We willen vanaf Mestia liever niet terug rijden via dezelfde route als we gekomen zijn. De route van Ushguli naar Tsageri blijkt helemaal af! Dus geen blubberige stukken meer op bijvoorbeeld de 2620 meter hoge Zagaripas. Deze pas is ongeveer van oktober tot ongeveer juni onbegaanbaar door sneeuw en bij veel regen zou ik deze route ook niet rijden: kans op aardverschuivingen!
22 augustus 2024
We hebben na Mestia geslapen vlakbij de Ughviripas en vertrekken rond 9 uur. De route is prachtig, veel bergdorpen met die prachtige hoge Svantorens, karakteristiek voor deze streek Svanetië.
Daar volgen we de Enguri rivier opnieuw en al gauw komen we bij de pal aan de weg gelegen “tower of love”.
In Lalkhori ontbijten we bij café “Kala”: koffie, thee, chatsjapoeri (heerlijk Georgische kaasbrood) en salade. Om de snelheid hier op de brug te verlagen zijn er wat houten planken op de weg gelegd. Er komen veel wandelaars voorbij.
De betonplatenweg blijft goed. Vanaf het Svanetische bergdorp Murkmeli zien we Ushguli al liggen. De afstand tussen Mestia en Ushguli zal zo´n 47 kilometer zijn, maar is een van de mooiste routes die we ooit gereden hebben.
We parkeren op de brug en lopen Ushguli in. Er zijn veel toeristen, guesthouses, cafeetjes en restaurantjes.
Ook hier kun je de prachtige lokale film “Dede”, die wij gisteren in Mestia zagen, zien. We dwalen door de smalle steegjes en zoeken en vragen naar een bijzonder museum. We hebben geen bereik en men verwijst ons naar een vrijwel lege Svan toren en via enge trappetjes klimmen we naar boven.
Achteraf denk ik dat ik dit museum bedoelde, hier zouden bijzondere oude gebruiksvoorwerpen te zien zijn. Op bovenstaande foto’s zie je dat het weer langzaam slechter wordt. Dus we gaan nu snel aan de route van Ushguli naar Tsageri beginnen.
Route van Ushguli naar Tsageri
We hadden al gezien dat de weg meteen na Ushguli al klaar was, en dat blijft lange tijd zo. Alleen op plekken waar er grote buizen voor de afwatering worden gelegd, is men nog bezig.
Verderop is het pad nog niet verhard, maar wel al vlak en breed gemaakt. Dan komen we in de buurt van de 2620 meter hoge Zagaripas en daar is men net bezig een dikke laag grindmodder neer te leggen. We worstelen ons er maar doorheen. Ook met het idee dat als we ons hier vastrijden, we flink in de weg staan en we er wel uitgetrokken zullen worden. Maar het gaat goed.
En dan: wauw, wat een uitzicht!
Al gauw is de weg hier weer verhard met betonplaten, op enkele plekken na waar men nog aan het bouwen is. Beneden volgen we de Korildashi rivier en eerlijk is eerlijk, de route door de groene kloof is saai. De weg is lang en bochtig en het begint te regenen. Er liggen veel takken en stenen op de weg, soms een stukje onverhard vanwege recente aardverschuivingen.
Soms zijn er veel appels van een boom gevallen en dan zie je een heel gezin van varkentjes genieten van de appeltjes. Pas in Lentheki zien we een restaurant. We zoeken in de dwarse dalen bij Tsageri naar een acceptabele overnachtingsplek, maar hebben geen geluk dit keer. Dan maar doorrijden tot camping Aghvi?
Conclusie: in augustus 2024 is de 92 kilometer lange route van Ushguli naar Tsageri prima te rijden en de route zal in de zomer van 2025 waarschijnlijk wel helemaal verhard zijn.