Hida road is een avontuurlijke, niet al te lange 4×4 route in Albanië met als toetje een prachtig uitzicht over Bovilla Lake. Deze “dirt road” is ongeveer 12 kilometer tot de haarspeldjes boven Bovilla Lake.
Maar eerst naar het beginpunt. Vanuit het tegen de bergen geplakte stadje Krüje volgen we de keurig geasfalteerde SH38. Om een hoek zijn we plots in een stille kloof. Een oude inscriptie op de rand van de steile afgrond doet ons huiveren. Volgens een informatiebord is dit de “huilende rots”.
Op 16 juni 1478 zijn hier 90 jonge meisjes uit Krüje van deze klif gegooid om te voorkomen dat ze in Ottomaanse handen vielen. Hun moeders gingen dagelijks terug naar deze plek om te huilen. Dit verhaal doet me erg denken aan de vrouwen van het Griekse Zalongo. Alhoewel dat drama zich ruim 3 eeuwen later afspeelde.
De weg kronkelt verder naar een smal gedeelte van de kloof. Als we achterom kijken zien we de Adratische Zee. Regelmatig zien we hier tunnels in de rotswand, hier zou munitie zijn opgeslagen in de tijd van de dictator Enver Hoxha.
Om de volgende hoek veranderd het landschap weer en zien we in de diepte groepjes huizen. Er staan wel auto’s daar beneden, maar er loopt geen fatsoenlijke weg.
De pas geasfalteerde weg kent nu al vele verzakkingen, dus we rijden rustig verder. Dan enorme olietanks, waarvan één lamlendig in elkaar is gezakt.
Quad-achtige racewagentjes komen ons besmeurd en vrolijk toeterend tegemoet. De mannen hebben een dagje in de bergen geracet.
Hida road in Albanië
Dan draaien we de Hida road op. We vragen voor de zekerheid aan iemand of dit klopt, hij kent de woorden “Hida road” niet, maar verzekert ons dat dit de weg is naar Bovilla Lake. Met Vodafone kunnen we altijd goedkoop internetten in Albanië, maar hier is geen bereik. Het begin van Hida road in Albanië is hier: 41.519494, 19.857653, de noordkant dus.
Het begin is niet moeilijk, maar wel erg smal. Gelukkig is er weinig/geen verkeer. Na een paar kilometer is er een brug met planken bij een waterval.
Daarna staan er verspreid wat huizen, “Kroi Madh” heet het. Niet ver daarna vinden we een prima overnachtingsplek: 41.497117, 19.862861. Al gauw wordt het donker, de grote beer staat recht voor ons. Op de helling tegenover ons gaan steeds meer lampen aan. De vorm lijkt op een omgekeerde W, dus we noemen deze plek: “de omgekeerde Casiopeia”, niet wetende dat deze plek morgen een andere naam zal gaan krijgen.
14 september
Er zijn gisteravond nog zes auto’s voorbij gekomen en vannacht nog twee, verrassend druk hier. Vanmorgen weer enkele, waarvan één een politiebus met heel veel mannen in het donkerblauw. Ze gaan een oefening doen hier in de bergen? We zwaaien vriendelijk naar alle voorbijgangers.
De politie komt op de koffie
Later stopt er een auto op onze plek, hij kwam van de andere kant. Twee vrolijke mannen stappen uit en vragen of wij koffie willen. Nee, dat hebben we net op! Ze praten nauwelijks Engels, dan praten wij zelfs beter Albanees, haha. Het blijkt dat zij koffie willen! Haha, ze hebben ons vanmorgen zeker bezig gezien met koffie zetten. Willen jullie espresso of capuchino? Arda wil espresso en Lueno wil cappuccino. Ik laat zien hoe wij espresso maken zonder elektrisch (met de handpresso, een soort fietspomp). Cappuccino met of zonder suiker? We hebben net Albanese zakjes gekocht met giga veel suiker. Oh, de espressoman wil ook suiker, tsja, dat hebben we niet. Hij neemt een slok, “bah” horen we, Ton zegt dat hij sterk moet zijn.
Ze laten een vaag filmpje zien met veel varens of zoiets. Ton “slaat niet aan”, ik kijk ook “eumh, is dat marihuana?” Oh, jee, wij zagen politie vanmorgen, hebben jullie nu problemen? “Wij zijn juist van de politie.” Om dit te bewijzen laten ze zo’n stopbordje zien, dat in hun auto ligt. Op dit moment worden de planten allemaal verbrand, met google translate praten we verder. In Nederland mag iedereen vijf planten in de tuin hebben. In Albanië dus niet! De zaadjes komen uit Amsterdam, ze noemen de zaadjesnaam. We slaan weer niet aan. Ton vraag Arda of hij nog een espresso wil, nee!!! Ze vertrekken weer.
Achteraf valt er een kwartje bij ons. We denken dat zij wilden controleren of wij ook maar iets met die wietplantage te maken hadden, tsja, Nederlanders op een vreemde plek. Ik zag Arda ook eenmaal in ons busje kijken.
Het vervolg van Hida Road in Albanië
Wat een bijzonder begin van de dag en we noemen deze plek nu: “de politie komt op de koffie”. Op de route die nu volgt, zien we geen enkel pluimpje rook, dus goed verstopt die plantage? De weg is behoorlijk slecht, met zo’n 7 km/u rijden we verder. In het gehucht Rranxë komen we ter hoogte van de moskee onze eerste tegenligger tegen. Het is een open 4×4 met zo’n 10 toeristen. De chauffeur wijst ons een plek naast links naast hem. Maar het duurt lang voordat we daar kunnen staan, want er zitten nog negen identieke auto’s vlak achter hem! Dan hobbelen de toeristen langs ons, de meesten zien er niet zo blij uit. De chauffeurs scheuren namelijk, dan is zelf rijden echt veel prettiger.
Dan zijn we aan de bovenkant van de haarspeldjes bij het Bovilla stuwmeer. Het uitzicht is mooi, er zijn flink wat toeristen die vanaf Tirana deze route hebben genomen. Er is een indrukwekkende wandelroute uitgezet met trappetjes en uitkijkplateaus langs een hoge rotswand.
De haarspeldjes zijn niet moeilijk te rijden. Wil je zelf deze geweldige Hida Road rijden, ik kwam dit (Engels gesproken) filmpje tegen van een inspirerende meneer, die ook nog de wandelroute liep. Je krijgt in het filmpje een goed beeld van de kwaliteit het wegdek.
Na de stuwdam dalen we af in de kloof en daar is meteen een restaurant. De grill gaat aan en voor nog geen 15 euro eten we beiden onze buikjes rond. De wifi is hier zelfs heel redelijk.
Dan denken we snel naar Tirana te racen, maar vrachtwagens hebben de route stuk gereden, bij Tirana files en een brand in het centrum, we rijden ergens fout… Welkom in de drukte! Wat hebben we genoten van de rust op de Hida Road in Albanië!
Lees hier eventueel verder.