Deze reis verloopt heel anders dan gepland: vertraging wegens mooi weer in Slovenië en verder komen we terecht in Noord-Macedonië en Albanië.
Na die prachtige week in Slovenië rijden we verder naar het zuiden en korten het rondje tot en met Griekenland wat in tot Albanië. Autopech dwingt ons bijna om toch in Griekenland een Toyota garage te zoeken. Gelukkig kan de reparatie in Servië plaatsvinden, want er wordt een tweedehands brandstofpomp gevonden in Belgrado.
Dan besluiten we om via een mooie route door Macedonië Albanië in te gaan, maar na het zoveelste modderavontuur toch maar niet de ultieme uitdaging aan te gaan: de 128 km lange route door de Kir en Shalë valleien naar Teth. Dus via de mooie Albanese rivièra bijna toch in Griekenland beland.
En dan bedenken we dat we vanwege het wekenlange zo goed als droge weer eindelijk de kloof bij de warme bron bij Përmet in kunnen lopen vanwege de lage waterstand. En dan nemen we nog een weekje om weer rustig naar huis te rijden.
Zonnige campings
9 september
Ton: We vertrekken helemaal anders: via de achterdeur naar de auto’s die daar staan, schuld van de open gebroken straat. We brengen eerst de andere auto naar zijn tijdelijke rustplek en nemen voorlopig afscheid van mijn moeder. En dan nog even bij de hoogzwangere Marianne langs, als we terug zijn zal de dikke buik weg zijn…
Dan op naar Osnabrück, Bielefeld etc. Het is snel donker en we hebben al snel genoeg van het rijden, we gaan van de snelweg af en vinden langs een sportveld een parkeerplaatsje.
10 september
Chris: In de sportkantine is een feestje gaande dat gelukkig al snel stopt, toch kan ik de slaap niet gemakkelijk vatten en als ik eindelijk slaap, is dat heel licht. Om 4.30 weer eens wakker uit een rusteloos slaapje en we gaan maar weer rijden.
In de buurt van Fulda gaan we het bos in op de plek waar we eigenlijk de nacht hadden willen doorbrengen, de duisternis en de mistnevels zijn net verdwenen, het is daar perfect, er is een mooi vennetje. We maken koffie en frissen ons op met een nieuwe aanwinst: vochtige washandjes van een babymerk, we ruiken heel lief. We rijden bijna de snelweg terug op naar Kassel maar kunnen nog net terug. Lekker stom!
Bij München begint de zon te schijnen maar ook ontwikkelen zich vele files, we horen op de radio dat dit weekend de vakantie eindigt. Een caravan op de kop, wegwerkzaamheden, een kruispunt, een onwelwording, alles leidt al snel tot kilometerslange files.
Startprobleem
We kunnen ergens in één koop twee Oostenrijkse weekvignetten en één Sloveens maandvignet kopen en zijn daar net heel tevreden over als de auto niet wil starten. Oh, nee hè! Na tweemaal garage is dat probleem toch definitief opgelost! Bij de derde keer starten lukt het toch! Het voelt als het vorige probleem van de luchtlekkage in de dieselleidingen naar de motor. Dit zou betekenen dat je wel even stil kan staan met de motor uit, maar niet lang. In Oostenrijk staan we even stil om te tanken. Hij start meteen! Daarna eten we kip met patat, dit duurt iets langer. Ook nu start de motor gewoon!
We vragen naar een rustige camping en worden naar een camping voorbij de bierfabriek gestuurd. Het blijkt een fijne camping met weinig andere gasten.
Het loopt ’s avonds wel wat vol. We proberen nog eens het busje te starten, maar helaas. Dan drukt Ton een paar keer op de nieuwe pomp om de lucht weg te zuigen, dit trucje hebben we geleerd van diverse wegenwachten en garagejongens. Het werkt! We kunnen hem zelf weer aanmaken! Ons vertrouwen stijgt weer! ’s Avonds een korte weinig interessante wandeling.
