Op onze reis door Noord-Macedonië bezochten we min of meer toevallig twee zeer authentieke kerken en er was nog een bijzondere verrassing!
Maar eerst komen we vlak na de Griekse grens verrukt aan op een plek die we “het zwembad bij de eekhoorntjes” (41.174857, 22.466227) noemen. De weg er naar toe zorgt altijd weer voor een paar extra krassen op ons busje. Het smalle hobbelpad vanuit Negortsi is bijna een kilometer. Maar dan de voordelen: er is een dammetje in de rivier gemaakt waardoor er een heus zwembadje is gevormd. Er is een groot vlak veld met schaduw en zon. En in de bomen hebben we al vaak eekhoorntjes gespot.
Het zwembadje ziet er na de zomerdroogte en de vallende herfstbladeren nu wat verlept uit, maar verder is alles nog hetzelfde.
16 oktober
We worden wakker van een vogel op het dak (of een eekhoorn?) en even later: regendruppels! Ton krijgt zijn koffie op bed. Na overleg besluiten we om weg te gaan. Dag zwembadje, tot de volgende keer.
Op de snelweg bij het eerste tankstation hebben ze wel koffie, maar niks te eten. Alleen koekjes en chocola. Dan maar een broodje uit onze ontbijtbak, de regen is gestopt.
In Demir Kapija van de snelweg af en binnendoor naar bergdorp Klisura. Boven een grof uitgehalte tunnel zien we op een plakkaat dat de Duitse keizer Wilhelm II zijn soldaten beval deze weg te bouwen in 1916.
De eerste van twee authentieke kerken
We volgen een smal weggetje, bij de afslag staan borden “Klisura” en “Cactus Valley”. Nu nog 2,4 km naar het Sint Nicolaas kerkje. Hier ligt namelijk een geocache en we willen er ook eentje scoren in Noord-Macedonië! Dus van te voren de route uitgestippeld en informatie opgeslagen, want in dit land is internet voor ons vrij prijzig. En als we binnenkort weer ergens wifi hebben, dan kunnen we hem loggen.
Als bonus kijken we natuurlijk in het kerkje want de deur is niet op slot.
Wauw, dit is één van de meest authentieke kerken die we ooit hebben gezien. En we mogen helemaal zonder andere mensen hier rondneuzen, wat leuk!
Ik kom er via een Macedonische site (vertaald via google translate) achter dat het kerkje uit de 10e eeuw stamt en dat de (nieuwste) fresco’s in 1879 geschilderd door de broers Vangel, Nikola en Costa uit Krushevo. De kerk is ter ere van Sint Nicolaas.
Het mooie is dat ook al het houtwerk, de bogen en de pilaren zijn beschilderd. De sfeer is eigenlijk heel huiselijk. Tot je de afbeeldingen van de hel beter bekijkt, supergriezelig.
Er hangen wat nieuwe kledingstukken, misschien om genezing te vragen. Er is ook een kastje met oude geschriften. Overal kleinere afbeeldingen en bidprentjes. Een ratjetoe aan verschillende stijlen, prachtig!
Naast de ingang is een plek om kaarsen te branden, doe dit absoluut NIET in de kerk, want het ziet er allemaal erg brandbaar uit.
In de tuin rond de kerk is een zitje met een barbecue, een graf van een dame die slechts 55 jaar is geworden en wat cactussen. Huh?
De cactusvallei
Ja, de hellingen ten westen van de kerk zijn begroeid met cactussen, voor hier is dat een zeldzaam natuurfenomeen. Het gaat om de Opuntia vijgcactus, die langdurig bloeit vanaf de vroege zomer met bijvoorbeeld rode of gele bloemen. Waarschijnlijk werden de eerste cactussen door mensen, die in Amerika werkten meegenomen om in het thuisland te planten en zijn ze door vogels verder verspreid. Omdat het nu al oktober is, gaan we niet kijken. Des te meer reden hebben we om hier nog eens terug te komen.
We rijden terug naar Demir Kapije, eindelijk een ontbijtje scoren in de Popova Kula. We kopen meteen even een fles wijn voor een goede vriendin.
Wat gaan we nu doen? De lucht is ondertussen weer blauw, maar het is wel koud. Laten we naar een warm badje gaan in het noorden van dit land en dan daar ook ergens een overnachtingsplek zoeken.
Een heerlijk warm bad
Dit plan pakt goed uit: het badje bestaat, we kunnen het vinden en het is toegankelijk! De omgeving is echter wel ontzettend smerig, bah!
We zijn er alleen, maar doen wel badkleding aan voor de zekerheid. Goed idee, want even later komt er een man in een auto. De man doet rustig aan en gaat er pas in als wij ons alweer staan om te kleden in de koude wind.
Maar wat was dit lekker! Er is een trappetje van vier treden, het bad is ongeveer een meter diep. De temperatuur van het water is 39,5ºC, wel met zwavelgeur en niet onbelangrijk: het water wordt rijkelijk ververst. Trek wel iets van schoeisel aan, want ook de zanderige bodem van het bad is niet vrij van rommel.
Langs het toegangspad zoeken we een plek: het liefst in de zon, uit de wind en niet op iemands veldje. Paar korte pogingen en dan bingo(42.201070, 21.852851)! Wel wat afval, maar dat ruimen we op. Net als we dat doen komt er een man langs, die zijn hond uitlaat en een man in een rode auto van de andere kant. De hondenman zegt: “Bravo!” en de rodeautoman wijst naar onze stoeltjes die op het pad staan. Dit zijn ook meteen de enige mensen die we hier zien. Verderop gaat het pad door de rivier.
17 oktober
De nacht was zeer koud. Koffie en ontbijt met dikke winterjassen aan!
Dan opwarmen in het bad, wow, we tintelen helemaal, want we hadden natuurlijk hele koude handen en voeten. Na een kwartier zijn we door en door warm, zodat ook het omkleden geen probleem is. Wat een heerlijke verrassing!
De tweede van twee authentieke kerken
We brengen de enorme afvalzak, die we met touw op de fietsen hebben gebonden, naar een afvalcontainer.
Gisteren zagen we in het dorp Staro Nagoričane al een enorme kerk en die gaan we nu van dichtbij bekijken. Na die fantastische authentieke kerk van gisteren, verwachten we hier niet zoveel van. Werkmensen zijn bezig met restaureren.
Ook deze kerk is open en we staan onmiddellijk paf want ook deze kerk is van onder tot boven beschilderd met uiteenlopende taferelen. Deze kerk is gewijd aan Sint George, oftewel Sint-Joris en op deze site van wikipedia kun je lezen, wat er te zien is op maar liefst zeven lagen van muurschilderingen.
De oudste delen van de kerk dateren uit de 11e eeuw, maar de prachtige fresco’s zijn van de verbouwing in de 14e eeuw. Op bovengenoemde site staan veel foto’s met uitleg, dus ik plaats hier nu niet al te veel foto’s. Ook kan je via Google Street View de kerk virtueel inlopen.
We doen alvast wat boodschappen in het kleine dorp.
En dan nog even tanken voor de Servische grens, want dat scheelt ongeveer € 0,70 per liter! Voor we weer thuis moeten zijn, willen we in ieder geval Zagreb nog bezoeken.