Albanië 2009: Deze reis gaan we met zes personen aan! Twee vriendinnen gaan met hun zoontjes mee: Marianne met Luca en Bianca met Martijn. Ons reisdoel is de familie die in de Albanese bergen woont bij Elbasan. Via Duitsland en Oostenrijk via de autoput door Slovenië, Kroatië (misschien nog even langs Tanja in Zagreb), Servië en Macedonië alwaar we afbuigen naar het prachtige Ohrid meer. Dan via de familie naar de Adriatische kust en zo weer naar het noorden. Marianne heeft nog nooit een blauwe zee gezien, de Noordzee is immers grijs.
Even voorstellen:
Door Duitsland en Oostenrijk
Marianne: ±12.00 uur. We zijn er bijna klaar voor!
Gisteravond zijn we de vakantie begonnen met een mooi kampvuurtje achter in de tuin bij Ton en Chris. Tegen 23.00 zijn Luca en ik naar bed gegaan om vanmorgen weer vroeg op te staan (Luca 7 uur en ik 10 uur) Nu hebben we alles ingepakt en moeten alleen Bianca’s spullen er nog in. Luca is nu met Bianca weg om Martijn uit school te halen. Dus nog even en we zijn weg!!!
Het weer is heerlijk dus dat wordt een blij en vrolijk vertrek. Alles ziet er zo lenteachtig en fris uit. Ben erg benieuwd waar we vanavond zijn… liefs Marianne.
Bianca: Joepie, spullen zitten er in en we gaan bijna!!
Luca: Ik heb er zin in!!!!!!!!!!!!!!!!!
Chris: Ik kan ook niet meer wachten, ben helemaal opgewonden, ’t is nu 12.20. Ik ben wel helemaal “verbolgen” over het feit dat op ons bed een 1 meter hoge stapel spullen ligt!!
Marianne: ±17.30 uur. Ergens tussen Bielefeld en Paderborn.
Een afslag genomen om even wat te eten. Martijn is aan het vliegeren, Ton is nog aan het eten, Chris heeft het eerste takje voor het houtvuur gevonden, Luca heeft dorst en Bianca en ik zitten heerlijk voor de bus te genieten van de zon. Het enige wat ik mis is een sigaret… ha ha ha…
Luca: Duitsland mooi!!!!!!
Chris: Bij de benzinepomp bij Bielefeld had Marianne een zwak moment en wilde sigaretten kopen (met opzet geen shag om ons niet in verleiding te brengen). Ton verbood de pompbediende haar sigaretten te leveren en ze kreeg het inderdaad niet voor elkaar.
Kamperen in het bos
Op het plekje bij Neurenberg zetten we in het licht van de koplampen de tenten op, Luca mag nog heel even opblijven.
25 april
Chris: We beginnen de dag met een wandeling behalve Ton want die slaapt nog. Er is een meer vol kikkers in de buurt, we zien sporen van reetjes die daar gedronken hebben en even later drie hertjes, althans dat is mijn mening. Volgens de anderen zijn het hele grote hazen!
Terug op het plekje begint het langzaam weer warm te worden.
Na het opbreken van de tenten krijgen we bezoek, het is privé-terrein en we pakken snel de rest in. Slippend over de drassige bospaden, langs een bloeiende ranonkelstruik het asfalt weer op, waar we twee geweldige moddersporen achterlaten.
In het zuiden van Duitsland bouwen de jongens een dam van riet over een meer:
Martijn: Ik ben helemaal opgewonden want we zijn nu bijna in Oostenrijk. Wat een prachtige omgeving! Mamma schrijft dit voor mij op.
Bianca: Het is nu ongeveer 14.30 en we zitten heerlijk tussen de bergen in het zonnetje, Chris beheert het pannetje met Turkse pilaf, mmmmm, heerlijk! De kinderen zijn lekker aan het spelen en wat houden ze het autorijden trouwens goed vol!! (tot nu toe) Af en toe rijdt er een trein achter ons langs. Oeeee, wat ruikt het lekker, we kunnen eten.
Chris: Ons grijze busje rijdt weer verder door de besneeuwde bergen!
Lees maar verder op pagina 2.