Vennbahn fietsvakantie 2017

4,9K

Back to Monschau

9 juli.

We hebben de camping in Monschau weer besproken voor drie nachten, Lidwien is uit het Maastrichtse ziekenhuis en bleef nog even daar in de buurt voor bloedcontroles, maar vandaag gaan we weer met zijn vieren verder!

Het is een hartelijk weerzien en ze zitten weer vol met verhalen: plots een politieauto en een dierenambulance bij de camper, hond Freek zit rustig achter een raampje naar alle commotie te kijken. Ze hebben al tien minuten op de deur geklopt en via het kenteken geprobeerd Hedzer te bellen. Freek komt naar buiten en hijgt zelfs niet eens. De vrouw die de melding had gedaan, druipt af. De auto heeft airco en bij erge hitte krijgen de honden een koeljasje aan.

Op een ander moment: lekke fietsband, een fietsenmaker wil hem niet plakken, want de fiets is te ingewikkeld. Geef dan maar een emmertje water, dan doen we het zelf wel. Lukt, maar even later weer leeg. Op de camping lid geworden van de fiets-ANWB en een dag later komt er een grote ANWB-auto de camping op rijden…

En weer op de Vennbahn fietsroute

In de namiddag stappen we weer op onze fietsen, eerst een stuk langs de Rur en net als we opgeven ooit het Vennbahn fietspad nog te vinden, wordt het asfalt groen en rood, we zijn er! Het station hier heet Leykaul en ligt bij Kalterherberg. We fietsen naar het zuiden en in Sourbrodt is het tijd voor een terras.

Je kunt hier ook op een treinfiets de benen nemen. Terug in Monschau gaan we soepjes, loempiaatjes, knapperige eenden en kipkerrie eten bij de Thai, het is heerlijk! Daarna kopen we ijsjes aan de overkant. En koffie op een terras aan de Rur waar we het Rur/Ruhr mysterie oplossen: het zijn gewoon twee verschillende rivieren. Als we net in bed liggen, gaat het regenen, goede timing!

Een Belgische strook van 30 meter breed door Duitsland

10 juli
Ons kleinkind is jarig! Volgens de buienradar is het verstandig vroeg te gaan fietsen. We gaan met de auto’s weer naar Leykaul, waar we nu de andere kant op zullen fietsen. Bewegwijzering naar de Belgische fietspaden toe is er nauwelijks, misschien komt dit omdat de spoorbaan (en dus nu het fietspad) ligt op een smalle strook Belgisch grondgebied van zo’n 30 meter breed door Duitsland. Maar een dame op een racefiets is zo aardig om voor ons uit te fietsen. We passeren ook enkele malen een grensbordje.

Op het station gaan we eerst zingen voor en babbelen met ons tweejarig kleinkind! Dan smeren we broodjes en maken we ons klaar voor de fietstocht richting Aachen. De Vennbahn loopt hier vrijwel vlak. In Lammersdorf koffie en koeken bij de bakker en dan dezelfde weg weer terug. Als we de fietsen inladen, begint het net keihard te regenen, maar het is ook zo weer droog.
Op de camping koken we gezamenlijk: kip, venkel, paprika, champignons en salade met feta en mango.

Onze buurvrouw loopt met een verband om haar knie en we horen dat ze gisteren op een mountainbike pad met haar fiets een stuk naar beneden is gevallen. Haar knie bloedde zo heftig dat het gehecht moest worden. Nog een heel gedoe om daar weg te komen, natuurlijk.

Negen jaar getrouwd!

11 juli
We zingen en we knuffelen: Hedzer en Lidwien zijn vandaag negen jaar getrouwd! We nemen een feestelijk ontbijt in de stad, beetje chagrijnige bediening helaas. Dan de volgende teleurstelling: Ton en Lidwien hebben Thaise massages besteld, ze vertrekken in het busje. Hedzer gaat mooie plekjes in Monschau fotograferen en ik ga bijschrijven en lezen. De masseurs blijken in Düsseldorf te wachten en Ton en Lidwien arriveren ergens bij een huis in een weiland, waar een Thaise mevrouw met een baby in haar armen open doet. Op de website staan twee locaties, maar alle mail komt in Düsseldorf binnen. Grrgggggh!

