Home ReisverhalenBritse Eilanden Schotland voorjaar 2012

Schotland voorjaar 2012

door Chris
Schotland voorjaar 2012

Cursus teleurstellingen verwerken

Chris: Vanaf Girvan aan de zuidwestkust van Schotland, rijden we over de A714 naar het zuiden, alle campings zitten vol i.v.m. de Bank Holidays, dus het plan is om op de witte weg B7027 een overnachtingsplek te zoeken.
Onverwachts zien we vlak voor Barrhill toch nog een bord “restaurant, open now, Kildonan Estate”, wij gaan kijken en zien een luguber ogend, enorm gebouw. Er komt net iemand aan die vertelt dat het restaurant over 20 minuten open gaat.

De Indische maaltijden zijn heerlijk, erg pittig en niet duur en de desserts lekker. We merken wel dat alles nog erg onwennig gaat, en dat men iedere keer uit het raam kijkt als er een auto arriveert, toch komen er geen andere gasten. Het blijkt dat dit restaurant vandaag pas voor de tweede dag open is. Een aanrader is het zeker!

We vinden snel een prima overnachtingsplek met mooi uitzicht, met opzet niet in het bos want daar zitten weer veel midges. Hier krijgt de wind kans om ze te verjagen. Het is wel een beetje koud.

Shit, galsteenaanval!

Als Ton zijn iPad dichtklapt voelt hij meteen buikpijn, eerst herkent hij het niet maar dan: shit, galsteenaanval! Hij maakt me wakker. De diclofenac zetpillen liggen onderin het busje, dus ik kleed mij eerst midge-proof aan en ga al wapperend en gewapend met een zaklamp op zoek. Ton blijft zoeken naar een zo comfortabel mogelijke houding, maar die is er niet. We besluiten om voor de zekerheid (ivm bloedverdunners) richting bewoonde wereld en ziekenhuis te gaan.

Na 20 minuten rijden door de donkere nacht, zien we eindelijk een huis en zijn we even later in het stadje Newton Stewart. We parkeren bij een “Health Center”, helaas gesloten maar er staan telefoonnummers op de deur voor noodgevallen, en de sterke pijnstiller begint te werken. Het is ijzig koud dus we gaan maar weer onder de dekens liggen. Even plotseling als de pijn is gekomen, verdwijnt hij weer: ook deze galsteen is er weer door. Pffff, slaap lekker!

4 juni
Om 7.30 worden we wakker op de parkeerplaats van het “Health Center”, we kleden ons aan en gaan op zoek naar de openbare toiletten en het vervolg van onze route. Op de parkeerplaats van een waterval, Grey Mary Tail, maken we koffie en wandelen we naar leuke stone-carvings:

Schotland voorjaar
triest gezicht
Schotland voorjaar
stone-carvings
Schotland voorjaar
stone-carvings
voorjaar Schotland
kunstwerk aan Black Loch

Dan naar het Black Loch, waar een mooie bruine puntmuts staat, een kunstwerk wat mooi in de omgeving past. Verderop is een Wilde Geiten Park, geen dier te zien. Op een eenzaam weggetje wel: veel wilde ganzen en bij hun moeder drinkende kalfjes.

De ottertjes

Dan iets waar we lang naar hebben uitgekeken: de ottersweg oftewel de “Raiders Road”, een 16 km lange onverharde weg langs de Dee met een otterpark halverwege. Dat otterpark is blijkbaar bedoeld om kleine kinderen zich ottertjes te laten voelen, in zwemkleding of zwemsuits kunnen ze zich gillend van plezier uitleven in de glijbaantjes van de beek.

Dus: GEEN OTTER TE ZIEN! Ook elders kunnen we die beestjes niet ontdekken. Het is ook behoorlijk druk op de stoffige weg. Na de zalmen en alle andere dieren die we niet zagen, gaan we op cursus: “teleurstellingen verwerken”, als die doorgaat tenminste (Herman Finkers).

50 rode wouwen

Daarna een “red kite” wandelroute, nou laat maar zitten! Bij Laurieston is trouwens wel een “red kite” voederplek, daar moeten we toch “wild life” kunnen aanschouwen? We rijden naar de boerderij waar om 14.00 het spektakel begint. We zijn wat vroeg, maar we kunnen wel vast thee met chocoladecake krijgen. Dan begint het schouwspel: ongeveer 50 rode wouwen in mooie kleuren, de jonkies anders dan de oudere exemplaren. Iemand gooit brokjes vlees in de lucht en legt de rest op een tafel. Veel meeuwen pikken ook een graantje mee.

Bij de brug van New Galloway vinden we een prettige camping aan een brede rivier, wel aan een redelijk drukke weg gelegen. Er hoort een bar/restaurant/hotel bij, we eten geroosterde eend en plakken kalkoen in heel aparte sausjes en knapperige groenten. Dan nog even wandelen en vroeg naar bed.

5 juni
Om 11.30 rijden we weer verder langs rustige weggetjes en stoppen bij elk leuk dingetje wat we zien.

Nog even vlak voor de grens naar Engeland leuke koeien met haar voor de ogen en dan belanden we bij het memorial van de vliegtuigramp bij Lockerbie, zeer indrukwekkend!

We eten in Lockerbie en gaan dan ongemerkt de grens met Engeland weer over. Lees verder op pagina 13.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie