The pass of the cattle
Chris: We verlaten het aan de Schotse westkust gelegen Gairloch, gaan langs Loch Maree en bij de afslag naar Torridon staan twee Duitse vrouwen te liften, ze rijden een kilometertje of vier mee en willen een route door Coulin Forest lopen. Na Torridon rijden we door een zee van rododendrons en in Shieldaig kijken we even rond.
De route naar Applecross is schitterend! Onderweg kopen we jam en een sjaal bij een ei-kraampje.
We eten grote garnalen en moussaka in de “Pottered Shed” in Applecross: een historisch ommuurde tuin.
We nemen even de tijd om een paar mooie foto’s van Schotse hooglanders te schieten:
En dan volgen we een tip van een collega van Ton op: de “Pass of the cattle” = “Beleach-na Bo”, de hoogste pas van Schotland met 626 meter en niet geschikt voor caravans of winterse omstandigheden. De pas lijkt ook nog eens hoger omdat je vanaf zeeniveau begint en eindigt. Vooral de afdaling is erg mooi! Het lijkt haast een sport om zo gauw als je een auto in de verte ziet, op een passing-place te gaan staan wachten, even knipperen met groot licht, ook al zijn er tussen jou en de tegenligger nog vijf andere passing-places.
Passing-places
Onze Nederlandse mentaliteit zegt ons toch echt om samen naar één van die plekken in het midden te rijden. Soms heb ik mijn knipperlichten al aan en toch knippert er iemand verderop van “kom maar”. Je zou toch denken dat de locals soms een beetje genoeg krijgen van de ietwat tragere toeristen. Maar, nee hoor, ze blijven vriendelijk lachen en zwaaien.
Na deze schitterende route rijden we vlot naar het beroemde Eilean Donan Castle, vanaf een parkeerplaats met schone openbare toiletten (werkelijk een genot in dit land) maken we snel een paar foto’s, zo ook weer klaar! We zien rijen met toeristenbussen, daar gaan we echt niet naar toe!
Nu op zoek naar een vrij kampeerplekje. We rijden langs het Loch Long, we denken dat het een meer is, maar aan de oevers kun je zien dat het in open verbinding met de zee moet staan. Het waait nogal, dus we kiezen voor de beschutting van een bos. Er begint hier een een slecht pad naar boven en dat blijkt naar een telefoonmast te gaan, al hebben we hier geen bereik. Morgen willen we het mooie eiland Skye gaan bezoeken.
29 mei
De koekoeken gaan te keer en Ton’s litteken begint te jeuken: dus binnenkort regen! Ook de midges beginnen zich te laten zien, daarom ontbijten we op een winderige plek iets verderop aan het loch. Dan naar de brug die Skye met het vasteland verbindt. Lees verder op pagina 9.