Met kerst hebben we een ervaringscadeau gekregen: “zwemmen met haaien”. We hebben heel het jaar 2019 de tijd om dit huiveringwekkende cadeau te verzilveren.
Het haaienhuis in Neeltje Jans
We rijden met zijn allen naar “Neeltje Jans” in Zeeland, waar we flink moeten betalen voor het parkeren en de entree. Maar dat is dan ook de enige desillusie van de dag. Na het vriendelijke inchecken krijgen we duikpakjes mee, we hebben zelf onze duikbrillen en snorkels meegenomen.
Over het terrein lopen we naar het haaienhuis, waar we op ons gemak eerst de zeepaardjes en de roggen bewonderen.
In de verte zie je de haaien ook al zwemmen!
Dan betreden we de nu lege haaienarena: betonnen banken in het duister met zicht op een groot aquarium, waarin (huiver, schrik) de kooi waarin Ton en ik ons straks zullen begeven!
We zien behalve de ongeveer acht (gelukkig niet al te grote) haaien ook gele zeilvindoktersvissen en gewone wimpelvissen, de namen opgezocht hoor!
Rondleiding
Precies op tijd komt Rebecca de zaal binnen en neemt ons, nadat ze ons de kleedruimte heeft laten zien, mee voor de rondleiding. Samen met een gezin bestuderen we haaieneieren in vreemde zakjes, schattige babyhaaitjes en krijgen we allerlei bijzondere details te horen.
Dan gaan we naar de ruimte waar we straks de kooi in moeten.
We kleden ons om en lopen door de arena, waar nu een lawaaierige schoolklas is neergestreken. Hedzer en Lidwien, de gulle gevers van dit bijzondere cadeau, zullen foto’s maken.
Naar het zwemmen met de haaien
Rebecca verzekert ons dat de haaien niet door de spijlen van de kooi kunnen (sommige andere vissen wel) en dat ze ook niet in je voeten happen. Als we beginnen met het voeren van de vis die Rebecca steeds op een lange stok prikt, mogen we niet meer met onze handen de spijlen vasthouden. De eerste hapjes vis gaan niet naar de haaien. Keizersvissen, goudmakrelen en tijgervissen weten er wel raad mee.
Haaien zien slecht, maar als ze de lekkere hapjes eenmaal geroken hebben, zijn ze echt de baas over de andere vissen. Tsjonge, wat zijn die dieren snel!
Dit was een heel bijzondere ervaring en als je eenmaal in het water bent, echt helemaal niet eng! In onze natte duikpakjes knuffelen we als dank Hedzer en Lidwien. We kleden ons om en kunnen daar zelfs douchen en de pakjes afspoelen. Vanuit het raam zien we nog een stukje zeehondenshow in de regen.
Lunchen alhier blijkt niet gemakkelijk met flinke rijen voor de voedselbalies, dus verderop eten we bij een grappig Belgisch tentje “Happie”, alvorens we aan onze reis naar Zuid Frankrijk gaan beginnen, waar we o.a. vanaf campings stukken van de Via Rhôna willen gaan fietsen.
Campingtip:
Op 14 kilometer afstand van Neeltje Jans: Minicamping Zeelucht, alwaar een boerenschuur met honderden zwaluwnesten in de binten. Zelfs de vogelbescherming begrijpt volgens boer Simon niet waarom er hier zoveel nestjes zijn. Normaal zijn er altijd maar een paar boerenzwaluw-nesten bij elkaar.