Tweemaal wild kamperen in Servië
Bianca rijdt dwars door Belgrado en vlak voor donker arriveren we op een google-earth plekje en ditmaal wordt het goed gekeurd, al is de grond niet haringvriendelijk. Nadat de tent door een plotselinge windstoot door de lucht vliegt en keurig door Martijn opgevangen wordt, leggen we stenen in de tenten. De jongens slepen met hout en bouwen een kampvuur. Er is ook een meertje met lekker warm water en mooie stenen.
’s Avonds als de kinderen lekker in hun tentjes liggen worden de eerste irritaties besproken, hoort er ook allemaal bij! Om een uur of 23.00 begint er een hard geluid, het lijkt op straaljagers die hele kleine rondjes vliegen.
28 april
Marianne: Maar aangezien straaljagers een iets grotere draaicirkel nodig hebben moet het iets anders zijn geweest. Maar we hebben allemaal heerlijk geslapen ( het geluid heeft de hele nacht geduurd tot ongeveer 7 uur) Ook de kinderen hebben uitgeslapen, super.
Om een uur of 9.00 horen we een trekker aan komen. Een ontzettend lekkere man zonder tanden komt uit de trekker stappen. We bieden koffie aan maar hij heeft het te druk met iets wat we niet echt begrijpen. Gelukkig hebben we allemaal wel een idee. We worden wel een beetje geplaagd door een “paar” muggen. Vooral Ton maakt vrienden…
Tegen een uur of 10.00 gaan we weer op pad na afscheid van het plekje te nemen en het vuur nog even aangestoken te hebben. (was gisteren niet mogelijk i.v.m. de windstoten)
We tanken en doen boodschappen in Markovac.
De partytent
Chris: Ik weet wat de straaljagers waren: op de terugweg vanaf het plekje was de weg nat, dus er is zand/kiezels over vervoerd wat uit de rivier is geschept. Ik hoorde ook steeds piepjes van achteruit rijdende vrachtwagens vanmorgen. Dus….het is een kiezelvermalingsfabriek en daar maken ze cement van.
We komen over een brug die tegelijk spoorbrug is:
In de eerste winkel hebben ze alleen drinken, in de tweede ook vleeswaren, kaas, “nutella” en lokale sigaretten. Een klant die een beetje Duits kent helpt me.
Voorbij Niš stopt de snelweg en wordt het tweebaans. Bianca, Martijn en ik doen het spel: “Haalt ie ’t of haalt ie ’t niet?” (inhaalmanoeuvres). We eten heerlijk in Predajane in een motel met veel zwarte pakken.
De ober vraagt halverwege de maaltijd of we nog wat willen bestellen en zo niet of we dan alvast de rekening willen betalen!?!? Het blijkt het einde van zijn dienst en hij wil nog graag even onze eventuele fooi opstrijken. Buiten is een kraampje met speelgoed en lokale prullaria. De jongens mogen hier magneten kopen.
Nog 30 km en daar is ons plekje voor de nacht: een grasveldje tussen de bomen naast een woeste rivier, onze eigen camping met lounge, corridor, slaapkamers, toiletgroepen, open haard en partytent!
Ook het pad hier naar toe was niet echt moeilijk, als Bianca maar achter het stuur zit!
Een gezellig kampvuur
Bianca: ” De mannen ” sprokkelen hout, het is erg goed brandhout. De kids spelen nog heerlijk op het kleed bij het vuur. Martijn heeft nog even in de tent gelegen omdat hij toch wel erg moe was, maar hij is er huppelend weer uit gekomen en houdt het weer een hele poos vol, gezellig. We nemen nog even zoals vaak de dag door.
29 april
We doen vanochtend lekker rustig aan, de paar spatjes regen van gisteren hebben zich niet herhaald en de zon schijnt lekker.
Ik loop met Martijn (Luca slaapt nog lekker) een stukje tot waar we bij de rivier kunnen komen. Mooi plekje, lijkt wel wat op Oostenrijk, alleen wat ik echt zo zonde vindt is dat het in deze landen heel normaal is dat er overal gewoon afval rondslingert dus ook bij die mooie rivier ligt allerlei rommel en her en der, midden in de natuur, afvalhopen. Zonde hoor. Wij nemen al onze rommel netjes mee om het in de afvalbakken (die ze toch echt wel hebben) te gooien.
Chris: Marianne wil haar haren geknipt hebben en vertrouwt mij dat toe!
In Vranje doen we boodschappen bij een grote supermarkt en bij een benzinepomp verderop eten we broodjes.
Lees maar verder op pagina 5.