Home ReisverhalenBalkan, westelijk Luxemburg en verder 2015

Luxemburg en verder 2015

door Chris
Luxemburg

We trekken rustig door mooie natuurgebieden van Luxemburg en Duitsland (Pfälzerwald, Schwartzwald) naar de Alpen, waar de Kaunertalgletscher een letterlijk hoogtepunt is. In het Sloveense Idrija bezoeken we een kwikzilvermijn en na een regenachtig Istrië vinden we nog enkele prachtplekken, o.a. in het noordelijkste puntje van Bosnië.

♥ Route op kaart: klik hier voor een kaart van googlemaps met de locaties van de door ons bezochte campings (oranje), vrije overnachtingsplekken (paars), bezienswaardigheden (blauw), enkele fijne restaurants (groen) en goede zwemplekken (donkerblauw). Je kan ze aanklikken voor meer informatie.

De titel dekt de lading van deze reis niet helemaal, dus hier een overzicht van de pagina’s, dus klik gerust verder:

de eerste pagina begint hieronder en heet “Rust in Luxemburg”

de tweede pagina heet “Zon in Duitsland”

de derde pagina heet “Sneeuw in Oostenrijk”

de vierde pagina heet “Dolomieten in Italië”

de vijfde pagina heet “Piramiden in Slovenië”

de zesde pagina heet “Kwikmijnen in Idrija”

de zevende pagina heet “Idylle in Slovenië”

de achtste pagina heet “Regen in Istrië”

de negende pagina heet “Robinson Camp”

de tiende pagina heet “Water in Bosnië”

Rust in Luxemburg

Vanwege een te verwachten sterfgeval in de familie willen we dit keer niet al te ver weg. Ook staat langzaam door Duitsland toeren al een tijd op ons verlanglijstje, dus geen snelwegen.

17 april
Ton: Na een gezellig familie-etentje in de buurt van Utrecht rijden we via Eindhoven naar Maastricht. Vlak na de grens bij Luik slapen we heerlijk op een rustige parkeerplaats.

18 april
Even plassen bij het benzinestation en dan bij de volgende afslag van de snelweg af. Zo, die gaan we voorlopig niet meer op! Bij Spa Francourchamps (be)zoeken we het circuit, even herinneringen ophalen, en dan zo veel mogelijk over witte en gele weggetjes door naar Luxemburg.
Om een uur of half twee vinden we een heerlijk stille plek waar we een dutje doen.

Onderweg kopen we broodjes en ham. Ergens bij Müllerthal vinden we een pad dat leidt naar de hoogste waterval van Luxemburg, de Schiessentümpel, onder een prachtige oude brug.

Het water valt hier wel twee meter naar beneden! Een jongen en een meisje maken vele foto’s van elkaar tussen hun vele kusjes door en daarbij kan vooral het meisje een minutenlange glimlach produceren, knap!
Vlakbij vinden we een camping in Echternach, de camping ligt over de rivier dus in Duitsland.

Over de brug lopen we naar het centrum waar we nog net een halfuurtje in de zon kunnen zitten met een Belgisch biertje. Na een wandeling langs de rivier bestellen we knapperige eend bij de Chinees en om 21.30 slapen we al!

Een koude nacht

19 april
Chris: Om 7 uur wakker, het ijs staat op de ramen! De zon komt er al gauw weer bij en alles warmt snel op.

Om 9.30 vertrekken we van de camping voor een mooie wandeling in het Müllerthal. Op de parkeerplaats bij Consdorf vragen we twee wandelaars en datgene wat wij willen zien en ervaren blijkt “Kohlscheuer” te heten en is volgens hun slechts 1,5 km lopen, eerst over een vlak pad. Ze adviseren ons wel om een zaklamp mee te nemen! Na het pad langs een romantisch beekje tussen de meest vreemde rotsformaties gaat het omhoog met trappetjes. Ondertussen is het doodstil, we horen geen autoverkeer meer, alleen vogelgezang. We zien veel muizen lopen, die loopgangetjes hebben tussen de boomwortels en onder het mos.

We wurmen ons door de rotsspleet

En dan zien we waarvoor we kwamen: het pad verdwijnt in een rotsspleet en wij wurmen ons er doorheen. Het is erg smal, je kan niet recht lopen want dan komen je schouders of je heupen wel ergens knel te zitten. Het is een kort stukje en je hebt hier echt geen zaklamp voor nodig, dus we lopen verder….

Niet veel verder gaat het pad opnieuw door een rotsspleet, deze keer veel langer, nog smaller en een haakse bocht met een plek waar je onder door moet kruipen. Het is hier aardedonker en een zaklamp (of het lichtje van je mobiel) is hier zeer welkom. We lopen nog een stukje verder maar er zijn geen spleten meer. Terug komen we drie mensen tegen, we wachten op een breder stukje zodat ze kunnen passeren en lenen even onze zaklamp uit. Terug lijkt altijd veel sneller te gaan en we zijn dus snel weer bij het busje. Wow, dit was echt een leuke wandeling!

We rijden op de bonnefooi langs de kleinste weggetjes, heerlijk relaxed rijden zo. Vooral omdat het ook zulk mooi weer is.

In het zonnetje eten we Italiaans in Grevenmacher alvorens over een grote brug Duitsland weer in te duiken. Lees verder op pagina 2.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie