We zijn via een bijzondere route bij de rotsstad Vardzia Georgië binnengekomen en willen nu naar het westen om de Goderdzi pas te rijden. In augustus willen we namelijk eerst zoveel mogelijk de bergen in, omdat droge bergwegen fijner rijden! Bovendien is de kans op zonnig weer groter, dus mooi uitzicht. Behalve de Goderdzi pas doelen we ook op de bergen bij Mestia, want na Ushguli willen we verder rijden naar Tsageri. Op internet heb ik dramatische verhalen gelezen over blubber, aardverschuivingen en mist.
Maar ook dat men bezig is de genoemde routes te verbeteren. We zijn benieuwd!
Via een prachtige en bochtige route bereiken we Aspindza en Achaltsiche. Het valt ons op dat sommige Georgiërs rijden als idioten, dus we letten goed op. Aan de oostkant van de Goderdzi pas slaan we af naar het kuuroord Abastumani om mooie houten huizen te spotten.
We vinden het maar een nare bedoening hier: een drukke bouwput en eigenlijk niets te beleven. Zelfs voor een restaurant moeten we echt zoeken. Resultaat: een koude schnitzel op een kom met grutten met wat groentesaus en snij zelf je salade er maar bij. Het is gelukkig wel goedkoop.
Gelukkig hadden we al ergens een typisch Georgisch brood gescoord, dus de avondmaaltijd is ook alweer zeker gesteld. Laten we beginnen met een plekje voor de nacht te zoeken. Eerst rijden we naar boven naar de onlangs gerestaureerde sterrenwacht. Onderweg overal picknickende families in het bos. Het terrein naar de sterrenwacht is afgesloten en overnachten op de parkeerplaats vinden we niet leuk genoeg. We rijden naar het begin van de Zekari pas, naar het noorden dus. Na de nieuwe betonnen boulevard draaien we de bergen in. De weg wordt onmiddellijk heel erg slecht!
Grasveldje met zwemgelegenheid
We rijden maar weer zuidelijk richting de Goderdzi pas en daar staan we nu op een grasveldje (41.663727, 42.745735). Er is wel wel flink wat volk, o.a. zeven volwassen die zich samen met een baby in een heel klein autootje proppen. Onder de brug kan gezwommen worden, het is daar aardig diep.
Volgens een in de USA gestudeerde Georgiër zitten hier coyotes, veel gehuil, maar ongevaarlijk. Even later komen er vijf jongens in een agrovoorzettractortje met bakje voorbij. De zwembroeken zijn nog nat en een lol dat ze samen hebben.
17 augustus
Geen coyotes gehoord trouwens. We zwemmen heerlijk koud onder de brug. Dan slaan we tweemaal een uitnodiging af van mannen die alleen Georgisch spreken en wij helaas niet. Op één woord na: Gamarjoba (=hallo)! Of we iets komen drinken bij hun thuis met het internationale drinkgebaar. Heel vriendelijk, maar lastig om dan “het gesprek een beetje gaande te houden”.
Oostkant Goderdzi pas
Vandaag gaan we dus echt die Goderdzi pas op. Meteen een dorp (Adigeni) met een goed gesorteerde supermarkt. Bij Zarzma zou het asfalt kunnen stoppen, maar er ligt nieuw asfalt! Een paar haarspelden zijn nog niet af, maar goed te doen. Verder allemaal breed asfalt helemaal tot aan de Goderdzi pas.
We zijn ondertussen in Adzjarië, waar bijna iedereen moslim is. We hebben honger en slaan af naar links, waar wij terecht komen in het bergdorp Beshumi. Wauw, wat veel huizen hier overal op de hoogvlakte. Waar leven deze mensen van? Wat een armoedige huizen. Woont men hier alleen in de zomer?
Wat is het hier leuk! Het is erg druk op straat en we parkeren een stukje voorbij een pleintje. Overal kleine winkels, iedereen is op straat. De was hangt te wapperen, we boffen met dit zonnige weer.
Op het pleintje is een restaurant (41.608774, 42.551443). De vloerplanken liggen los, spijkers steken uit. Mannen staan te wapperen bij een barbecue. Shaslick hebben ze, we vragen salade erbij en chatsjapoeri (Georgisch kaasbrood) kunnen ze ook wel even maken. Lekker!
We kijken onze ogen uit op het grappige pleintje, want het is ook nog een soort kruispunt. Soms stroomt het helemaal vol met verkeer en zit men elkaar in de weg. Men parkeert, men maakt een praatje. Dan is alles weer opgelost tot de volgende opstopping. We krijgen nog een fles saladedressing mee.
Terug op de Goderdzi pas belanden we in een kudde koeien. Een paar krijgen mot met elkaar. Een dik koeienlijf botst tegen ons busje, niet met de horens zo te horen.
Westkant Goderdzi pas
We rijden verder richting Batoemi en Zwarte Zee. Men is hier druk bezig om de weg te verbeteren, maar nergens grote problemen, wel stofwolken.
Soms moeten we even wachten tot de weg weer vrij is. In Choelo willen we een ritje met de kabelbaan maken. Er zijn op verschillende plekken in Georgië nog van deze Sovjetvoorzieningen aanwezig. Ze worden “vliegende doodskisten” genoemd. De meest bekende zijn die van de stad Tsjiatoera. Hier in Choelo werd in 1985 een kabelbaan gebouwd om de ongeveer 70 families van het dorp Tago met de buitenwereld te verbinden. De kabelbaan is bijna 2 kilometer lang en heel erg hoog: 350 meter!
Helaas is het “cable car station” gesloten. Door een kier kunnen we een fotootje schieten, maar dat is het dan. Dan maar even een ijsje kopen in dit aardige plaatsje.
Verderop een vreemd en half ingepakt beeld.
Vlak hierna is een Park4Night plek (41.626334, 42.295462). De plek is mooi en ietsje verder is een geweldige zwemplek. Rustig is het hier niet, maar uiteindelijk is iedereen weg.
18 augustus
Gisteravond is om 23.00 toch nog een 4×4 Mercedes Buscamper gekomen. De vriendelijke bewoners komen uit Rusland en al gauw brengen ze koekjes en geven wij bananen.
Nog even zwemmen en dan op weg naar Batumi. Dat is nog een dikke 60 kilometer kronkelweg, ongeveer twee uren dus.
Conclusie: in de zomer van 2024 is de Goderdzi pas prima te rijden, ik hoop dat dit ook geldt voor de route Ushguli – Tsageri.
Lees binnenkort hier verder over een heel bijzondere camping: de camping van prins Murat.