Fietsen in Zagreb

We komen op de terugweg uit Griekenland langs de Kroatische hoofdstad en besluiten over een paar dagen te gaan fietsen in Zagreb.

Na ons laatste reisverhaal over authentieke kerken in Noord-Macedonië passeren we vlot (binnen zes minuten) de grens naar Servië. Het is extreem rustig op de autoput. Bij Jagodina van de snelweg af om een restaurant te zoeken. Nou, dat lukt, maar het is allemaal zo “fout”, dat we het juist weer leuk vinden: het restaurant wordt gerund door een ouder echtpaar, hij zit te roken met zijn mannelijke gasten en zij doet de rest. Ons oog valt op stickers “verboden te roken”, een enorme berg oude planken bij de voordeur en een lawaaierige Turkse soap op de televisie. Vanwege de sigarettenstank staat de deur open, Ton haalt een trui en een jas uit het busje.

Dan de bestelling: zij wijst het bovenste van de kaart met Servische letters aan, dat is alles wat ze nu hebben. Er plopt een buitenlands woord op in haar hersenen, “Schweinebraten”, verduidelijkt ze. Met salade. Prima, doe maar twee porties, niet een hele kilo! Na de heerlijke koolsalade brengt ze een schaal met koud vlees, het blijkt kip met keihard vel, maar gelukkig erg lekker.

Na het eten (ongeveer 8 euro p.p.) gaat Ton naar het toilet, maar hij twijfelt of ik dat daar wil. Inderdaad, laat maar, alleen handen wassen dan maar.

IJskoude nacht

We rijden parallel aan de snelweg en vinden een prima plek (44.092222, 21.183722) aan een meertje bij Bagrdan.

De zon begint zelfs te schijnen, maar het is te koud om buiten te zitten.

18 oktober

Nachtvorst! We kleden ons warm aan om koffie te maken. Dan voorin zitten om de ramen te laten ontdooien. We parkeren de bus iets hoger zodat we in de zon staan voor het ontbijt. In een “kafana” verderop een uitgebreid ontbijt met omeletten en ajvar. De snelweg op en de rondweg om Belgrado is helemaal af.

We doen ergens nog een geocache en gaan dan vlak voor de Kroatische grens van de snelweg af. We bekijken hier een indrukwekkend oorlogsmonument. Hier lag in de Tweede Wereldoorlog het Syrmische front.

Er is een prima restaurant bij, we betalen in euro’s. We gaan de snelweg op en er staat een rij vrachtwagens van zes kilometer lang voor de Kroatische grens. Gelukkig gaan wij er vlot doorheen (kwartiertje).

We overnachten bij het Hazelnootmeertje. Er zijn slechts een paar vissers.

19 oktober

Het is helemaal niet koud, dus een heerlijke ochtend aan het idyllische Hazelnootmeertje. We doen een geocache bij een ooievaarsnest met een mooi verhaal, maar we kunnen hem niet vinden.

Een camping bij Zagreb

In Zagreb vinden we “Camp Zagreb” gemakkelijk. Nu eerst lekker douchen en haar wassen!

Op de fiets gaan we op zoek naar een restaurant. We vinden vlakbij de camping een grappig Ćevapčići-terrasje met een gevarieerd publiek. Dan even relaxen op de camping.

Rond 16.30 fietsen we in Zagreb eens richting centrum. Na vier kilometer zijn we nog lang niet in het centrum, maar we zien een aardig terras. In de schemering fietsen we terug naar de Ćevapčići-tent. De ober vertelt ons dat ze slechts twee gerechten serveren en dat al vier generaties lang! Het gaat om die Ćevapčići-worstjes dus, een portie is 5 of 10 stuks. En het andere gerecht is vlees op een stokje, per stuk. Waarom iets veranderen wat perfect is?

In beide gevallen krijg je er een grote hoeveelheid rauwe witte ui bij en werkelijk heerlijk geroosterd brood. Met een houten prikkertje mag je het opeten. Nog een biertje en dan fietsen we in het donker terug naar de camping.

Daar komen we Sarah tegen. Zij vertelt ons een stuk van haar bijzondere levensverhaal en reist nu met haar hondje in een camper rond.

20 oktober

De nacht was weer niet koud en en als de zon er bij komt wordt het zelfs lekker warm! Sarah gaat een rondje om het meer lopen met haar muziekinstrument en haar hondje.

Fietsen in Zagreb

We hebben nu de hele dag de tijd om op de fiets Zagreb te verkennen. We hebben niets voorbereid en krijgen bij de receptie een plattegrondje. Gewoon rechtdoor fietsen vanaf de brug over de Sava en dan kom je na twaalf kilometer in het centrum. Het wordt echter steeds meer een horortocht naarmate het verkeer drukker wordt. Er is vrijwel geen enkele voorziening voor fietsers. Je moet tussen het drukke en vaststaande verkeer of over de stoep met veel voetgangers en obstakels, stoepje op en stoepje af. Het is niet te doen. We proberen een parallelle route, maar die is er gewoon niet.

Na anderhalf uur stress zijn we in het centrum. We zoeken als eerste de Grič-tunnel, waar ook een labcache is. In het midden is een expositie (zie de allerbovenste uitgelichte foto) en dan staan we plots weer buiten achter een bar.

Om de hoek zien we dan het kortste kabelbaantje ter wereld, waar we dus net in die tunnel onder door zijn gelopen. We eten lekker in “Konoba Didov san” in de hoge oude stad.

Dan struinen we nog wat rond, doen nog een leuke labcache, kijken op de bloemenmarkt en zoeken behoorlijk lang naar een geocache…

Conclusie fietsen in Zagreb

We fietsen weer helemaal terug naar de camping door het drukke verkeer, balancerend over tramrails en stoepjes.

Op de camping spreken we mensen die een andere route hebben gefietst, die wel iets relaxter was, maar ook in het centrum van Zagreb vonden zij het fietsen rampzalig. Onze conclusie is: bereid je fietstocht goed voor, ga in een hotel in het centrum slapen (waar parkeer je dan je busje of camper?) of ga met het openbaar vervoer of een taxi naar het centrum.

Misschien raad je al waar we ’s avonds eten?

21 oktober

Nu moeten we nog even naar huis rijden. We slapen aan de andere kant van de Alpen vlak na München.

22 oktober

We zijn gezond weer thuis en wat hebben we genoten van deze enorm lange vakantie. Nog een paar jaar en dan kan ik ook met pensioen en kunnen we vaker zo lang weg gaan.