Home ReisverhalenDuitsland Fietsen in de Eifel zomer 2016

Fietsen in de Eifel zomer 2016

door Chris
Fietsen in de Eifel

Een weekje fietsen in de Eifel, klinkt dat niet een beetje saai? Nee hoor, niet als je met Hedzer en Lidwien gaat! In de zomer van 2016 vertrekken we naar een camping in Manderscheid.

Nadat onze gezamenlijke voorjaarsreis naar Corsica niet door kon gaan, zijn Hedzer en Lidwien na de TPV-cursus toch nog op vakantie naar camping Al Lago in Arsie in Italië gegaan, waar ze zeer lovend over waren!  Ook hebben ze nog dezelfde opera (Aïda van Verdi) gezien als wij een maand geleden. Alleen ging het bij hun regenen, gelukkig helemaal aan het einde van het laatste bedrijf. Toen de regen niet snel stopte, werd de rest afgeblazen, tsja, dat kan gebeuren in de (openlucht) Arena van Verona.

Totale parenterale voeding

Op die TPV (totale parenterale voeding) cursus hebben ze trouwens beide geleerd om op een steriele manier de voeding voor Lidwien via de bloedbaan te verzorgen en op reis naar Italië hebben ze ontdekt dat dit ook prima in een camper kan gebeuren! We willen nog wat tijd samen doorbrengen en aangezien het in Italië gaat regenen en in Duitsland mooi weer gaat worden, kiezen we voor de Eifel en Hedzer reserveert een camping.

4 augustus 2016
Chris: Na ons werk vertrekken we al om een uur of 15.00, het Ruhrgebied lijkt één grote file, maar dan wel op de andere kant! Op een leuk binnendoor weggetje hebben we telefonisch contact met Hedzer en Lidwien: ze zijn met hun hond Ben bij een dierenarts, want hij zakt steeds door zijn poten.

Als we op de camping aankomen, zijn zij er ook net en rijden we over een blubberig pad naar de ons toegewezen blubberige grasveldjes.

Door slim te parkeren houden we de voeten redelijk schoon bij het in- en uitstappen. Ik ga meteen pasta pesto met gerookte kip maken en zij hebben als toetje nog wat gebak uit Zwitserland meegenomen. We hebben een heel gezellige eerste avond. Dan een diepe en lange nachtrust op deze stille natuurcamping bij Manderscheid.

5 augustus 2016
Het is droog en niet heel koud. Ton en Lidwien rijden heel Manderscheid door op zoek naar een bakker, een slager en een zwembad, dus Hedzer en ik moeten lang op ons ontbijt wachten. Vanuit het een stuk lager gelegen dorp omhoog fietsen is een hele klus, waar Lidwien in haar elektrische rolstoel geen last van heeft.

De eerste keer fietsen in de Eifel

Maar om een uur of twaalf is iedereen dan toch klaar voor de eerste fietstocht. Via een lange afdaling bereiken we een kratermeer, steile wanden rondom, lekker beschut. Het meer schijnt ook nog eens 200 meter diep te zijn. We drinken wat op een zonnig terras en bespreken de terugweg. Wij hebben slechts “gewone” fietsen, ik zelfs maar met drie versnellingen. Hedzer heeft een elektrische fiets die met een stang verbonden is met de rolstoelfiets van Lidwien, zij halen die route nog wel met de accu. Wij zien die lange stijging niet echt zitten, maar er is volgens de kaart ook nog een mountainbike-pad, dat is nog veel steiler, dus we lopen naast de fietsen, maar het is ook veel korter!

We komen op een camping uit en hebben niet door dat dit onze eigen camping is, een voorbijganger snapt mijn vraag waar natuurcamping Vulkaneifel is, dan ook niet.
Hedzer bakt heel geduldig tientallen pannenkoekjes in een klein pannetje, heerlijk met spek, kaas en agavesiroop. En dan gaan we alweer aardig uitgeput aan zo’n heerlijke lange nacht beginnen, waarbij we wakker gaan worden van de zon of van iets anders, in ieder geval niet van de wekker dus!

Verdrietig

6 augustus 2016
Het gaat nog steeds niet goed met de hond Ben, Hedzer en Lidwien gaan met hem weer naar de dierenarts. Gezamenlijk besluiten ze om Ben te laten inslapen. Heel triest allemaal, maar het voelde beter zo dan om hiermee te wachten tot Nederland en zijn lijden te verlengen. De urn gaat nog nagestuurd worden.
Ondertussen hebben wij bij een heel goedkope Penny inkopen gedaan. Dan gaan Ton en Lidwien zwemmen, het “freibad” kost slechts drie euro p.p., maar voor hen is het nog goedkoper: Lidwien telt als “jugendliche” en hoeft maar twee euro te betalen en Ton is als haar “begeleider” zelfs gratis.

Een steile klim

’s Middags maken Ton en ik een fietstocht: eerst langs de camping naar beneden, dan mooi langs een riviertje en dan weer een steile beklimming met haarspelden. Met een rode kop sta ik te puffen naast mijn fiets, een automobilist stopt: “of ik hulp nodig heb?” Tsja, fietsen in de Eifel valt niet altijd mee!
Om 19.00 hebben we gereserveerd in het chicste restaurant van oben Manderscheid: Blick am Burcht. De burcht is niet te zien, het menu past op een simpel A4-tje, maar ach het is heel gezellig en het eten is goed.

7 augustus 2016
Lidwien: Gisteravond knus met elkaar in de camper. Eerst volgde Chris met interesse en kennis de TPV-kunsten van Hedzer en Lidwien.

