Plan Schotland dit voorjaar: via de kortste vaarroute en snelwegen naar Schotland, daar maken een rondje linksom en pikken aan de westkust het eiland Skye mee en dan sluiten we af met een traditionale Highland Gathering in Girvan vlakbij Ayr en een zigeunerfeest in Appleby.
Een leuk begin en een nat einde
11 mei
Ton: Iets voor 16.00 vertrekken we, nog niet helemaal bewust dat we vier weken vakantie hebben. Onze eerste afspraak is met Aukje, die ik via het computerspelletje “wordfeud” heb leren kennen. Ze zit op een camping in Zeeland, dus een mooi eind richting Calais en ook ver genoeg voor de eerste dag. We ontmoeten Aukje rond 19.30. Na een biertje maken we een strandwandeling. Het is een leuke kennismaking.
12 mei
Aukje heeft een uitgebreid ontbijt gemaakt, daarna koffie. Ze laat ons haar nieuwe huis in Vlissingen zien en we wandelen over de boulevard met o.a. een beeld van stoere mensenredder Frans Naerebout, op 24 juli 1779 redde hij het leven van 87 opvarenden van een VOC-schip dat in stukken was geslagen in een vliegende storm.
Via de haven met een handig systeem voor de getijde-verschillen, en het leuke centrum met een heel klein huis en andere mooie gevels, lopen we terug naar de auto en ook de camping wordt weer teruggevonden, met navigatie lukt dat prima! We nemen afscheid van Aukje en gaan op reis naar Calais.
Via de Oosterscheldetunnel (6,6 km lang en 5 euro tol) en omleidingen naar de E40. Om 19.15 staan we in de rij voor de boot, tussen vele jeeps met Engelse vlaggetjes. Om 19.55 kiezen we het ruime sop.
Ik wissel op de boot €150 en krijg alleen geld als ik kan verklaren dat ik chauffeur ben van een Toyota….??
Chris: De zon gaat net onder als we van boord gaan en in de schemer zoeken we naar een campinkje.
Het laatkomersveldje
Bij Martin Mill staat een bord en na wat zoeken arriveren we op het laatkomersveldje van Hawthorn Farm, een bord vertelt ons £14 in een zakje in een brievenbus te doen, maar aangezien we dat niet gepast hebben, zien we dat morgen wel. We lopen naar het toiletgebouw en dat is verwarmd met een muziekje en ’t ziet er perfect uit. De rest van de camping ook trouwens maar helaas voor ons dus het “zielige” veldje.
13 mei
’s Ochtends blijken konijntjes zich hier te komen warmen in de zon.
We genieten van de rust, de hete douche, ons koffieritueel, onze onnozele opmerkingen over en weer (sparen we altijd op voor vakantie) en het wordt zelfs warm in de zon, als om 8.30 de receptie open gaat. We kunnen hier ook ontbijten op het terras, met blote armen! Ton iets met worst, spek en gebakken eieren, ik een vegetarisch ontbijt, heerlijk! Je kan hier voor 50 pence een oud boek kopen (zelfs een paar Nederlandse), het geld gaat naar een goed doel.
Om 9.45 gaan we eerst naar de witte krijtrotsen bij het dorp St. Margaret, na het dorp dalen we af via een smal weggetje met een paar haarspelden, niet geschikt voor lange voertuigen, prachtig daar beneden:
Het dorp boven heeft een mooie kerk, het is zondagochtend, er is een dienst gaande, horen we, dus we bekijken de buitenkant en het kerkhof.
In een oubollig supermarktje in een huis met allemaal kamertjes kopen we (op zondag!) een knapperig brood, gekookte ham en vier ijskoude biertjes. Ton moet poepen en verdwijnt in een cafeetje, ik pruts net zo lang tot ons kleine koelkastje het doet.
Witte kliffen van Dover
We rijden via ontzettend gele koolzaadvelden en komen weer in Dover terecht, waar we de witte kliffen ook nog even aan de bovenkant kunnen bewonderen bij het “National Trust”, met bezoekerscentrum en de hele rambam. Heel druk zo op een zonnige zondag, dus moeilijk parkeren en steile weggetjes. Het uitzicht op de goed georganiseerde haven van Dover maakt echter alles weer goed, we bekijken hoe de auto-stromen geregeld zijn.
Dan nog een wandeling naar de witte kliffen en puffend weer omhoog naar de auto. Veel Engelsen maken er een echt dagje uit van, met thermosflessen koffie en zo.
Via Folkstone rijden we richting Londen en nemen daar de meest oostelijk plek om met een auto de Theems te passeren bij Dartford Crossing: er zijn twee tunnels en één brug, de westelijke tunnel is er sinds 1963, de oostelijk sinds 1980 en de brug sinds 1991. Het verkeer in noordelijke richting gaat via de twee tunnels (2×2 rijstroken) en in zuidelijke richting via de 137 meter hoge brug. Bij slecht weer of harde wind kunnen er enorme files zijn i.v.m. sluiting van de brug.
Aan de zuidkant van de brug is het tolstation en moet voor beide richtingen tol worden betaald, we betalen £2,-, ’s nachts tussen 22.00 en 6.00 is het gratis. We vervolgen de M25, de rondweg om Londen, deze 188 km lange rondweg is één van de langste ringwegen ter wereld!
