Wij zijn enorme fans van het programma “Hunted into the Wild”! In het voorjaar van 2022 volgen we met spanning de twaalf Nederlanders, die voor de “Hunters” op de vlucht zijn. We reizen door Servië en bekijken op de iPad een nieuwe aflevering. Wat als we op weg naar Griekenland nu eens afbuigen naar Bulgarije? Om de locaties waar “Hunted into the Wild” is opgenomen te bezoeken? Dat zou vet zijn!
Het is april en na de hoofdstad Sofia begint het te sneeuwen en het blijft nog liggen ook. Met zo’n 60 km / uur tuffen we verder op de snelweg. Er staat een auto rechts op de weg met de neus de verkeerde kant op, geslipt? De chauffeur bevind zich in de middenberm. Op dat moment worden we ingehaald en die auto rijdt kennelijk door een ijsmassa, want die flatst secondenlang over onze voorruit en we zien helemaal niets. Ik schreeuw (helpt niet) en minder vaart tot er weer zicht is, pfff! Er komt een tunnel: fijn, goed zicht! Langzaam gaat de snelweg weer naar beneden en worden de sneeuwvlokken dunner. Bij Plovdiv overnachten we aan een eenzaam pad in de koude regen en wind. Maar een nieuwe aflevering van “Hunted into the Wild” houdt ons warm.
Op zoek naar de locaties van “Hunted into the Wild”!
De volgende ochtend is het ijskoud, snel tanden poetsen en weg. We ontbijten ergens met soep en omelet. We zijn al bijna in het Rodopi gebergte. Dit is het afgebakende gebied voor de deelnemers en de Hunters. Het tv-programma is waarschijnlijk afgelopen zomer opgenomen, want de omstandigheden zijn nu nogal anders: één van de deelnemers viel al snel uit wegens een hitteberoerte. Maar wij rijden door de sneeuw omhoog naar het dorp Dobrostan.
Daar stopt het asfalt. Het HQ (het hoofdkwartier van de hunters) ligt nog hoger, dus we moeten door! Over een glibberig bospad bereiken we na 3,5 km een picknickplek.
Dobre Dosli betekent “welkom”
We gaan hier naar links, nu nog een kilometer door het bos omhoog en daar is het HQ! In Cyrillische letters staat “Dobre Dosli” boven de deur, maar echt welkom voelen we ons niet.
Het is er druk, veel mannen, voertuigen en bouwmaterialen. We vertellen over de Nederlandse televisie, maar de mannen weten van niets. Dus maar weer terug, want even binnen kijken is niet toegestaan. Een bulldozer weet gelukkig een plek waar hij ons kan laten passeren en we glibberen weer langzaam naar beneden.
Dit zijn de coördinaten van het HQ van “Hunted into the Wild”: 41.89053481243912, 24.88342068229501
Aan de doorgaande weg (wegnummer 58) is een restaurant en de serveerster toetst op Ton’s telefoon een website voor de menukaart in het Engels. Vervolgens weet zij niet wat wij bedoelen en ze pakt de Bulgaarse kaart erbij, met Cyrillische letters dus. We tellen de gerechten en zo weet zij wat wij graag willen: in boter gebakken koeientong en voor Ton een schnitzel in hunter-saus! We vinden onszelf stoer dat we de barre sneeuwtocht aandurfden. Voor ons de eerste keer dat we een onverharde en steile route in de sneeuw deden!
We gaan nu verder naar het zuidoosten voor het startpunt met de watertorentjes, want daar willen we vrij kamperen. De route over een hoogvlakte blijkt prachtig. De deelnemers hebben er weinig van gezien, ze zaten in een afgesloten voertuig. Dan zien we beneden een rivier. Nog even een rotsblok ontwijken…
Vlak voor het startpunt van “Hunted into the Wild” is nog een mooie Byzantijnse brug. Ik heb die brug inderdaad een keer op de achtergrond gezien. Klaterende waterpunten genoeg hier overal, maar ja, het is nu geen zomer hè?
Het startpunt met de watertorentjes
Dan zien we de “watertorentjes”, het zijn er zes. Er is een stuwdam waar het water nu onder door loopt. De onderkanten van de torentjes zijn even hoog als de bovenkant van de stuwdam. De functie van de watertorens is ons een raadsel. Bij de stuwdam is een mooi vlak kampeerveld en twee bouwvallen met van die ouderwetse porseleinen isolatoren.
Ton komt stralend uit één van die bouwvallen lopen: “de letters staan er nog!” zegt hij. We verkennen alles. Voorzichtig nemen we het trappetje van de stuwdam, niet “op de voetjes”, maar “op de billen”. Want het is erg hoog en we willen geen ongeluk op deze afgelegen plek.
De tekst in de watertoren is er ook nog: “zet je telefoon nu aan, code 2908”. Hierdoor denken we dat de start vorig jaar op 29 augustus was.
Dan maken we een kop warme thee, voordat we lyrisch onze vrienden appen waar we zijn. De nacht is stil en de rivier maakt nauwelijks lawaai. De volgende dag schijnt de zon weer uitbundig. We kunnen nu niet verder want er is een wegafsluiting, dus we moeten dezelfde weg weer terug, maar dat is geen straf.
Overigens hebben we in 2014 toevallig al eens vrij gekampeerd naast de Duivelsbrug, die ook een belangrijke rol speelt in “Hunted into the Wild”.
Dit zijn de coördinaten van het startpunt van “Hunted into the Wild”: 41.72676153260642, 25.22483625848463