Home ReisverhalenBalkan, oostelijk Bulgarije najaar 2014

Bulgarije najaar 2014

door Chris
Bulgarije

rust aan de Albanese kust

In het Albanese plaatsje Rogozhinë doen we onze dagelijkse boodschappen, we worden altijd een beetje blij van die kleine Albanese winkeltjes, waar je je altijd welkom voelt.

Dan zoeken we lang naar de weg naar de ruïnes van het Bashtove fort, dit ligt op een desolate plek in de buurt van het gelijknamige dorp.

Je zou hier midden op de binnenplaats prachtig kunnen kamperen maar we rijden door naar het strand. De laatste kilometer is geen asfalt, even het juiste pad vinden, een stukje dwars door het water tot een mooie bosrand, plekje zoeken, klaar!

We zwemmen op het verlaten brede zandstrand. ’s Avonds lopen we naar de monding van de Shkumbin rivier, er hangt een groot visnet en onder een afdakje een systeem met katrollen en een oude motor om het spul binnen te halen. We vinden een nog mooiere plek voor ons busje en zitten de eerste sterren te bekijken, het zijn altijd dezelfden die je het eerst ziet en al snel weten we precies waar het noorden is.

Huilende wolven?

Van heel dichtbij klinkt er plotseling het angstaanjagende gehuil van een roedel wilde honden of wolven. We zitten nog even onder de klep vanwege enkele spatjes regen maar als het echt donker is, voelen we ons toch veiliger IN het busje.

25 september
Midden in de nacht horen we nogmaals de wolven huilen, even plots als het begint, stopt het ook weer.

Via al dan niet geasfalteerde weggetjes rijden we naar het nabij gelegen Spille, alwaar het mooie zandstrand met de prachtige bomenrij daarachter iets van een toeristenbranche doet ontluiken.

Het seizoen is alweer voorbij maar we vinden toch ergens een internetcafé waar we espressootjes drinken bij een vrouw die een wandkleed borduurt. Aan de overkant doen we boodschappen, de winkel lijkt dicht, maar een jongeman met een vis in een plastic zak drukt op een bel en een tandeloze buurvrouw komt de winkel openen. De jongen weegt de vis en wij zoeken wat spullen bij elkaar. In een vol schriftje vindt de vrouw nog wat ruimte om de bedragen bij elkaar op te tellen. Weer met die extra 0 erbij, zoals oudere mensen nog steeds vaak doen.

Verderop hangen kippetjes te draaien, maar het duurt nog een uur voordat ze klaar zijn.
Een afgelegen strandje bereiken we langs graaf- en andere wegwerkmachines, helaas voor ons gaat men hier een haventje aanleggen.

Overnachten op het Plage Gjeneralit

Twee kilometer terug is de toegangsweg naar Plage Gjeneralit, een zandstrand, we waren hier eerder in 2010. Behalve een restaurant zijn hier ook vakantiehuisjes en mogelijk iets dat op een campinkje lijkt. Verder is er een nieuwe pier met bar gebouwd. Na het zwemmen gaan we afdouchen bij een gesloten strandtentje, het restaurant is wel open: spaghetti met zeevruchten en gegrilde kip.

Je kan op het strand gaan staan maar iets verder vinden we een nog mooiere staplek voor het busje wat hoger op de rotsen met mooi uitzicht. De woeste golven en de tjirpende cicaden vechten om onze aandacht. Helaas trekt de bewolking nu helemaal dicht. Nog voor middernacht wordt onze slaap verstoord door een verschrikkelijk noodweer.

26 september
We lezen vanwege de regen in bed en als het opklaart gaan we naar de aardige ober in het restaurant, hij is economiestudent en heeft als tweede ober in Griekenland gewerkt.

De aarden weg naar boven blijkt gelukkig nog verrassend berijdbaar na al die regen van vannacht, enkele werkmannen zijn ook al met scheppen bezig om de waterafvoer te regelen.

In Dürres gaat de snelweg een stukje vlak langs zee. Het is hier niet gemakkelijk om de zee te bereiken: eerst de snelweg verlaten en ergens aan de andere kant zien te komen. We rijden langs bunkers in de rotswand en langs een rijtje huizen waar mensen bezig zijn een dikke laag blubber te verwijderen van hun opritten en terrasjes. De oude kustweg is ook een dubbele en drukke straat en als je die bent overgestoken kom je bij enkele smalle straatjes en de laatste rij bebouwing, meest hotels en bars, staat op het strand.

We drinken koffie en gebruiken de wifi en zwemmen dan in het ondiepe water.

De Engelse camping aan het Shkodërmeer in Albanië

Dan scoren we ergens een gebraden kippetje en rijden in één ruk door naar de Engelse camping aan het Shkodërmeer.
Het verkeer op de drukke weg vergt constante oplettendheid. Eén idioot komt al knipperend met zijn lichten inhalend van de andere kant. Of iedereen maar even opzij wil gaan! Ach, het zal wel een chirurg zijn, we maken ons er niet druk over, gewoon heel goed opletten.
De camping Lake Shkodra Resort is sinds 2012 verder uitgebreid: er zijn boompjes geplant, er zijn tenten en een huisje te huur. We genieten van het snelle internet in de zon. De komende dagen wordt prachtig weer verwacht langs de Adriatische kust.

Dan eten we op het terras in het restaurant. Faye en Niko herkennen ons en we praten even. Na het eten hebben we contact met een Nederlands stel dat uit Griekenland komt met een Land Rover Defender.

27 september
Na een Engels/Albanees ontbijt nemen we weer afscheid van deze fijne plek.

Auto laten wassen

We wachten nu bij een “lavazh” tot onze auto van binnen en van buiten gereinigd zal zijn, dit zal ons 400 lek gaan kosten! (maar liefst €2,80 dus) Helaas is het naastgelegen koffiehuis gesloten, dus we zitten op een muurtje in de zon, niet echt een straf. Het oudere echtpaar gaat aan de slag met de hogedrukspuit.

Boodschappen in Koplik: prachtige taarten te koop, stukje folie erover en dan tussen de onverpakte hompen vlees in de vriezer. Nog even tanken, bij verschillende stations doet men moeilijk over de creditkaart, we snappen niet waarom. Vlak voor de grens lukt het wel, extra goedkoop zelfs.
De grens is hier ongewoon druk, auto’s wringen zich in het stukje niemandsland tussen vrachtwagens door.

Al gauw zien we waarom: twee vrachtwagens zijn tegen elkaar aan gereden en staan erg in de weg. Welke verzekering gaat dat betalen? De grens gaat verder vlot en er hoeft zelfs niemand in het busje te kijken. Lees verder op pagina 9.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie