Home ReisverhalenBritse Eilanden Schotland voorjaar 2012

Schotland voorjaar 2012

door Chris
Schotland voorjaar 2012

Black Isle

Chris: Iets ten noorden van het Schotse Inverness ligt het “Black Isle”. ’t Is een schiereiland en we willen meteen naar een bijzondere bezienswaardigheid: de “Clooty Well”, een Keltisch gebruik: deze bron genas kinderen als ze daar een nacht verbleven en nu nog hangen veel mensen een gedragen en in de bron natgemaakt kledingstuk op aan een boom. Dus Ton neemt zijn twee sokken met gaten mee, en wast ze in het heilzame water en zoekt een tak om ze op te hangen, voorlopig geen zere voeten meer dus.

We rijden naar Chanonry Point vlakbij Fortrose/Rosemarkie omdat hier vaak dolfijnen gezien worden. Niets, dus we rijden naar camping Rosemarkie, waar we ondanks dat we geen lid zijn van de club toch mogen kamperen, het kost alleen ongeveer £7 extra, dus totaal £24,80, maar voor de kans dat we een dolfijn in het wild zouden kunnen zien, willen we wel betalen!

Ton: Volgens de campingman is de beste tijd om dolfijnen te spotten ongeveer twee uur na laag water, dus vanavond om ongeveer 20.30. We lopen via het strand dus helemaal naar de punt van het schiereilandje langs het golfveld. Als we daar wachten, komen er steeds meer mensen, maar we zien natuurlijk niks. Na vijf kwartier wachten, bewapend met een verrekijker en een telelens, ziet iemand een zeehondje. Leuk!! Wij zien hem ook. En dan….. jaja, heel in de verte moet er een dolfijn zijn, na wat bobbeltjes in het water zien we duidelijk een vin.

Een dolfijn!

Gelukkig hebben we de verrekijker! De camera doet het niet meer, maar dan blijkt dat Chris hem op de zelfontspanner heeft gezet. De dolfijn komt steeds dichterbij, tot ie zelfs vlakbij de punt komt, dus iedereen loopt erheen. De dolfijn is nog maar ongeveer 20 meter van ons vandaan en glijdt steeds even over het water zoals dolfijnen doen: eerst de snuit en dan de vin boven water, gevolgd door de staart. Mooi man! Dan zwemt ie verder de baai in en wordt het plots koud, de zon gaat bijna onder. De heenweg ging over smalle paadjes tussen het golfveld en de zee, nu stappen we stevig door over het asfalt, brrrr. In het busje de gordijntjes dicht, want er loopt een wandelpad langs de camping.

23 mei
Door de dichte gordijnen pas om 9 uur wakker, de zon schijnt door een dun wolkendek, best wel frisjes. Vandaag op pad naar de echte Highlands!

Wandelen door de “Fairy Glen”

Chris: Iets voor 12 uur vertrekken we, en we zien meteen een mooie wandeling: de Fairy Glen!

Het is ongeveer 2,5 km heen en terug, door een bebost dalletje langs een mooi beekje over een goed begaanbaar (net niet rolstoelvriendelijk) pad met nauwelijks hoogteverschil, behalve aan het eind waar zich twee best imposante watervallen bevinden. We komen dan ook best wel af en toe iemand tegen. We doen er ruim een uur over.

Dan naar Cromarty waar we met een car-ferry met een draaischijf, waar maximaal twee auto’s op kunnen, naar de overkant willen. We kunnen het eerst niet vinden en doen boodschappen waarna we op een mooie plek aan zee een broodje eten, een dikke zeemeeuw staat te bedelen. We vinden nu toch het pontje, maar bij navraag blijkt het pas in juni te varen.

Dus moeten we terug naar een brug, niet echt erg, en dan even gassen op de A9 verder richting noorden. Lees verder op pagina 6.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie