Omgeving Dalyan
Chris: Voorbij Mugla gaat er een mooie vierbaansafdaling naar de zee bij Akyaka.
In Akyaka volgen we de kust naar het westen, bij een baai begint er een stukje eenrichtingverkeer vanwege de smalle weg, volg hier de borden naar Ören. Wij hebben het niet door en rijden er tegen in, ongeveer 50 mensen zien ons zo rijden, er volgen een paar moeilijke passeeracties, pas de 51e zegt er iets van maar dan zijn we bijna waar we willen zijn. Zo beleefd zijn Turkse mensen dus!
Er is hier een mooi bos aan zee met picknickende Turkse families, het is zondag en mooi weer bovendien dus dat hadden we kunnen bedenken. Bij de zee is alles bezet maar boven bij een toiletgebouw staan we lekker in de schaduw, beetje lezen, beetje spelende kinderen kijken.
Als iedereen weg gaat zo rond zonsondergang lopen we wat rond om een mooi plekje voor de nacht uit te kiezen.
We horen ’s avonds dat er een IJslandse vulkaan al vier dagen as uitspuugt en dat het vliegverkeer in Europa plat ligt, zelfs Obama kan niet naar die begrafenis…. oh, weten jullie dat ook nog niet? Door een tragisch vliegongeluk is de halve politieke top van Polen verongelukt. Weer helemaal op de hoogte van het wereldnieuws gaan we slapen.
19 april
Het is wat heiig, asdeeltjes? We doen lekker zo’n vier uur over ons ochtendritueel inclusief zwemmen en snorkelen op het naastgelegen strandje. Veel vissen gezien o.a. kleine oranje en een bijzondere plantensliert. Als we terug lopen zien we een Turkse vrouw die haar man er verbaal goed van langs geeft, een beteuterd omaatje loopt er achter aan. We wensen ze maar geen “goeiemorgen”!
Een luxe restaurant aan een snelstromende beekje
Om 12.30 steekt er plots een koud windje op, niet lekker, we gooien de stoeltjes in de bus en vertrekken. Zeven kilometer naar het westen begint een onverharde weg met 20 haarspelden de bergen in, zullen we die doen? Het is een redelijke weg, zelfs nog iets meer dan die 20 haarspelden en 11 km lang. Daar boven komen we in een dorpje weer op het asfalt, twee imkers met witte pakken zijn met hun bijenkasten aan het werk, ergens werken mensen op een akker: één man staat op een dikke balk die voortgetrokken wordt door twee ossen om de aarde na het ploegen weer wat egaal te maken.
In een dorpswinkeltje kopen we o.a. drie ons suiker in een zakje, bij een groentekar tomaten en bananen. Verderop lopen we een stukje een kloof in, in de winter schijnt het hier prachtig te zijn: dan stikt het hier van de ijspegels.
We doen nogmaals de afdaling op de vierbaansweg en vinden in Akyaka een luxe restaurant aan het snelstromende beekje.
Mixed grill en kipcurry, en verrassing: ze hebben mayo bij de patat! We verlaten het stadje weer langs een eucalyptuslaan en rijden nu naar het oosten. Voorbij Köyceğiz tanken we en slaan daarna de eerste weg af naar rechts richting het gelijknamige meer.
Bloeiende oleanders
We gaan nog ergens naar rechts en als we denken dat het pad stopt bij een boerderij, blijkt het pad toch nog verder te gaan. Langs het hutje van een zwerver komen we bij het meer op een hele mooie plek:
Er zijn hier rietpluimen van wel vier meter hoog, bloeiende oleanders, dennen- en loofbomen, een glad meer-oppervlak en een plek bij een boom om het busje recht neer te zetten. Veel natuurgeluiden, weinig omgevingslawaai en weinig afval. Er trekken wat schattige geitjes voorbij boven op de heuvel maar een herder zien we niet.