We gaan Monschau in om met het treintje naar de burcht boven Monschau te gaan. Dit is ook weer een beetje een deceptie, want boven krijg je exact vijf minuten om naar het uitzicht te lopen, twee of drie plaatjes te schieten en dat is het dan!

We shoppen nog wat, doen een terrasje en dan weer even uitrusten op de camping.
We fietsen naar het op-één-na beste restaurant van Monschau volgens tripadvisor (de allerbeste is namelijk vandaag gesloten) om deze heuglijke dag te vieren.

Het was weer heel gezellig, ik zal jullie besparen wie wat heeft gegeten, maar Lidwien haar blauwe zakje zat aardig vol. Hedzer als charmante echtgenoot, verontschuldigde zich bij het weghalen van de borden voor de “mühl” op haar bord en Lidwien bedankte hem weer: ze weet soms op zo’n moment even niet waar ze moet kijken. Ton zegt dat de bedienende mevrouw al lang had gezien dat al het eten van Lidwien discreet in een zakje terecht kwam.

Alweer afscheid

12 juli
We rijden samen naar Eupen om daar een laatste ontbijt te nuttigen met zijn vieren. Zij gaan weer naar Maastricht voor enkele medische verrichtingen, wij naar Stavelot om nog wat te fietsen.

Het regent, dus we rijden wat rond om de omgeving te verkennen. Stavelot heeft een leuk centrum. Ton laat me camping “Eau Rouge” zien, waar het nu rustig is, maar volgende maand tijdens de Formule 1 races, zal het hier hutje mutje staan. We rijden langs het circuit van Spa Francorchamps en komen uiteindelijk in Coo terecht, waar we uiteraard even bij de watervallen gaan kijken. En dan maar even in een cafeetje met wifi gaan zitten.

’s Middags vallen er ook nog steeds veel buitjes, dus het fietsen wordt niks vandaag. We staan ondertussen op camping De Challes, gerund door een vriendelijke “madame”. Het sanitair is erg simpel, voor de afwas moet je zelf warm water meebrengen. Toch is deze camping niet goedkoop. Achter op het veld staan een paar grote kinderkampen.

13 juli
Onze buren in het meer dan 40 jaar oude VW-busje, vertrekken naar het zuiden. Ze vertellen dat ze 20 jaar geleden ook op deze camping stonden en toen vonden ze beheerder “madame” ook al erg oud.

De laatste vlakke fietsroutes

We gaan fietsen, maar kunnen niet vinden hoe boven op het fietspad te geraken. Tegenover camping “Eau Rouge” duwen we onze fietsen op een bospad omhoog en komen daar op een pré-RAVeL, de L44a naar het noorden naar Hockai. We fietsen over een ruwe deklaag en het fietspad blijft langzaam stijgen. Het hele traject is erg schaduwrijk en loopt o.a. vlak langs het circuit, waar men druk aan het oefenen is. In Hockai een cola op een terras, het fietspad gaat hier trouwens nog verder richting Spa.

Terug gaat enorm snel, dus we fietsen ook nog even naar Trois-Ponts, dit loop juist eerst af. Er is daar bij één van de bruggen trouwens een prima “friterie”.

Na een leesmomentje op de camping fietsen we naar Stavelot voor een afscheidsetentje. De moeder van Ton is gevallen en ze wil erg graag dat we wat eerder terug komen. Dus we genieten nog maar even van de entrecote met champignonsaus en de forel met gebakken amandelschaafsel.

14 juli
Om 9.00 horen we alweer race-auto’s op het circuit in de verte. We willen nog één stuk fietsen: via Malmedy naar Waimes naar de aansluiting op de Vennbahn.

Dan rijden we naar huis. We hebben weer genoten van deze vakantie, ook al was hij wat anders dan gepland! Een Vennbahn fietsvakantie is zeker aan te raden als je houdt van relaxt fietsen in een mooie omgeving met voldoende horeca. Zoek je nog meer vlakke fietsroutes in België, kijk dan eens hier.