaamsgeur kleine borden met hoog-opgestapelde brokken niet geheel mals lamsvlees serveert.

De camping van Dick en Helène

Na Shkodër zoeken we naar de Nederlandse camping: ze hebben prachtige borden geplaatst, helaas is er net één gestolen dus we moeten toch nog lang zoeken. Joshua herkent ons en doet de poort open. We zetten de bus achter op het kampeerveld neer en zien de buren bezig met de mais kappen en in schoven op het land zetten. Er staat één andere tent. Al gauw komen Femke en Daan terug van hun dagtocht en gaan we kennismaken met een koud biertje erbij. We eten lasagna in het restaurant op de camping en gaan om 22.00 slapen. Er arriveert ook nog een Duitse familie.

17 september
Het heeft vannacht verscheidene keren heel hard geregend en het veld is behoorlijk drassig.

Om 7 uur zijn Femke en Daan bijna klaar met inpakken en nemen we afscheid. Zij gaan met een bootreis vanaf Komani naar Fierzë en dan door naar Kosovo. Later via mailcontact gehoord dat die bootreis erg mooi was maar dat je voor Kosovo 50 euro moet betalen voor een autoverzekering. Zuinig als echte Hollanders keren ze om, rijden via Kroatië waar ze een fikse boete krijgen voor te snel rijden!

We ontbijten met omelet en heerlijk zelfgebakken volkoren brood in het restaurant, pluizen de informatieboekjes en kaarten na die bij de balie liggen, praten met Dick en Helène, de eigenaars, over de camping en het hospice, geven nog wat verzamelde kleding voor arme mensen die vanaf het platteland deze kant op komen, praten met de moeder van Helène, verschonen ons bed en maken een foto van een eend:

Oplossing voor het afvalprobleem in Albanië

De moeder van Helène is een bijzondere vrouw, zij is begonnen met dit Albanese project en heeft ook andere projecten o.a. in Mozambique gedaan. Ze vertelt dat Helène de burgemeester van Shkodër heeft geholpen met het vertalen van brieven in het Engels naar de Europese Unie, die zijn komen kijken en nu komt er heel veel geld vrij voor de verbetering van het afvalprobleem in heel Albanië. Er komt een verbrandingsoven bij Barbullush en containers in het hele land, ook heel goed voor de werkgelegenheid!

Ondertussen (2018) bestaat deze eerste Albanese camping niet meer, goede alternatieven zijn camping Legjenda en camping Lake Shkodra Resort.

We rijden naar Rozafa kasteel en wachten tot de regen ophoudt. Dan bekijken we in de stromende regen het kasteel (hoezo onthaasten) en het schitterende uitzicht!

We drinken fanta exotic in het restaurant met schoon toilet en een puppy. Ernaast is een interessant museum (entree 150 lek p.p., fotograferen mag zonder flits), de beheerder vertelt dat er ergens wit water uit de rotsen kwam, waardoor de legende is ontstaan van de vrouw die ingemetseld werd, behalve één borst om haar kind te kunnen voeden.

In het restaurant nog een limoensoepje met ei. Lees maar verder op pagina 7.

Dit vind je misschien ook leuk

2 reacties

Rail sailer 13 maart 2019 - 13:44

Beste Ton en Chris,
Wat een mooie verslagen maken jullie.
Is het mogelijk om de verhalen/verslagen te downloaden? Wij willen in april naar de Balkan en zouden blij zijn als dat zou kunnen
Blijf genieten en deze mooie verslagen maken
Groet rail

Reply
Chris 15 april 2019 - 11:33

Hoi Rail,

Bedankt voor je compliment! Sorry voor mijn late reaktie, we komen net thuis uit Marokko en ik heb een tijd niet aan de site gewerkt. Ik heb je vraag even doorgestuurd aan mijn zoon, hij helpt me met “Wordpress”, de nieuwe site. Zij antwoord:
Hmm, het makkelijkste is:
Met ‘rechtermuis, opslaan als’ (op een willekeurige plek op een webpagina, behalve op een foto/plaatje) kun je makkelijk een pagina opslaan.
Zo kun je de verhalen offline (want daar gaat het om denk ik?) gewoon lezen.
Zelfs incl. de foto’s volgens mij. Want die zijn al geladen en opgeslagen in de ’tijdelijke internet bestanden’.
Ik heb dit even gecheckt en het werkt, inclusief de foto’s! Ik wens jullie heel veel reisgenot in de Balkan.

Reply

Schrijf een reactie