De “geitenbron” is een overnachtingsplek, die we bij toeval op onze reis door de Peloponnesos vinden. Natuurlijk heet die plek niet echt zo. Zou de geitenhoeder van de kudde eigenlijk een naam voor deze plek hebben?
We hebben net lekker gezwommen in het Griekse Doxa bergmeer, maar vonden het daar te druk om te overnachten. Op de pas vlak voor het dorp Kastania slaan we linksaf. De weg is verhard en er staat een bord met “hotel Xenia”. Na 1,2 kilometer komen we op een groot leeg plein midden in het bos. Voor grote campers een prima overnachtingsplek, denk ik. Misschien is hier ergens dat hotel? Wij rijden schuin terug een bospad op en volgen dat gedurende 1,8 kilometer. Het pad wordt steeds slechter, maar keren is hier ook niet gemakkelijk. Dus we moeten wel doorgaan!
En dan: wauw, prachtig: een keerrondje met gras. We hoeven niet eens te overleggen, dit wordt onze plek voor de komende nacht. Hier is het: 37.877513, 22.362057
Met een fantastisch uitzicht!
Achter twee dorpjes ligt in een kom van de bergen het Doxa bergmeer, weten we, want daar waren we net. Daarachter ligt het Chelmos of Aroania gebergte met een hoogste top van 2355 meter.
Al snel komt er een grote kudde geiten voorbij met een herder en heel veel honden. En veel gezellige belletjes dus. De herder loopt met een grote boog om ons heen. Misschien heeft hij geen zin in contact of gunt hij ons onze privacy.
De geitenbron
Een stukje naar beneden zijn drinkbakken voor de geiten.
De herder gaat even op zijn knieën om ook uit de bron te drinken. Als, na uren, de belletjes bijna niet meer te horen zijn, lijkt de kudde weer terug te komen, maar ze gaan bovenlangs. We zien ze niet meer. Het is al bijna 18.30 en ze moeten natuurlijk ook nog gemolken worden. Nee, herders benijd ik niet.
We eten broodjes chocopasta als de schemering begint, na een oranje hemel. We horen ’s avonds ook de jakhalzen weer huilen.
De volgende dag maken we foto’s van de geitenbron. De plek waar het water opwelt, is afgedekt met een roestige ijzeren plaat. Om de bron niet te vervuilen door geitenpoep? Dan gaat het water door vijf uitgeholde boomstammen en één van plastic. Zelfs de kleinste geitjes kunnen een plek vinden om te drinken.
Nadat diverse namen voor deze plek in ons hoofd zijn opgeborreld, komen we nu plechtig tot een gezamenlijke beslissing: deze plek heet de geitenbron!
Het was de hele tijd al wat onrustig in de lucht, maar nu komen er plots 4 straaljagers over. Ze lijken recht op het Chelmos massief af te vliegen, maar buigen op tijd af en vliegen ongeveer over het Doxa-meer. Ze maken een cirkel terug en komen nogmaals over. Wat een kabaal!
Om 11 uur vertrekken we en we houden bij hoeveel kilometer het pad is. Het pad is eigenlijk ook helemaal niet zo slecht. Maar dat komt vast omdat het heel anders voelt als je weet dat het niet slechter gaat worden. En 1,8 kilometer moeizaam achteruit rijden op een slechte weg, is niet leuk.
Lees hier eventueel verder over de prachtige kustroute aan de oostkant van de Peloponnesos.