In dit reisverhaal rijden we van de Korinthische Golf langs de oostkant van Griekenland naar Noord-Macedonië, alwaar de autoput op ons wacht.
Pas bevrijd uit de strandkiezels van de Korinthische Golf, rijden we bij Psatha omhoog de bergen in. Bij het wegrijden hoorden we wat rare geluiden, maar met wat heen en weer rijden, werd dat beter. Maar met name in de bochten horen we nog steeds vreemd geluid, dus stoppen en onder de auto turen. We zien steeds meer strandkeien en keitjes tussen de schokdempers en in de stuurinrichting naar de assen. Geduldig peuteren we ze allemaal ertussen uit, alhoewel we dagen later tijdens een hobbel in de weg nog wel eens een kiezel horen wegspringen.
Een overnachtingsplek in de buurt van een kerkje keuren we af: de omgeving is zwartgeblakerd en er staat een koude wind.
Verderop diverse pogingen, maar steeds teleurstellend. Dan een lang en breed pad naar een klooster. Op een veldje met twee bijenkastjes installeren we ons (38.206960, 23.344146). Uitzicht op elektriciteitsmasten en windmolens op de heuvel.
13 oktober
Eigenlijk een prima plek want we hadden gisteren nog heel lang zon. En als we wakker worden piept de zon ook net over de lage bergen. Er is verder geen schaduw, dus in de zomer moet je hier niet zijn.
Ons doel voor vandaag is zwemmen in de heilzame en warme badjes bij Kamena Vourla en dan een plekje zoeken. Wat een heerlijk simpele formule eigenlijk. Aan het eind van de reis worden we vaak wat minder ondernemend. Er hoeft niet meer zoveel, genieten staat voorop.
De heilzame badjes bij Kamena Vourla aan de oostkant van Griekenland
De badjes liggen een paar kilometer ten westen van Kamena Vourla. Ze liggen pal ten zuiden van de snelweg en zijn te bereiken via een parallelweg. De eerste plek heet “Thermal Baths of Kouniavitis Mill”, er zijn hier ook omkleedhokjes en picknickhuisjes. Nog 500 meter westelijker heb je de “Kouniaviti thermal baths”. Er zijn twee kleine baden met een trappetje en stevige leuning.
Wij gaan in het naastgelegen natuurlijker ogend bad. Uit respect voor de andere gasten geen foto, maar het bad is vrij groot en een dikke meter diep. Ik schat de temperatuur op zo’n 34°C. Vier vriendelijk Griekse dames kijken toe hoe wij poepievoorzichtig het spekgladde trappetje afdalen. Er is geen leuning dus we moeten ons vastgrijpen aan de rotsen.
Voor een restaurant begeven we ons naar het charmante badplaatsje Kamena Vourla. Het ligt ingeklemd tussen de bergen en de zee. Met langs de boulevard veel horeca en (delicatessen)winkels. Met heerlijke baklava is ons avondhapje ook weer zeker gesteld voor vanavond.
Ik weet niet hoeveel uren we vervolgens bezig zijn met het zoeken naar een geschikte overnachtingsplek. In de bergen: geen rechte plek. Bij een kerkje: de brandweer staat op de uitkijk. Aan zee: vies, honden en heel veel muggen.
De kwijt geraakte bril
Uiteindelijk een matige, doch rustige plek (38.830983, 22.706249) aan zee. Er spoelt hier veel rommel aan.
Na een tijdje verplaatsen we ons busje i.v.m. de schaarse schaduw hier. Ik verplaats de bus en Ton draagt de stoeltjes. Helaas blijken hier in het gras bij de douche weer veel muggen te zitten. Dus weer terug naar het grind. Dan vraagt Ton zich af waar zijn bril is gebleven. We zoeken de hele avond, halen het busje overhoop, bekijken het gras centimeter voor centimeter, eerst nog voorzichtig lopend. Helaas zonder resultaat.
14 oktober
Het is nog steeds lekker warm. Bij eb valt de aangespoelde rotzooi nog meer op. Een man met een oud busje komt de hompen aangespoeld hout ophalen. De naam van dit plekje “hier spoelt alles aan” is door het akkefietje van gisteren verandert in “de kwijt geraakte bril”.
Rond half elf weer verder langs de oostkant van Griekenland. Langs Lamia en bij Larissa eraf: restaurant zoeken, de eerste drie zijn gesloten. Bij een busstation eten we voedsel wat al klaar is, vlot en 10 euro voor een redelijk maal.
Uitzichtplek aan de voet van de Olympos
De vrije overnachtingsplek voor vandaag wordt: “uitzichtplek aan de voet van de Olympos” (40.039916, 22.520186). Het uitzicht is prachtig en we staan mooi in de schaduw.
De brandweer komt nog even kijken, nee, we gaan geen vuurtje stoken hier. Dan hangen er nog een tijdje twee mannen en een vrouw rond het overdekte huisje. Volgens Ton wordt één van de mannen goed verwend.
15 oktober
De nacht was minder leuk. Om 1.30 een auto, best nette mensen want slechts even wat hardere muziek. Na een half uurtje hadden ze al die lichtjes daar beneden (echt mooi!) wel gezien. Maar toen begonnen de honden te blaffen. Pal naast ons busje lag zo te horen een brommende hond, die de baas leek over aanvallende honden uit de buurt. Het geblaf duurde uren en ’s ochtends vraag ik me af waarom we niet op het idee kwamen om de hondenpieper te gebruiken.
Zwemmen en douchen op een aardig strand en dan nog even voor 20 euro tanken want mogelijk halen we Noord-Macedonië net niet op deze tank.