Een hele fijne camping in Montenegro
Marianne: Bij de grens met Montenegro hebben Ton en de douane een klein onderhunnetje over voetbal en na een tijdje zijn we weer op weg, het is schitterend weer en we besluiten om van deze dag te gaan genieten.
Chris weet een leuke camping in Sveti Stefan en daar komen we tussen 2 en 3 uur aan. De camping is geweldig en we hebben alle keus. Na een tijdje kritisch kijken naar ons lapje grond, besluiten we achter op de camping te gaan staan. Helemaal afgezonderd van de rest dus heerlijk privé!
Bianca, Martijn, Luca en ik pakken onze zwemspullen en vertrekken lopend naar het strandje, niet rechts maar links… Halverwege blijkt dat Bianca en ik toch niet altijd zo goed communiceren. Ik vraag of zij de handdoeken heeft, waarop ze antwoordt: “Maar, die heb jij toch?” Eeuh, nee…
Bianca: Ha, ha, ja dat krijg je als je allebei de zwemles handdoek meeneemt.
Marianne: Bianca zucht en loopt met Martijn terug naar boven. Nou, gelukkig hebben wij alles bij ons en we lopen dus vrolijk door naar de blauwe zee waar ik nu zo dichtbij ben. En we lopen en we lopen en we lopen, dan komt er twijfel opzetten over hoe ver het nog zou kunnen zijn en we besluiten weer terug te lopen. Als we weer bij de driesprong zijn komen ook Bianca en Martijn weer aangelopen. Nou, gelukkig hadden wij alles bij ons, ha, ha. Gezamenlijk lopen we bij de driesprong naar rechts en komen eindelijk bij de blauwe zee.
Het allermooiste strand
Chris: Ik blijf heerlijk op ons plekje om te schrijven en als ik tijd over heb zal ik wel even de tenten opzetten! Er komt een Nederlandse man een praatje maken, hij gaat met een groep campers een rondreis maken o.a. ook door Albanië. Ton is ondertussen ook richting strand.
Als iedereen er weer is worden de tenten snel opgezet, de zwemplek rechts is niet echt leuk, veel rotsen en links is volgens Ton na een eind lopen toch echt een heel mooi strand.
Marianne: We springen met zijn zessen in de enorme auto waar iedereen heerlijk ruim in kan zitten. Gelukkig ben ik de chauffeur en mag naar het strandje rijden. Het is een leuk kronkelig weggetje wat Ton al heeft gelopen…
Chris: Volgens Martijn is dit strandje het mooiste plekje waar hij ooit is geweest en het is ook schitterend! In de ondergaande zon schiet ik vele foto’s.
Ton gaat zwemmen en Bianca en Marianne later ook. De rotsen zijn leuk om te spelen en er is ook een dikke houten plank.
Weer bij de tenten doen we nog verstoppertje met rode en witte knipperende lampjes en lopen nog even naar de kust voor een mooi uitzicht op Sveti Stefan. De jongens op onze rug en nek sturen met onze oren dus we verdwalen… We gaan lekker vroeg slapen.
4 mei
We staan ook weer vroeg op, de zon is nog achter de bergen. Als we alles hebben ingepakt ontdekken we een gewonde schildpad en even later een dode slang.
Nog even naar het strand voordat we weer op pad gaan. En ook om fris te worden want de douches werken nog niet.
We zien ook nog een vreemd onderwaterbeest:
Met een pontje over het fjord
Vanaf de kronkelweg hebben we mooi uitzicht op het pittoreske Sveti Stefan.
Om 11.00 vertrekken we echt van de camping, het kost €20,-, heel Montenegro betaalt nu met euro’s en ook hebben de auto’s weer nummerplaten nu met “Crna Gora” erop. De vorige keer dat we hier waren had de helft van de auto’s geen Servisch nummerbord. We hebben weer mooi zicht op Sveti Stefan:
We zijn al snel bij het pontje over de baai van Kotor en kunnen er meteen op en zijn na 10 minuten al aan de overkant.
Nu is het niet ver meer naar de Kroatische grens. Lees maar verder op pagina 8.