De echte Highlands!
Chris: We rijden in het noordelijkste deel van Schotland over de A9 langs de oostkust nog verder naar het noorden. In Golspie eten we in een snackbar-achtig restaurant een stoofpotje met doperwten en in Helmsdale slaan we linksaf: een “geel” weggetje het binnenland in.
Al na een paar kilometer zien we vijf edelherten (al verkeren we in de veronderstelling dat het rendieren zijn, die heb je overigens wel in Schotland: sinds 1952 in de Cairngorms Mountains, de oorspronkelijke Schotse rendieren zijn 8000 jaar geleden uitgestorven) en een paar kilometer verder zien we een kudde van zo’n 60 dieren!
Ze houden ons goed in de gaten, maar wauw, wat zijn ze dichtbij! Er zijn ook enkele zwangere vrouwtjes bij, de kalfjes worden meestal in mei of juni geboren. De vrouwelijke edelherten hebben geen gewei, rendiervrouwtjes als enige hertachtig wel. Verderop zien we nog veel meer grote kuddes en in een klein gehucht steken er een heleboel de weg over. Een boer repareert een hekje, hij heeft al lang de interesse in de beesten verloren, waarschijnlijk richten ze ook veel schade aan.
In Kinbrace (niet meer dan een paar huizen) slaan we af en wordt het weggetje op onze kaart “wit”, dus nog rustiger. Prima, we willen nu echt graag weer eens vrij kamperen! Ons plekje vinden we bij een bruggetje, een onbewoonde bootie en een meanderend riviertje dat in de verte uitkomt in een loch. Pal aan de single-track-road, maar ach, druk is het niet.
We blijven buiten zitten en trekken extra kleren aan als de zon om 21.30 bijna aan de horizon staat. Af en toe vliegen twee ganzen over die met elkaar communiceren, lijkt het.
De absolute stilte!
Tot nu toe zijn er zeven auto’s voorbij gekomen, de laatste twee was trouwens dezelfde auto die eerst van links kwam en later al toeterend en zwaaiend van rechts, versierd met Schotse vlaggetjes, luide muziek en twee lachende meiden. Zwaluwtjes kwetteren, verderop zijn holletjes bij de beek, we horen nog legio andere (ons onbekende) vogelgeluiden.
De wassende maan wordt zichtbaar en volgt de baan van de zon die al onder is. We vroegen ons net af waarom we de maan deze vakantie nog niet hebben gezien: eerst te veel bewolking en daarna dus een onzichtbare maan. Tussen zon en maan zien we de eerste “ster”, aan het helderste stuk van de hemel, dus dat moet een planeet zijn. Dat zou Venus wel eens kunnen zijn: over twee weken gaat zij voor de zon langs: een zeer zeldzame Venusovergang.
Het is nu bijna 23.00, nog steeds geen echte ster te zien en nog steeds licht genoeg om te schrijven. De stilte is nu werkelijk oorverdovend. De niet vervelende mugjes die tegen zonsondergang even tevoorschijn kwamen, zijn alweer weg, dus nog steeds geen last van midges!
Om middernacht lopen we bij het busje en het licht kabbelende beekje vandaan om de absolute stilte te horen, heel bijzonder. We laten onze monden slap halfopen hangen want kennelijk produceren de kaakspieren bij aanspannen toch wat geluid! Het is windstil en zelfs de nachtvogels laten zich even niet horen.
De Schotse code voor vrij kamperen
24 mei
Poepen gaat niet eenvoudig op deze plek: vind hier maar eens een plek uit het zicht van de weg en dertig meter verwijderd van een beekje/stromend water! We houden ons natuurlijk wel aan de Schotse Outdoor Access Code en lopen dus helemaal om een lage berg heen. Met wegwerphanddoekjes frissen we ons enigszins op en na het uitvoerig bedanken van de plek (voor de warmte/nachtrust/absolute stilte/sterrenhemel, hierover vinden we niets in de officiële code) stappen we voorin en om de een of andere reden is het altijd precies 10 uur als we wegrijden. We zien hier plekken waar nog turf gestoken wordt!
Bij Syre gaan we weer naar links en al gauw zien we vissers bij een eilandje met twee hangbruggen. We gaan even kijken. Ze vissen op zalm, een man laat trots een foto zien, zijn volwassen dochter vangt altijd de grootste zalmen, de laatste joekel was 13 kg! Dit eenzame en afgelegen gebied, Sutherland, is volgens hem het dunbevolktste gebied van Europa en (dus?) erg geliefd bij Nederlanders.