Koolzaad bloeit geel in het voorjaar
Bij Banbury, afslag 11, aan de M40, ongeveer 50 km ten zuiden van Birmingham, rijden we naar camping Fir Tree Falconry Farm. Boven staan veel campers, beneden is het terrein heuvelig met her en der vlak gemaakte grintplekken, mooi maar weinig beschutting en het is vandaag nogal winderig.
Gelukkig schijnt meestal de zon en dan is het goed uit te houden. Ton chat met Aukje en ik werk het dagboekje bij. Het lijkt of we alleen zijn op de camping. We horen af en toe een uil en zien een fazant. Een jager komt jagen, mensen met een jeep zetten een tent op. Bij de caravan die ons uitzicht verpest is gelukkig niemand, we kijken er maar omheen. We horen knallen, dat was de fazant?
Een dame komt met de auto £15,- ophalen, net was er niemand bij de “receptie”. Ik ga naar het toiletgebouw vlakbij: er zijn vier compartimenten met elk een douche, een wastafel en een w.c. De douche lekt en ik draai aan de koude kraan: geen effect. Dan de warme: de douche begint te spuiten en het water spat drie meter de ruimte in. Ik roep naar Ton: HELP, en crocks, zwembroek en handdoek meenemen! Hij komt gelukkig snel en ik kleed me uit, ga op de crocks staan en draai de kraan dicht. Gelukkig heeft ie een handdoek mee. DIE BRITSE KRANEN DRAAIEN SOMS DE VERKEERDE KANT OP!!!!
Bij zonsondergang gaan we het busje in en voor het donker wordt slapen we al.
Engelse hoffelijkheid
14 mei
Nog voor we weer op de snelweg zitten, zien we in het dorpje Gaydon een poeperig kerkje, leuke huisjes en een “farm-shop”! Helaas heeft de aardige dame geen vers brood, dus we kopen maar wat extra jam, want ze is zo lief! Ze vertelt dat de kerk uit 1860 stamt en is gebouwd op de fundamenten van een nog oudere kerk. Het winkeltje draait op vrijwilligers. De klok doet vandaag vreemd: “it’s taking it’s time”, maar het is ongeveer 10 uur. Helemaal vrolijk verlaten we ’t winkeltje weer.
In Birmingham staat een file, na een uur over vijf kilometer te hebben gedaan, staan we een half uur stil. We besluiten van de snelweg af te gaan, er zijn meer mensen ongeduldig aan het worden. Na nog eens ruim een uur zijn we aan de noordkant van Birmingham. Het eten aan de snelweg (Burger King en nog zoiets) lokt ons niet, dus bij Leyland gaan we van de snelweg af. Eindelijk kunnen we hier pinnen, dit lukte langs de snelweg steeds niet.
We pellen onze jassen en truien uit voor een bar-meal in de local pub. Een oude man met een nog half biertje, bestelt er nog één. Volgens Ton is dat weer typische Engelse hoffelijkheid, omdat de serveerster ons niet ziet, we zitten een beetje om een hoekje. De serveerster komt en ziet ons dus zitten. Er blijken overigens even geen maaltijden te worden geserveerd, dus we trekken truien en jassen weer aan. Ze vertelt ons waar we wel iets kunnen eten.
Even later, kinderen op straat hebben hier werkelijk nog uniformen aan, zitten we aan een chicken curry masala en een jacked potato met bonenprutje in een grote zaal waar veel locals goedkope maaltijden nuttigen, het aantal calorieën staat achter de maaltijd vermeld: nieuwe wetgeving?
Het bekende grasveldje met een rondje caravans
Overigens zien we weer veel lachwekkende typisch Engelse teksten op borden om je te waarschuwen voor de meest gekke dingen: bijv. op de snelweg een lichtgevend bord met “controleer in je spiegels voor fietsers”. Werkelijk waar! En een waarschuwing voor een griezelig hoog voltage als je tussen twee douchemuntjes-automaatjes gaat staan.
We besluiten vanwege de vertraging van vandaag naar camping Gibraltar Farm aan de kust bij Lancaster te gaan. Langs een prachtige route rijden we er naar toe. Helaas is het gesloten. Verderop is een camping met zwemparadijs, overnachting kost £32,-, dus ongeveer €40, dat is toch iets boven ons budget.
De receptioniste verwijst ons naar een soort camperplek bij Carnford. Niet te vinden, uiteindelijk belanden we een tikkeltje chagrijnig op het soort camping waar we van gruwelen: de bekende grasveldjes met caravans rondom. Tot overmaat van ramp waait er een koude wind en regent het van tijd tot tijd. We zitten dus op het bed in het busje en lopen af en toe naar het smoezelige toiletgebouwtje, ondertussen boerderijgeuren opsnuivend, want het is dan wel een boerderij-camping, er lopen zelfs twee eenden rond.
We proberen wat computerdingen voor elkaar te krijgen via onze droam-internetverbinding, maar ook dat wil vandaag niet lukken….
15 mei
Om 8 uur wakker, soms regen en best koud. De douches kosten 20 pence en dan heb je 5 à 6 minuten heerlijkheid. We maken voor het eerst op vakantie koffie met ons heerlijke nespresso-apparaat. Na alle rustige ritueeltjes vertrekken we om half elf en na een uurtje bereiken we de Schotse grens. Lees verder op pagina 2.