In Podmočani vlakbij het Prespameer is een uitgebreid museum met gebruiksvoorwerpen, klederdrachten en andere folklore in Noord-Macedonië.
We komen Noord-Macedonië binnen bij het andere grote meer in het zuidwesten van het land: het meer van Ohrid (de h spreek je uit als g). In Albanië hebben we zoals altijd erg genoten van de mensen en de natuur. Ook hebben we daar een mooie 4×4 route gedaan. Als eerste gaan we nu kijken bij een camping Grebnos met Friese eigenaren. De plek is prachtig, maar de camping is helaas gesloten en er ligt een berg afval voor het hek.
We lopen hier via een pad en een trap naar een pittoresk strandje met heel helder water.
De volgende stop is ook bij een prachtig strand waar we ooit vastzaten in de rode aarde. We zwemmen en maken foto’s voor Marianne.
In Peštani wachten we een uur op ons eten op een terras met vele Nederlanders. En dan rijden we helemaal naar Ohrid om te tanken. We durven het niet aan om de mooie pas door het Nationaal park Galičica te rijden en dan met een lege tank te komen staan. En als we eenmaal in Ohrid zijn hebben we geen zin om de gevaarlijke en bochtige weg weer terug te rijden. Dus we gooien de route weer eens om en gaan via Resen naar het Prespameer.
Natuurlijke wasmachines
Ondertussen is het alweer 15.30, zullen we een overnachtingsplek gaan zoeken in de bergen bij het dorp Rechitsa? Ik heb ooit gelezen dat daar tapijten en kleden gewassen worden in een natuurlijke wasmachine en op lange rijen te drogen worden gehangen. Folklore in Noord-Macedonië!
De weg naar het dorp is behoorlijk smal, maar er is slechts één tegenligger. Bij de natuurlijke wasmachines zien we niemand en we kijken rustig rond.
Aan het begin van het toegangsweggetje zagen we al een geschikte plek (41.211741, 20.916056) en daar staan we nu aan het beekje de Recica, zeg maar de afvoer van de wasmachines!
Een mooie plek met katwilgen langs het water. De plek is zichtbaar vanaf de weg, maar één auto per half uur stoort ons niet. Wel wat vliegen en zelfs enkele steekmuggen.
18 september
Om 7 uur komt de zon over de berg en kan de jas alweer uit. Er staan hier minder afvalcontainers dan in Albanië, dus we moeten even zoeken. Na de boodschappen in Resen rijden we richting Prespameer. In Podmočani zien we het folklore museum in Noord-Macedonië al liggen, morgen daar eens kijken!
Aan de oostkant van het Prespameer zien we veel kapotte en troosteloze terreinen van hotels en campings. We rijden helemaal naar het zuiden. Daar is de grens met Griekenland, maar zoals verwacht kunnen we daar nu nog niet langs. Ook Dupeni Beach is nu niet toegankelijk.
Het damesstrandje
Bij het dorp Nakolec vinden we een leuk strandje en we zwemmen voorbij de zandbanken. Er zijn ook een paar vriendinnen met een wit autootje.
Nu eerst een restaurant zoeken. In Ljubojno alleen een bar, men verwijst ons naar Dolno Dupeni, maar daar vinden we niets. Helemaal terug naar restaurant “Proper and More”, aan het strand, met luide muziek, goede wifi en snelle service!
Voor 11 euro inclusief de drankjes en een heerlijke Propersalade zijn we allebei weer gevuld. Dan op zoek naar een plek: in het achterland moeizaam, dus toch maar weer naar het gevonden strandje. Twee jonge vrouwen zitten in een bootje op het strand selfies te maken. Twee oudere dames, waarvan er één goed Engels spreekt, geven ons handenvol pas geplukte bramen. Weer twee jonge vrouwen en later een moeder, die van een handdoek een zonnescherm maakt voor haar in de auto slapend kindje. Alweer een vrouw, dit keer met een hond.
Nou, rustig is deze plek niet te noemen, maar we gaan wat verder staan. En je snapt ondertussen wel waarom we dit strandje zo noemen. Hier is het: 40.899207, 21.091393.
Rond 18.00 is iedereen weg op een visser na, die terug roeit naar zijn tractor en zijn rubberboot op de oplegger sjort. Hij pakt zijn droge schoenen en vertrekt ook. Het is ondertussen donker en we kijken buiten nog een aflevering van Breaking Bad.
19 september
De hele ochtend zien we niemand op deze plek, maar we vertrekken ook al om een uur of negen.
Aandacht voor folklore in Noord-Macedonië
Al snel zijn we in Podmočani en krijgen een warm welkom van een enthousiaste vrouw.
Er is een zaaltje met klederdracht van alle streken van Noord-Macedonië, echt prachtig! Ze vertelt waar de verschillende klederdrachten gedragen worden. Opvallend kleurrijk zijn ze allemaal. Ook vrolijke wandkleden, handwerk en gebruiksvoorwerpen van vroeger.
In een andere ruimte krijgen we lekkernijen uit een speciale oven. En zelfgestookte bramenlikeur, zonder alcohol, zegt ze, maar dat geloven we niet. We schrijven wat in het gastenboek. Dit museum doet ons erg denken aan dat van Achim Emilian in Roemenië, ook zo’n enthousiaste persoon. We doen wat geld in een donatiebox, kopen een grappig hoedje en krijgen ook nog drie enorme tomaten uit haar tuin mee. Wat is dat weer een leuk begin van de dag!
In Bitola eten we een hamburger en een hotdog en voor €4,50 zitten we allebei alweer vol en krijgen zelfs de restjes mee, want het is te veel.
De weg naar de grens met Griekenland wordt net geasfalteerd, maar we kunnen er langs en na tien minuten wachten bij de grens zijn we na vier weken in ons doelland. Heerlijk dat we zo lekker de tijd hebben!
Lees eventueel hier verder hoe we op een hoge berg op de Peloponnesos terecht komen.