Binnenkort, waarschuwt hij echter, zullen de midges hier zodanig overlast veroorzaken dat iedereen speciale kleding aan moet met maskers e.d. Wij zijn toch wel goed voorbereid? Uhm…. Ze gaan naar een andere plek want hier wil het niet lukken, het is vandaag ook veel te warm en dan zwemt de zalm niet. Wij kijken nog even bij het eiland met de twee hangbruggetjes.
Een zak met snoep
Op de single track langs het Loch Naver rijden we een stukje terug voor een tegenligger, de bestuurder doet zijn raam open, wij dus ook, en hij gooit een zak met snoep naar binnen! Wat lief, haha! Bij Altnaharra is de weg rechtdoor tijdelijk afgesloten en gaan we naar rechts richting Tongue, langs een loch met vele strandjes.
Tongue is niet groot maar er zijn wel twee supermarkten en één restaurant (bij een hotel), we eten lasagne en een pie van de dag (£23), dan volgt een stuk schitterende kust.
In de buurt van Durness zijn de stranden schitterend:
Een man die een grot huurt
We gaan naar de Smoo Cave en bekijken eerst alles van boven: een waterval verdwijnt in een groot gat. Dan via een trap naar beneden waar we voor £4 p.p. een kleine bootexcursie maken: we varen heel avontuurlijk in een rubberboot onder lage rotsen door, wij hebben oranje helmen gekregen omdat we Nederlands zijn, daarna nog een klein stukje lopen over planken en natte stenen.
De gids, de enige man ter wereld die een grot huurt, vertelt over breuklijnen, zwerfkeien en turf! Ja, werkelijk, hij praat redelijk Nederlands want hij heeft 30 jaar geleden een pijpleiding tussen Rotterdam en Utrecht aangelegd. Hij laat vuurstenen zien en bij een sifon vertelt hij wat daar waarschijnlijk allemaal achter zit. De waterval wordt nog even bekeken en onze gids gooit brood in het water, waarop vissen komen aanstormen.
Na deze geweldige excursie rijden we nog een paar kilometer naar de zeer mooi gelegen camping. Je zou hier aan zee kunnen staan met een fenominaal uitzicht. Een ijskoude zeewind doet ons besluiten iets in het binnenland op plekje 32 te gaan staan en in de beschutting van het busje is het bloedheet. We verwijderen twee teken bij Ton.
We lopen ’s middags naar een mooi uitkijkpunt over de stranden en dan richting receptie om te betalen £17,60 maar plekje 32 bestaat volgens hun echt niet. Geef ons dan jullie kenteken maar, gelukkig kunnen we dat ondertussen eindelijk vlot en foutloos in het Engels spellen. We hebben hier nooit (kopieën van onze) paspoorten nodig op campings, heel prettig!
Roodharige bengels
Joan Franka gaat vanavond optreden (Songfestival) dus we kijken even in het vlakbij gelegen bar/restaurant: breedbeeld-tv, dus dat zit wel goed. We rommelen wat bij het busje en om een uur of acht richting café om Joan aan te moedigen, dit helpt haar echter niet echt. Vanuit het busje kijken we nog even naar twee geweldige ouders: ze staan samen nog even thee te drinken voor hun tent nadat ze de hele dag in de weer zijn geweest met hun twee roodharige bengels: drie-jarige Kate en haar iets oudere broertje zijn dol op honden en op blote voeten lopen.
25 mei
Al gauw komen er mistvlagen vanaf de oceaan aandrijven en binnen no-time is het zicht verminderd tot 300 meter. We doen dus lekker rustig aan want we willen een leuk boot- en bustripje maken naar Cape Wrath en in mei gaat die boot om 11 uur en om 13.30, die van 11 uur halen we toch niet meer. Dus haren knippen en nog wat van die klusjes.
Iets na twaalven weg en in Durness in de enige winkel boodschappen, want misschien is er geen restaurant op de rest van de route vandaag. We pinnen hier uit de muur en aan de overkant is een benzinepomp waar net zeven motoren in de rij staan, diesel kost hier, schrik niet, ongeveer €1,80 per liter! In Ullapool kunnen we vast wel tanken en dat is nog zo’n 100 km. Lees verder op pagina 7.