De dames kletsten in de camper lekker nog even verder, tot de heren buiten hun deel opeisten en nu ook wel eens warm wilden zitten. Dat lieten de dames niet zomaar gebeuren. Erbij mochten ze wel. Knus en gezellig. Het leven en een ieder zijn karakter en jeugd doorgenomen. Geen halve maatregelen dus.

Een fijn zwembad

Na een lekkere nacht starten we met een cappuccino à la Chris en op naar het zwembad. Nu met zijn allen. Stralende zon, prachtig zwembad. Wel een beetje fris: 21°C. De goedgehumeurde badmeester deed de rest. Daarna koffie in het dorpje en nog even naar de edelsmid om een hangertje voor de dierenarts te kopen, die Ben gisteren zo liefdevol had laten inslapen. De edelsmid was een verhaal an sich. Hij was zo blij met zijn twee toiletten in huis! Maar Obersdorf haalde het niet bij wat beneden was. Zijn hart was “onder” gebleven.
Samen met Ton heeft Lidwien een poging gedaan om de stoel van Chris en Ton te repareren, helaas, duct tape en tiewraps ten spijt, het lukte niet. Na een lekkere lunch gaan we nu met de fiets verder. Ben benieuwd!

Fietsen in de Eifel: het Bolsdorfer tälchen

Chris: We rijden met de auto’s naar Bolsdorf met de bedoeling een lange fietstocht te gaan maken over een oud spoorwegtracé. Maar eerst nog even terug naar de camping om de verbindingsstang op te halen. Na 33 kilometer over kleine wegen vinden we al snel parkeerruimte in het dorpje Bolsdorf. De hond Mazzel blijft met een gekoeld jasje aan in de camper. Dan komen Hedzer en Lidwien erachter dat de handbewogen rolstoel, waar het fietsje aan gekoppeld moet worden nog op de camping staat. Wat nu? In het museum vragen we of we ergens een fiets kunnen huren, maar dat is niet het geval.

Lidwien gaat op de accu-fiets het idyllische “Bolsdorfer tälchen” in, met Ton ernaast om haar te wijzen hoe ze moet rijden, vanwege haar slechtziendheid. Dus blijft er voor Hedzer en Chris één fiets over! Vroeger hadden broer en zus natuurlijk geen enkele moeite om bij elkaar achterop de fiets te springen. Maar met allebei een dubbele hoeveelheid aan kilogrammen is het nog niet eenvoudig. Ook zit de bagagedrager ietwat onder het zadel, ahum, dat moet ook nog even gezegd worden. Eerst met beide benen aan één kant: te weinig ruimte op de bagagedrager. Dan schrijlings zitten: het gaat net, maar dan begint de fiets te steigeren. Na een hele hoop lol gaan we maar om de beurt een stuk lopen.

Dan vergaat het lachen ons

Ondertussen zijn Ton en Lidwien op een driesprong: het fietspad gaat rechts en het dorp Hillesheim zien ze links al liggen. Omdat we een terras zouden zoeken, gaan ze links en ze vinden dat heel logisch. Zij hebben trouwens de telefoons, geld en water bij zich.
Hedzer en ik zijn dus gedoemd tot een zweterige tocht door het rechter gedeelte van Hillesheim. Waarbij we elkaar ook nog eens kwijt raken. Voor het Krimihotel vinden we elkaar terug en we besluiten het dalletje maar weer in te gaan. Ik heb ondertussen op de fiets alle terrasjes al bekeken, geen spoor van…

In het dalletje komen we Ton tegen die hun denkwijze uitlegt. Hij denkt overigens dat Hedzer nu wel snapt op welk parkbankje Lidwien zit en gaat samen met mij richting terras van Krimihotel, waarop Hedzer even later weer verhit terug komt fietsen: Ton moet mee om te wijzen waar Lidwien is.
Even later zitten we dan toch met zijn allen op een beschaduwd terras en bestellen we ijskoude drankjes. En wafels met “allem”, ik vraag nog wat dat is, maar dat blijkt, haha, zowel met kersen, als met ijs, als met slagroom te zijn.

Boze Bolsdorfers met hooivorken

Ik zeg net: “het is ook nooit saai met Hedzer en Lidwien op stap”, als Hedzer zegt: “Shit, het alarm staat nog aan”. Hij stuift overeind en spurt er op zijn fiets vandoor. Na twee uur is de kans klein dat de hond Mazzel al die tijd niet heeft bewogen. En dat alarm gaat niet vanzelf uit. In zijn fantasie ziet hij boze Bolsdorfers met hooivorken rondom hun gloednieuwe prachtige camper staan. Even later arriveert Hedzer met de camper en deelt mee dat Mazzel lekker lag te slapen. Nu is ook meteen het probleem van de terugweg opgelost.

8 augustus 2016
We vergeten het dagboekje bij te houden, maar aan de foto’s kan ik zien dat we een zeer zware fietstocht hebben gemaakt met veel hoogteverschil. We zingen nog samen in de telefoon voor een gezamenlijke jarige vriendin.

Relaxed fietsen in de Eifel

9 augustus 2016
En vandaag hebben we gefietst op een oud spoorwegtracé, deze manier van fietsen in de Eifel hadden we vaker moeten doen deze vakantie, heel relaxed fietsen zo, zelfs de terugweg, zo langzaam stijgend dat je het nauwelijks merkt! Dus toch een beetje saai?

10 augustus 2016
We nemen afscheid en zijn halverwege de middag alweer thuis. Wat hebben we genoten van dit fietsen in de Eifel en het gezellige samen zijn. En wat hebben we prachtig weer gehad!

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie