Na veel zomerse fietsdagen bereiden we ons voor op deze najaarsreis: via de autoput weer eens naar Griekenland, via schiereiland Evia langs noordkant van de Golf van Korinthe naar de westkust. Alwaar we als vanzelf weer in Albanië uitkomen voor een bezoek aan onze vrienden: “de Albanese familie”. Na een weekje in ons lievelingsland Albanië via Montenegro en de Adriatische kust terug.
♥ Route op kaart: klik hier voor een kaart van googlemaps met de locaties van de door ons bezochte campings (oranje), vrije overnachtingsplekken (paars), bezienswaardigheden (blauw), enkele fijne restaurants (groen) en goede zwemplekken (donkerblauw). Je kan ze aanklikken voor meer informatie.
Elke dag zwemmen tot Griekenland
9 september
Chris: Een heerlijk begin van onze reis! Vanwege het mooie weer staan we op de naturistische camping Bargerhoek bij Emmen en het voelt meteen goed. Hier is alles bespreekbaar en iedereen die zich happy voelt bij naturisme, is hier welkom. Je hoeft dus niet lid van een club te zijn. Doe vooral binnen je eigen grenzen wat goed voelt en voel je nergens toe gedwongen.
Als er bijv. een bel geluid wordt, is er iemand die wil gaan jeu de boulen, je kan dan meedoen. Ook worden nog even duidelijk de regels van naturisme besproken, omdat sommige mensen schijnen te denken dat dit “sex in het openbaar” betekent. Ook “kliekvorming”, wat we wel eens op dit soort campings gemerkt hebben, wordt met een ingenieus systeempje tegen gegaan.
En zo gebeurt het dat we allebei, na het zwemmen in het veenachtige zwemwater
en het warme afdouchen, zin hebben om een biertje te drinken tussen de blote mensen op het terras. Een nieuwe ervaring voor ons en het is heel gezellig!
Als Ton later de achterklep van het busje dichtdoet om de beginnende sterrenhemel te kunnen bewonderen, stoot hij zijn neus: allemaal bloed en in het donker zoeken we naar verbandspullen. Maar dat valt nog niet mee: een pleister op een neusrug!
10 september
In de ochtendnevel een rondje om het meer, dit is een iets langere weg naar het toiletgebouw. Terug bij het busje koffie maken en de schade aan Ton’s aangezicht bekijken: een vervelende plek, maar niet ernstig. De zon begint te schijnen, het zal weer een warme dag worden en ik heb zin die (gedeeltelijk) op de Duitse autobahn door te brengen!
Duitse camping met natuurzwembad
Om ongeveer 15.00 toch maar een leuk campinkje ten zuiden van Kassel gepakt. Er is hier ook een natuurbad, waar we natuurlijk in zwemmen.
We staan mooi aan een meertje op een doortrekkersveldje. We beklimmen ook nog even de kasteeltoren vlak boven de camping.
11 september
Nu even niet slap zijn en treuzelen! We staan vroeg op en rijden om 8 uur al. Het gaat voorspoedig: op zondag immers geen vrachtverkeer, maar rond tienen begint het toch wel erg druk te worden. Alweer veel files voor, bij en na München, we staan een half uur stil vanwege een geschaarde aanhanger met een motor erop. Dan vanuit een blauwe lucht regendruppels op de vooruit, “hittegolf in Nederland” lezen we verderop in Oostenrijk waar we gratis wifi krijgen bij de schnitzels en patat.
Zwemmen in de Krka kan op deze minicamping
Oostenrijk en Slovenië gaan verder vlot en om 20.30 komen we aan bij een kleine camping aan de Krka bij Otocec. Alleen is de camping net een half uur gesloten, we gaan bij de ingang zitten aan de rivier. Toevallig komt net de receptionist langs en kunnen we toch nog op de camping staan.
Ton: We zitten vlak naast de rivier de Krka en zien in het halfduister een paar ganzen, aangezien we de ganse dag geen dier gezien hebben is dit het hoogtepunt van de dag. Na een biertje gaan we heerlijk slapen.
12 september
Lekker rustig wakker worden. Er is veel te zien op en in het water, reigers, zwanen, eenden, springende vissen. Vier zwanen doen een “wie heeft de mooiste veren dans”. Ook zien we twee mannetjes zich uitsloven voor een vrouwtje, dat er helaas als een speer vandoor gaat.
Een lauwwarm natuurzwembad op weg naar Griekenland
Na koffie, ontbijt en douche vertrekken we naar een lauwwarme bron: prachtige plek, mooi schoon bronwater, diverse wat oudere mensen. Een Sloveense dame spreekt goed Engels en vertelt ons wat bijzonderheden over deze plek, o.a. dat het water 24,8°C is, zwembadtemperatuur dus.
Nu verder naar Kroatië, het is een warme rit. De grens gaat redelijk snel. Bij Novska van de snelweg af, er is een recreatie-meer, leuk gedaan, maar niet geschikt om te overnachten. Het is ook nog erg vroeg. We gaan in Novska eten bij “San Luca”, ze kennen ons al. De grappige serveerster meldt dat er alleen goulash met bonen te eten is vandaag. Erg lekker!
Chris: We rijden naar een open plek in het bos en wachten eerst maar even het dreigende onweer af.
Al gauw begint het te druppen en later zelfs hagelbrokken. Een uurtje lezen en dan kunnen we weer buiten zitten, luisterend naar het nog nadruppelende bos. We horen nog enkele onbekende vogelgeluiden, alsof apen aan het krijsen zijn. We gaan vroeg slapen want morgen willen we weer eens wat meer kilometers maken.
Even een saai stuk op weg naar Griekenland
13 september
Al voor zessen wakker en om 7.10 rijden we alweer. Op de tolweg ergens een bürek als ontbijt. Na de grens met Servië nemen we de rondweg om Belgrado heen, alles tweebaans maar beduidend sneller dan een paar jaar geleden. Het meeste vrachtverkeer gaat hier nu ook langs en op verschillende plekken worden wegverbeteringen voorbereid.
Bij Pojate eten we bij restaurant “Europa”, even herinneringen ophalen aan “autopech op de autoput” Toen hadden we trouwens het plan om de reis te maken die we nu willen maken, maar werden eerst opgehouden door mooi weer in Slovenië en later dus die autopech. Het eten hier is er kwalitatief niet op vooruit gegaan, de prijs wel.
In de hittegolf en met de raampjes open rijden we verder, zelfs in Nederland blijft het nog een paar dagen boven de 30°C. Voorbij Niš begint dan weer “de kloof”, de snelweg wordt tweebaans en kronkelt zich langs de rivier de Morava. Door de inhaalacties langs het tragere vrachtverkeer vinden we het altijd een gevaarlijk stukje. De snelweg blijkt echter aan beide kanten verlengd en ook in het middenstuk (van nog slechts ongeveer 25 km ipv 96 km) zien we enorme voorbereidingen om ook in het resterende deel snelweg te maken!
Camping Vranje met zwembad
Vranje heeft nu een eigen snelwegafslag gekregen en al gauw zien we de bewegwijzering naar camping Enigma, goede recensies over gelezen en er is een zwembad bij! Eerst even een bankomaat in Vranje zoeken, een lastige klus, maar het lukt. De camping blijkt te bestaan uit zeven verharde camperplekken, een verhard parkeerveldje en enkele stroken gras voor kleine tentjes.
Een kortademige man reikt ons een telefoon aan waarop zoon Marko in het Engels zegt dat hij over 10 minuten komt. Het grotere zwembad is nu gesloten, de wifi is waardeloos. We vinden het allemaal hier maar matig, maar dat dan ook komen omdat het wifiwachtwoord een politieke kreet is, waar we het bovendien niet mee eens zijn.
Er staat een stoere Duitse buscamper, het stel heeft een klein hondje dat keurig naast de camping uitgelaten wordt, de campinghond helaas niet. Ook de campingkatten kruipen regelmatig in ons busje. Maar ach, misschien zeuren we een beetje omdat we de sfeer hier niet prettig vinden.
14 september
Om 7.30 komt er een personenbustaxi de bruiloftsspullen, die al klaar stonden in het restaurant, ophalen. We kijken hoe ze alles erin proppen tot en met twee witte romantische raamwerken aan toe. Om 8.00 beginnen mensen op het naastgelegen maisveld de kolven in een kar te gooien, een trekkertje slaat af en toe aan en trekt de kar verder. Het “klong-klong” verandert langzaam in “plof-plof”.
In de gang achter het restaurant zijn twee douches gescheiden door een gordijntje en één toilet per geslacht.
Shoppen in Veles in Noord-Macedonië
In Vranje valt een terrasbezoekje in het water, omdat we wederom het centrum niet kunnen vinden. Door een mix van nieuwe groene borden en oude blauwe borden is het nog niet zo gemakkelijk om weer op de snelweg te geraken, die bovendien verderop ook nog niet helemaal af is. De grens met Noord-Macedonië gaat in ieder geval ontzettend snel en ook hier zijn ze bezig met het opknappen van de snelweg, dat is ook wel nodig want het asfalt is erg hobbelig hier.
In Veles gaan we op zoek naar een bankomaat, een restaurant en een T-shirtenwinkel. Na wat rondlopen en vragen, komen we terecht in een loungebar hoog boven “de” rotonde van het stadje.
Hier zijn trouwens ook alle bankomaten van het stadje te vinden. Het eten is heerlijk: vooraf gebakken kaasplak met spek omwikkeld en Griekse salade. Dan risotto met zeevruchten en de pizza met de naam van het huis, alles ongeveer 16 euro, inclusief de drankjes. We hebben leuk uitzicht op de rotonde, waarop iemand langdurig zijn auto parkeert. Dan nog een leuk T-shirt voor Ton, al is XXL niet gemakkelijk te vinden.
Kamperen naast een natuurlijke badkuip
In Negortsi gaan we weer van de snelweg af: ik heb op google-earth een mooie zwemplek gespot en daar willen we gaan staan. De precieze plek vinden we niet, maar we vinden wel een mooie staplek aan het zwembare beekje. We koelen meteen even af in een “badkuip” pal naast het busje, wat knapt een mens daarvan op!
Een trekker rijdt door het beekje, de boer zwaait vriendelijk en de duimen gaan omhoog als hij ziet dat we gezwommen hebben. Aan de overkant zien (en ruiken) we een lawaaierige kudde geiten, maar na een half uurtje zijn ze weer weg. Die bokken ruik je echt op vijftig meter afstand! ’s Avonds maken we een beschaafd kampvuurtje en proberen ons te herinneren wanneer we dat voor het laatst deden…
Goeiemorgen eekhoorn!
15 september
Goeiemorgen! Ton opent de zijdeur aan de rivierkant en we zien meteen een zwarte eekhoorn met een wit buikje, hij verzamelt eikeltjes, soms in zijn bek, soms door ze naar beneden te gooien. Na een uur observeren hebben we ook een idee waar de bewaarplaats zou kunnen zijn. Plots zien we (een andere?) eekhoorn op de grond op vijf meter afstand, hij ziet ons, klimt naar boven en maakt dan dreigende bewegingen met zijn staart, terwijl hij ons recht aankijkt, al die tijd met een eikel in zijn bekje.
Als hij ons kennelijk als nauwelijks beangstigend heeft beoordeeld, pakt hij het eikeltje met zijn voorpootjes en knabbelt er wat aan. Dan loopt hij via de takken naar de overkant van de beek. Het zijn er inderdaad minimaal twee, ze zijn zo snel. Als één een keer een lekkere noot heeft, zit de ander hem achterna, prachtig om te zien. Op zo’n moment willen we altijd meer weten over “het leven van de eekhoorn” en beseffen we hoeveel we eigenlijk helemaal niet weten.
Zwemmen onder de waterval
Vijftig meter stroomafwaarts is een grote dam met daaronder een mooi zwembad met waterval/douche.
Dan verzamelen we nog wat afval, er ligt genoeg, en samen met ons eigen afval brengen we dit naar de vuilnisverzamelplek vlak bij het dorp Negortsi. Op de centrale rotonde in dit dorp, staat behalve een standbeeld uit de 1e wereldoorlog op elke hoek een winkeltje, ze verkopen eigenlijk allemaal precies hetzelfde. Er is ook een restaurant. We laten de ijsklontjes voor de zekerheid weggooien en bestellen Shopska salade, een spies van kipstukjes met spek, een met witte kaas gevulde worst. Het wordt geserveerd met patatten en een ruime hoeveelheid gesneden ui, waar in ieder geval bij Ton, een rupsje uit komt kruipen.
In Gevgelija, vlakbij de grens naar Griekenland, toch nog een grote supermarkt, waar ze o.a. kruscowatz hebben (hebben we over een paar weken nodig voor bij de Albanese familie). De snelweg op en hup, we zijn in Griekenland! Lees verder op pagina 2.