Na een leuk fietsuitje bij Sloveense kastelen en een afschuwelijke nacht in Kroatië komen we bij een geneeskrachtig Bosnisch natuurzwembad. Lees maar:
Even weg van de Sloveense snelweg: bij het kasteel van Otočec pakken we de fietsen voor een labcache in deze mooie omgeving. Het “Grad Otočec” ligt op een eilandje in de Krka-rivier.
En stroomafwaarts maar iets hoger op de heuvels ligt het kasteel “Grad Struga”. De novelle “Het eiland en de stroom” van de bekende Sloveense schrijver Ivan Tavčar speelt zich hier af. Een soort Romeo en Julia verhaal: de bewoners van het decadente eilandje contrasteren met die van de Struga (= “stroom”), er is een (zelf) moord, een ten onrechte veroordeelde, een verboden liefde… Nu is het kasteel op het eilandje een luxueus sterrenrestaurant en bij kasteel Struga is een golfterrein.
We fietsen over de houten bruggen, kriskras over het parkachtige eiland, waar, bij het kasteel een chauffeur met draaiende motor op zijn gast(en) wacht, straks een lekker koele auto!
Verder langs de camping aan de Krka, maar die ligt er nu verwaarloosd en verlaten bij. Dan de beboste heuvels in voor het tweede kasteel. Helaas een steil klimmetje, daarna dalen we weer af naar Grad Struga. Daar vinden we het laatste antwoord nodig voor de labcache. Hier in de bar drinken we een colaatje tussen dames die met gemanicuurde vingernagels de tijd op hun telefoon doden. Wachtend op hun golfende eega?
Buienradar voorspelt weer eens binnen vijf minuten giga-stortregens, dus we springen snel op de fiets. Vanwege het hoogteverschil nemen we nu de shortcut langs het water. Dit is eigenlijk een onverhard wandelpad, maar fietsen gaat ook prima. Het blijft natuurlijk gewoon droog.
De horor-nacht!
Na de Kroatische grens, die geen grens meer is, betalen we tol in euro’s! Geen kuna’s meer sinds begin 2023, handig hoor. Bij Zagreb volgen we Sisak. We vinden een restaurant “Mlinski Kamen” aan de rivier de Kupa, waar iemand met een rokerig goedje rond loopt. Wat zou dat zijn?
Nu is het tijd voor een overnachtingsplek! De eerste keer vrij kamperen van deze reis, we hebben er zin in. We rijden het weggetje verder in, een pad naar links en dan bingo! Een prima overnachtingsplek (denken we). Tot we bestormd worden door honderden muggen als we de deuren open doen. Het is ondertussen donker en in deze omgeving verwachten we geen plekken zonder muggen. Dus verhuizen is ook geen optie. In de voorcabine wordt het alsmaar heter met onze warme en CO2 uitstotende lijven. Dus we bedenken diverse strategieën.
- Even snel buiten gaan lopen in de nu koele wind om de muggen voor te zijn. Er komen weer tientallen muggen mee naar binnen en door het harde lopen is het gezweet niet minder.
- Beide deuren 10 seconden open: de frisse wind verkoelt en de slome muggen zijn te laat. Na drie keer hebben ze ons door…
- Allebei (snel) buiten gaan lopen en de beide deuren open laten, helaas…
- “Iets met de klamboe”, deze strategie komt niet echt van de grond. We hebben namelijk een joekel van een klamboe die we over het hele busje kunnen gooien, maar het begint te motregenen.
Uiteindelijk gaan we achterin zitten, waar het iets koeler is. En waar we onze kleren uit kunnen doen, nadat alle muggen zijn vermoord. Het begint nu echt beter te regenen!? Gelukkig wordt het later in de nacht wat koeler.
Naar een Bosnisch natuurzwembad
29 augustus
Half zeven wakker, voorzichtig de deuren open. Helaas… Snel weg! Verderop: koffieplek? Forget it! In Petrinja drinken we koffie tussen de rokende jongemannen met veelal werkkleding aan. Hier helemaal geen muggen, zou dat rokerige goedje van gisteren iets met muggenverdelging te maken hebben? Nu we hier toch zijn bekijken we het stadje ook even.
Overal is men huizen aan het opknappen. In een kerk branden we kaarsen voor onze overleden geliefden. Er is een park met vier dezelfde beelden rond een vijver en een grote oude zomerlinde.
Nu nog maar 35 kilometer naar de Bosnische grens, maar we mogen hier de grens niet over, waarschijnlijk omdat ons busje een bestelwagen is. Dus ruim een uur omrijden. En aan de andere kant van de grens gaat er iets mis met een bestelde brunch, dus nog een uurtje later…
We zijn nu bijna bij een via google earth gevonden zwembad, zou het echt bestaan? En is het met warm water? Er staan borden, dus dat is hoopvol. We rijden nog ongeveer 7 km over smalle wegen. En dan parkeren we inderdaad in de schaduw van een bos en zien het zwembad al liggen.
Omkleden, er zijn een paar mensen dus helaas niet bloot, maar oh, wat is dit lekker. De temperatuur is ongeveer 25°C en het geneeskrachtige water heeft een heerlijke geur, die we dagen later nog ruiken. Het water schijnt sterk alkalisch te zijn met een pH-waarde van 11,85. Je ziet het water omhoog borrelen in het prima aangelegde zwembad, dus het water wordt constant ververst. Wat een superplek!
Dit Bosnisch natuurzwembad is hier: 45.09883, 16.50181
Als we ons weer staan om te kleden bij ons busje, komen er net enkele gezinnen met picknickspullen aan. Het plan is nu om langs de Una verder te rijden.