Eind september is het erg heet, dus we willen snel naar de koele bergen op de Peloponnesos nu we eenmaal in Griekenland zijn aangekomen. Maar omdat we hier in de buurt een fantastische vrijkampeerplek weten, rijden we eerst naar de Aliakmonasrivier.
Hier kunnen we namelijk zwemmen in een koude rivier en op zo’n afgelegen plek kan dat zonder plakkerige badpakjes. Daarna lekker lezen in de schaduw van een zwarte populier. We komen tot de verontrustende gedachte dat er al vier van de negen vakantieweken om zijn! En wat hebben we al veel meegemaakt en op bijzondere plekken gestaan!
20 september
Het is om 8 uur mistig in de kloof en zelfs wat frisjes. Voor ons gevoel is het 7 uur, maar ja, bij de grens moest de klok een uur verder. In mijn boek “De kat en de generaal” van Nino Haratischwili, een geweldige Georgische schrijfster, lees ik het heftige stuk waar alles om draait. Als ik straks dit boek uit heb, heb ik al haar drie boeken gelezen. Wat een heerlijke schrijfster!
Voordat we rond het middaguur dit paradijsje verlaten, frissen we ons nog eenmaal op in het frisse rivierwater. We willen nu snel naar de koele bergen op de Peloponnesos. Op de snelweg “de Egnatio odos” trotseren we zo’n 30 tunnels en zien dan Ioannina mooi liggen aan het Pamvotismeer. Hier pakken we de A5 naar het zuiden: “Antirrio” staat er op de borden. Daar is namelijk de enorme brug over de Golf van Korinthe. Voor een restaurantje verlaten we ergens de snelweg. Klaarblijkelijk hebben we 1 kg lamsvlees besteld in plaats van 1 portie, dus de resten gaan keurig in een doggy-doos. Tsja, dat Griekse “ja” en “nee”, we moeten er iedere keer opnieuw aan wennen, haha.
Een Grieks drama
Het is ondertussen alweer bloedheet, dus die koele bergen op de Peloponnesos gaan we vandaag niet halen, want we hebben geen airco in onze Toyota Hiace. We gaan een plek zoeken aan de binnenzee bij Menidi, dan kunnen we in ieder geval zwemmen. We rijden twee kilometer over een zandpad en vinden aan het eind een acceptabele plek.
Maar, oh, oh, wat ligt hier weer een rotzooi, we vullen met gemak een enorme vuilniszak. We zwemmen in het ondiepe en pislauwe water. We hebben het busje zo geparkeerd zodat we optimaal in de wind en uit de zon kunnen zitten. Pas na een paar uur begint het eindelijk wat af te koelen.
De nacht is helemaal een Grieks drama! Bij de eerste muggen springen we het busje in, deuren dicht! Muggenjacht! En dan heel stil zitten, vooral niet bewegen. Desalniettemin zweten we verschrikkelijk en we besluiten om hier weg te gaan. Bij het dorp Menidi is een grote parkeerplek en voor de zekerheid lopen we even wat rond: vrijwel geen mug! Helaas hier geen avondwindje, maar de deur kan gelukkig open blijven. Zo wordt het toch nog een redelijke nacht.
21 september
We rijden terug naar de plek aan het einde van het zandpad, overdag is hier geen mug te bekennen. Koffie, ontbijtje, zwemmen en natuurlijk de enorme vuilniszak nog even meenemen. In Menidi doen we boodschappen en mogen we ook ons badwater bijvullen met een tuinslang.
Op de koele bergen op de Peloponnesos
De snelweg gaat lekker vlot, voor de brug betalen we 13,60 euro en dan zijn we op de Peloponnesos! Het schiereiland dat een eiland is, sinds men in 1893 het kanaal van Korinthe voltooide. Vanwege de hitte gaan we meteen de bergen in. Sella is het eerste bergdorp met een restaurant. Het is er druk, maar ze hebben voor ons nog wel gevulde tomaten met een vettig rijstgerecht, heerlijk!
Nog geen kilometer na het volgende dorpje (Pititsa) gaat er een prima, doch niet geasfalteerde weg omhoog. Na een paar haarspelden zien we een mooie overnachtingsplek met een geweldig uitzicht over de Golf van Korinthe. Het is bij een haarspeld en een waterbak voor dieren.
We rijden eerst nog even verder want stel je voor dat er verderop een nog mooiere plek is! Om een hoek hebben we mooi uitzicht op de brug waar we net overheen kwamen.
Dan komen we op een hoogvlakte met heel veel windmolens. Onderweg hebben we al twee setjes van drie wieken zien liggen. We komen een eerste auto tegen: een busje met twee onderhoudsmonteurs.
Hierboven staat een koude wind, dus we besluiten terug te gaan naar de eerdere plek (38.266188, 21.880127). Op een kudde geiten met belletjes na, is het hier heel stil. Wat een uitzicht! We staan op een hoogte van 945 meter.
Pas rond 17.00 wordt het wat drukker op de weg, waar we dus pal naast staan. Twee camperachtige voertuigen gaan boven vast ook ergens kamperen. Deze mensen zwaaien net wat enthousiaster naar ons dan de locals met hun stoere pick-ups met pakken stro, geiten etc.
Hongerige geiten
Rond 18.15 komt er een boer in een auto, hij fluit de kudde geiten mee. Ze krijgen wat te eten en ze drinken uit de waterbak. De boer verdwijnt naar beneden en de geiten lopen omhoog, waar ze vrijwel continue voor kleine steenlawines zorgen.
’s Nachts zien we een ongelofelijke hoeveelheid lichtjes langs de hele Golf van Korinthe.
22 september
Tijdens de koffie komen de geiten er weer aan. We vinden het wel leuk, maar plots duikt de leider van de kudde met zijn kop in onze koffiebak. Shit, hij heeft iets te pakken, hij kauwt ergens op. Oh, nee, ons koffiezeefje!
De bok staat zo’n tien minuten naast onze stoeltjes te kauwen, maar besluit het ding uiteindelijk toch maar uit te spugen. Gelukkig hebben we nog een zeefje mee! Ton zet op facebook een mooi fotoverhaal en krijgt natuurlijk veel reacties. Rechtsonder het onherkenbare zeefje, waar de bok 10 minuten op heeft gekauwd.
Na een kwartiertje zitten we weer op het asfalt en nog wat later liggen we in de Golf van Korinthe. De zee is hier lekker snel diep. We zien de stranddouche over het hoofd, dus ietwat plakkerig op een terras voor een authentieke frappé en een kaastosti. Veel oudere mensen zwemmen hier met hoedjes op in zee. Ton slaat dames gade, die het water koud vinden en ik bestudeer een aanmerende vissersboot. Griekse loomheid ten top! Ik vergeet zelfs een foto te maken van deze fijne plek.
Dan nog even tanken en boodschappen doen voordat we opnieuw de bergen intrekken.