Na een aantal fietsdagen noordelijker in Frankrijk en twee nachten op een bijzondere fietslocatie willen we nog wat dagen fietsen op de Via Rhôna. We kiezen een stuk stroomopwaarts van Lyon. Lekker vlak fietsen dus langs de Via Rhôna in 2018!
Camping met uitzicht
Camping “le Lac du Lit du Roi” is mooi aan een meer gelegen en staat aardig vol, het is dan ook hoogseizoen. Het meer is eigenlijk een verbreding van de Rhône. Of eigenlijk meer een verbreding van een kanaal dat door de Rhône gevoed wordt.
We stappen meteen op de fiets voor een eerste fietsrondje, bij de receptie een fietsroutekaartje gekregen. Over de Via Rhôna naar Chanaz, een leuk dorpje aan een kanaal met veel bootjes, zwanen, enkele terrasjes en souvenirwinkeltjes.
Onweer
Als we het dorp weer uit fietsen begint het wat te druppelen. Ach, we zijn toch niet van suiker, ik trek een regencapeje aan, Ton weigert dat soort dingen categorisch. Al gauw valt het water met bakken uit de hemel en blijkt het fietsrondje toch niet zo easy/leicht/vlak zoals op het kaartje vermeld. We fietsen nu dus ook niet over de Via Rhôna. Dan een lichtflits, onmiddellijk gevolgd door een harde klap en een langgerekte gil van mij. Ik wil gaan “schuilen” bij een hoge wand, maar dat vinden de anderen geen goed idee. Er is gelukkig steeds meer tijd tussen flits en klap. Het duurt heel lang voor we bij de brug van Lucy zijn en helaas daarna ook nog veel steile klimmetjes. Zeiknat (m.n. Ton) komen we aan op de camping.
Vandaag kiezen we weer een “lichte” tocht, toch is het meteen al flink klimmen en het is erg heet.
Langs schattige dorpjes komen we door het Marais de Lavours (“wetlands”). Dan bereiken we via de stad Culoz de Via Rhôna weer: lekker vlak!
Omdat we de 34 zware kilometers van vandaag nog niet genoeg vinden, fietsen we ’s avonds de 10 naar Belley, waar Hedzer “haut-cuisine in een informele omgeving” heeft gereserveerd. Om 19.30, want vroeger eten de Fransen niet. We krijgen hele mooie en ook lekkere dingen, o.a. gepekelde rauwe tonijn en we lachen veel, vooral om Hedzer die zich steeds een hoedje schrikt als de fluisterende dame achter hem staat met een nieuw gerechtje. In het donker fietsen we terug.
60 kilometer
We willen ons fietsrecord verbeteren, het liefst met slechts 1 km zodat we dit vaker kunnen doen. Helaas beslissen de omstandigheden anders. We fietsen relaxed naar Belley over de Via Rhôna langs het Rhônekanaal. Tussen de dorpjes Virignin en La Balme komt de echte Rhône uit een kloof tevoorschijn. We zien een tunnelingang dus iedereen de lampen aan, de zonnebril af en de achterste een fluorescerend jasje aan. Ach, we zien meteen al weer de uitgang, dus dat valt mee. Maar wat is het hier mooi!
We fietsen verder langs maisvelden en de blauwgroene Rhône aan de rechterkant en zijn continue op zoek naar een horecagelegenheid, zelfs als we al lang de vereiste kilometers hebben gehaald. Uiteindelijk eten we in de berm wat restjes brood en we drinken wat. Ook op de terugweg geen horeca te bekennen. Dus ten einde raad gaan we in Belley naar de Mac om de bloedsuikers en de vochtbalans te herstellen. We hebben inderdaad het record verbroken: 60,1 kilometer!
De Grand Colombier
De volgende dag rijden we met de auto de Grand Colombier: in Culoz rijden we een serie steile haarspeldjes en dan door een koel bos, waar we een zwaar bepakte tamelijk oude man tussen de racefietsers rijden. Op de pas van 1501 meter hoogte pauzeren we lang en maken vele foto’s. Er is zicht op de Mont Blanc!
Nadat we de oude man uitgeput boven zien komen, kachelen we weer rustig naar beneden (19%) en komen aan op de kleine Camping Municipal La Bruyère. Enkele vaste gasten wijzen ons waar we niet mogen staan en we vinden een prima plek in de schaduw, maar die is hier niet heel dik.
’s Avonds regelen we de betaling en heel handig: op het pleintje buiten de poort zijn een kleine supermarkt en bakker Marcel. We fietsen nog even naar de plek waar we gisteren zijn gestopt. En omdat we dat punt al heel snel bereiken, fietsen we door naar Saint-Genix-sur-Guiers.
Op vrijdag fietsen we helemaal naar Morestel, waar we tassen kopen.
Het blijkt dat Lidwien en ik in dezelfde winkel min of meer dezelfde werktassen hebben gekocht!
Na weer twee oude wasplaatsen, een geitenboerin met slimme ogen, een bijna-ongeluk en een spookhuis, halen we de laatste zak diepvriesfrites uit het supermarktje tegenover de campingingang.
Genoeg gefietst hier, we rijden nu eerst de spaghettisliert en installeren ons dan op camping Le Relais onder de Mont Blanc. Morgen gaan we die beklimmen, na 500 fietskilometers hebben we immers een goede conditie opgebouwd!
In 2019 zullen we een groot gedeelte van de Via Rhôna stroomafwaarts van Lyon fietsen, dus klik maar hier als je er geen genoeg van kunt krijgen.