Langs de oostkust van de Peloponnesos zakken we af richting Monemvasia, met name tussen Leonidio en Gheraka vinden we een prachtige kustroute. Het is dan wel een kustroute, maar regelmatig moet je de bergen trotseren om weer op een volgend strand te komen. Sinds kort is er een brede asfaltweg aangelegd tussen Fokianos en Mitropoli. Hiermee wil ik niet zeggen dat campers deze route gemakkelijk kunnen doen want er blijven genoeg smalle stukken over. Lees maar verderop.
Maar eerst vertel ik wat we na onze overnachting bij de geitenbron deden. Het Stimfalia meer staat helaas momenteel droog. Veel vruchtbare akkers in de omgeving, werknemers in schamele tijdelijke onderkomens en af en toe een gistend luchtje, druivenpluk? In het oude Nemea eten we heerlijk bij een vreselijk lief echtpaar, dat speciaal voor ons het restaurant opent. Ze vinden onze fooi te hoog, dus na gratis rozijnentoetjes, brengen ze een ijskoud flesje water naar onze auto. Nog weer zwaaien!
We doen een geocache en bekijken dan het oude Nemea. Maar het is zo heet, dat ik weinig oog heb voor alle informatieborden.
Dus zodra we de Argolische Golf bereiken, gaan we zwemmen in de zee. Het water is ruw, maar het zand is zacht en de golven zijn wel lollig.
We zoeken lange tijd vergeefs een plek en worden dan toch beloond!
Een fijn veld (37.475799, 22.621802) met een verder onduidelijke bestemming, dus bestemd voor ons.
26 september
Na een flinke regenbui vannacht zijn ook de fietsen weer “schoon”. Vlakbij is een geocache bij het oude stationnetje van Andritsa, dus een leuk begin van de dag. Maar eerst een schrikmomentje: Ton drukt per ongeluk op het gaspedaal dus we stormen even recht op de overwoekerde spoorlijnen af, oei!
Een helder zwembadje
We rijden terug naar de kust en volgen de prachtige kustroute. Al gauw zwemmen we in een bijzonder helder zwembadje pal naast de kustroute.
Volgens enkele Griekse toeristen is de temperatuur van het water ongeveer 12°C. Het ligt naast het Moustos Wetlands en er zijn veel vissen en watervogels. Leuke plek!
Verderop een restaurant waar we in de keuken mogen kijken, alle gerechten zijn al goed voorbereid. We kiezen pasticcio en gefrituurde kaasballen met vier verschillende kazen. Lekker alles delen en de restjes mee voor vanavond. Dit keer krijgen we als toetje cake gedrenkt in wijn en grenadine.
We rijden vandaag slechts 90 km, niet veel, maar op deze bochtige en prachtige kustroute gaat het niet snel. Op camping “Semeli” doen we meteen een was in de machine en een uurtje later in de droger.
De camping ligt vlakbij een leuk haventje. Het regent af en toe.
27 september
Vannacht ben ik ziek geworden: gerommel in mijn buik, misselijk en vooral: algehele zwakte. Ik lig vrijwel de hele dag in bed, zelfs douchen is een hele opgaaf. Ton vermaakt zich prima met wat fietsen in de omgeving en zwemmen op het strand naast de camping. Tegen de avond knap ik wat op en eet ik een broodje. Dan begint het te onweren en keihard te regenen, dus we vallen gemakkelijk in slaap.
28 september
Vroeg wakker en ik voel me gelukkig weer kiplekker. Na het betalen van de prima camping doen we een geocache en boodschapjes bij het haventje.
Nu komt het mooiste stuk van de prachtige kustroute
De kustroute loopt dood bij Poulithra, dus de bergen in! Op een hoogte van bijna 600 meter is een uitzichtpunt.
Maar we gaan nog hoger. Over de rand op een hoogvlakte zien we alweer een schattig restaurantje.
We zitten binnen en het echtpaar heeft het heel druk met “bestellingen”, zo lijkt het. Af en toe lopen ze samen naar buiten om de bestelbon beter te bekijken in het daglicht, maar er blijft reden tot discussie. Er staat een grote koelkast luidruchtig te draaien, er staat een uitgeklapte trap. Het zijn mensen die het altijd druk hebben. Ondertussen wordt trouwens razendsnel ons eten bereid.
In hetzelfde dorp doen we een geocache bij een oude fabriek met een olijvenpers. We zijn de tweede die hem vindt, het ligt er ook pas vier maanden.
We dalen af naar een prachtige baai.
Dan een gloednieuwe en brede asfaltweg met passeerstroken, dus 12 hele snelle kilometers. En dan weer een prachtige baai, wordt dit verhaal niet een beetje saai? Er staan vijf busjes op een mooie vrijkampeerplek. We rijden verder tot we op een pier staan, midden in het dorp Mitropoli. Mooie snorkelplek met veel vissen!
Dan rijden we weer omhoog door het dorp Kyparissi. Oei, een venijnige S-bocht en meteen daarna: een vrachtwagen die een touringcar tegenkomt.
Wij gaan alvast op een zijstukje staan. Na een tijdje begint de touringcar achteruit te rijden. Er gebeurt een hele tijd niets. Volgens een voetganger is de bus op een plein 200 meter verder gekeerd. Volgens ons had die bus ook nooit door dat smalle S-bochtje gepast.
Nu volgt echt het allermooiste stuk van de prachtige kustroute
Boven Kiparisi wordt het helemaal schitterend. Eerst een stel jongelui dat naar een tegen de rotswand geplakt kerkje klimt.
We stoppen regelmatig, het is hier zo indrukwekkend, in de diepte zien we de zee liggen. Dan draaien we een weggetje op naar een kerkje (36.915673, 23.003550).
Via een ongelofelijk haarspelden-pad kun je vanaf hier te voet naar beneden… Je kan hier de kerk van de vrouwelijke Heilige Paraskevi bekijken (de sleutel zit gewoon in de deur) en je kan nog hoger naar het kerkje van Elias. En je kan hier gaan zitten om van het uitzicht te genieten. Een heerlijke dennengeur omringt ons. Kortom: we blijven hier vannacht!
Soms rijdt er een auto over de indrukwekkende weg beneden ons en als het toeristen zijn, stoppen ze altijd ergens… Eén keer komt er een auto omhoog, de man zoekt zijn geiten, die we inderdaad al een tijdje horen. Verder niemand hier, geweldig toch?
29 september
Vannacht een half uur kletterregen gehad en daarna nog anderhalf uur gewone regen. Omdat we onder de spandraden van een elektriciteitsmast stonden, daarna nog een tijd gedrup.
We wandelen de 50 hoogtemeters zigzaggend naar het Eliaskerkje.
Mooi uitzicht, o.a. op ons busje daar beneden bij de andere kerk. En vervallen ruïnes van een burcht.
Het busjesstrand
In Richia rijden we door onmogelijk smalle straatjes, het lukt maar net met die fietsen achterop. “Verboden voor vrachtwagens en campers” staat er op de borden. Vanuit dit stadje gaat er namelijk ergens een weg naar beneden naar een mooi strand, waar ik op google earth foto’s heb gezien van kamperende busjes. Aangekruist op de kaart met de aanduiding: “busjesstrand”. Na het stadje is de weg verder prima te doen en komen we 500 meter lager uit op een werkelijk prachtig strand. Er staan drie busjes in een rondje met wat kinderen erbij, die zich uitstekend vermaken in de zee. Officieel is kamperen hier verboden… Een ouder Grieks echtpaar nestelt zich met een parasol op het linker gedeelte van het strand. Daar hebben wij net ongestoord en dus bloot gezwommen en gesnorkeld. Veel gekleurde vissen.
Dan rijdt er tot onze grote verbazing een joekel van een camper het strand op. Huh? Het was toch een busjesstrand? Hoe is die door die smalle straatjes gekomen? Op de terugweg rijden we net iets anders en die route is veel gemakkelijker. Dus laat je niet leiden door google en let op de borden als je camperchauffeur bent en de route naar beneden wel aandurft.
Paradijselijke plek, maar ons net iets te druk, haha. In Limani Gheraka eten we o.a. vis en dan doen we boodschappen in Monemvasia. Eindelijk, want in de meeste dorpjes is niets te krijgen.
Na het drukke en toeristische Monemvasia rijden we naar de baai van Neapoli om een overnachtingsplek te zoeken. Ondertussen zijn we op de meest oostelijke punt van de Peloponnesos beland.