11 september
We hebben broodjes besteld en ze zijn heerlijk. De douches zijn prettig, al komt Ton niet helemaal uit met de douchetijd. Ik heb toch zeker drie minuten warm water voor die ene euro. En nu de auto starten: het duurt wat langer om de lucht geheel weg te zuigen maar het lukt weer, ook de rest van de dag wil ons grijze busje steeds gewoon starten als we even stil hebben gestaan.
De prachtige Vrsic-pas
Het is mooi weer dus we gaan wat pasjes rijden, de Katschbergpas valt tegen: door bomen weinig zicht, steil (tot 21%) en een weinig enerverend skicentrum op de top. Dan de ons al bekende Wurzenpas met meteen daarna de prachtige Vrsic-pas, na een mooi helder zwembaar meertje bij Kranska Gora beginnen de vijftig haarspelden.
We stoppen al snel bij de Russische kapel, erg mooi houten gebouw met historie: in de eerste wereldoorlog werkten duizenden Russische krijgsgevangenen aan deze strategisch belangrijke pasroute, honderden van hen kwamen met hun bewakers om door een grote sneeuwlawine.
Verderop gaan we eten, Ton Sloveense zuurkool met worst en ik goulash met gnocchi.
Zeven haarspelden verder bekijken we het gat in de berg en zoeken we het meisjesgezicht. Op de pas is het toeristisch druk, ach ja, het is zondag en mooi weer, logisch dus.
We dalen af en wandelen een kloof in die zo smal is dat er geen mens doorheen past, eerst over een wiebelige hangbrug en dan over een mooi paadje naar een plateautje waar je niet verder mag, jammer want verderop moet het nog veel mooier zijn.
Een camping met uitzicht!
Vlak na Trenta vinden we een gemoedelijke camping, een meisje van ongeveer 15 jaar is de receptie! De weinige andere gasten zijn jong, sportief of allebei! Het is bloedheet!
Het uitzicht is schitterend!
12 september
Al vroeg wakker en om een uur of tien is onze eerste stop bij de mooie blauwe Soca die hier een diepe kloof heeft uitgesleten.
De tweede stop verderop bij een vreemd bouwsel, een langsfietsende gids weet nog steeds niet wat het is en noemt het een Middeleeuwse skilift. Op een bord staat zoiets als kabelbaan voor boomstammen om de frontlinies van de eerste wereldoorlog te voorzien van hout.
De Mantgart Panorama-weg
Dan gaan we de 11 kilometer lange Mantgart Panorama weg (5 euro per auto) op, smal asfalt naar 2100 meter hoogte en omhoog zelfs een beetje eng, maar dat valt enorm mee als ik zelf achter het stuur ga zitten.
Boven heel mooi uitzicht tot in Oostenrijk en Italië toe, helaas toch wat wolken en wat heiig.
We rijden nu over het relatief lage Predelpasje en vallen Italië binnen bij een heel mooi groenblauw meer.
We hebben trek in Italiaans voedsel en bij een restaurant zitten gasten aan tafeltjes. Omdat ik moet plassen vind ik een w.c. maar het licht is kapot en ik vraag of Ton even bij de open deur wil gaan staan. Net als ik neerhurk, komt er een hevig geëmotioneerde Italiaan ruzie maken met Ton: wat we wel niet denken, het restaurant is gesloten! Ton moet ook plassen en doet dat dan maar buiten naast ’s mans boten. Hoe is het toch mogelijk dat we met Italianen vaak zo’n gedoe hebben? We gaan wel weer terug naar Slovenië en haar lieve Balkan-mentaliteit.
In het dorp Lom pod Mantgart eet Ton spaghetti Bolognese (toch nog iets goeds uit Italië) en ik schnitzel in melksaus met rijst.
Voor Bovec stoppen we nog even bij Fort Kluže, gelegen aan een diepe kloof, en verkennen een grotje. Er zijn in dit gebied heel veel overblijfselen uit allerlei oorlogen.
Na de dagelijkse boodschappen in Bovec gaan we maar weer eens een camping zoeken. Vrij kamperen is in deze streek moeilijk, door de hoge bergen zijn er weinig zijpaden, bovendien is het niet erg aardig want er zijn hier heel veel campings. De afgelopen campings waren eigenlijk heel leuk, misschien komen we hier over onze camping afkeer heen. Lees maar verder op pagina 2.