We horen van een thuisfront dat er vanavond een testvlucht gaat plaatsvinden en alle voetbaluitslagen van de Nederlandse competitie. Een ongeveer achtjarige jongen komt langs met een gemengde kudde geiten en schapen en een geweldige balcontrole. We hadden hem al een half uur horen joelen in de bergen.
20 april
Wakker van een kort regenbuitje om een uur of 7.00, we zien helemaal niemand hier en werken relaxed ons ochtendritueeltje af. Om 10.00 rijden we langs het zwervershutje, de tent is nu dicht dus hij/zij slaapt nog. Er staat een grote pan waarop gekookt kan worden. We zien hier vaker, ook langs de grote wegen, mensen in zulke hutjes bivakkeren, of het nou seizoenarbeiders zijn in tijdelijke onderkomens of dat ze langdurig (ook in de winter) zo wonen is ons een raadsel.
Dan over het boerenerf, er zitten mensen op het terras, we zwaaien en zoals altijd volgt er een beleefde buiging van het hoofd.
De ober, de peuter en de katten
Op de grote weg al snel een afslag naar rechts: Dalyan, daar willen we heen. De weg voert weer langs vele dorpjes en asfaltwegen met flinke gaten. Dalyan is een leuk toeristisch plaatsje met ook veel buitenlandse toeristen.
Het stadje ligt aan een door het riet meanderende rivier die van het meer van Köyceğiz naar een kilometerslang zandstrand voert. Er zijn vele oudheden, o.a. Kaunos en Lycische graven. Het strand is beschermd omdat de garetta garetta (grote zeeschildpad) hier haar eieren legt. Kortom een combinatie van natuur, cultuur en gezelligheid.
We rijden eerst naar het fijne zandstrand, nemen een bad in het ondiepe water en gaan dan naar een uitkijkpunt.
Het is helaas net erg donker weer maar desalniettemin schitterend. Je zou hier kunnen overnachten. Via Gökbel, waar een Engelssprekende kruidenier ons vertelt dat de testvlucht (i.v.m. die asdeeltjes) is gelukt, gaan we terug naar Dalyan om te eten in een restaurant aan de rivier. Als de lamsstoofpot geserveerd wordt komen er zeven katten en twee honden om ons tafeltje zitten. Af en toe loopt de ober in de handen klappend en stampend rond onze tafel geholpen door een tweejarige Engelse peuter. Dit helpt nauwelijks. Een spuitfles met water helpt heel goed! Hij vertelt dat gisteren alle loslopende honden zijn opgepakt en naar een asiel gebracht. Maar die katten, daar kunnen ze weinig aan doen.
Als later de appelthee niet op de rekening staat, geven we een royale fooi ondanks de toch al hoge prijs (80 lira) maar dat was ons van te voren verteld, goeie plek, goeie sfeer, zalig eten.
Een mooi grasveldje achter het strand
We kijken nog even rond in het toeristische stadje, het is alweer bloedheet. Veel fleurige souvenirs, voor een kroegentocht hoef je hier niet ver te stappen, veel restaurants op idyllische plekken en goedkopere snacks ook volop te krijgen. Er moet hier ook ergens een goede camping zijn.
We willen nog wel even een paar uurtjes zwemmen en snorkelen, vlak na Göcek gaan we naar een strand. Als we daar aankomen staat er een straf windje en is het weer bewolkt. Eerst maar even sudokuen en dagboekje bijwerken, het weer kan hier immers elk moment omslaan!
We kijken uit op een boerendorpje van twee huizen. De bijbehorende beesten lopen overal rond. We zien allebei voor het eerst van ons leven een haan die een kip neukt, hij gaat er gewoon drie tellen boven op zitten en ’t ei is bevrucht!
21 april
Tijdens het ontbijt begint het in de bergen te onweren. Laten we zo eerst dat steile toegangspad maar even nemen voordat het evt. glad zou kunnen worden. Zwemmen wordt hier nu toch niks meer. Lees maar verder op pagina 5.