Robinson Camp
Bij de grote Kroatische stad Rijeka gaan we even de snelweg op, maar er al snel weer van af: via dichte wouden bereiken we het gehucht Tuk. We rijden hier een onverharde weg op en na een lunchpauze zien we een vreemde rij stenen.
Dan zien we een vos! Hij/zij zit dichtbij de weg en is druk bezig met iets. Hij lijkt zich nauwelijks aan ons te storen en loopt achter wat struiken langs. Even later zien we hem weer en kan Ton een prachtige foto maken (nou ja, vinden wij dan). Verderop wordt bij een houtkapplek het pad te blubberig. Ton gaat op zijn sandalen op onderzoek, maar kan het vervolg niet goed beoordelen.
We keren en gaan terug.
In Ogulin eten we in een hotel: eendenborst in sinaasappelsaus en de lokale biefstukspecialiteit.
Nu nog 30 km naar een op google-earth gespotte plek bij mooie watervalletjes. De Mrežnica vloeit hier samen met de Tounjčica. Na een kleine zes kilometer op een goed gravelpad denken we bij een openbare picknickplek bij de rivier uit te komen. Een man is aan het grasmaaien, privéplek?, gedesillusioneerd stappen we uit.
Lezen bij de waterval
De man komt op ons af en stelt zich voor. We blijken op “Robinson Camp” te zijn aangekomen. Er zijn geen andere kampeerders en we krijgen meteen een rondleiding van Ratko. Hij laat een o.a. oud molenhuisje zien met daarboven een viersterren-hotelkamer: een piepklein, moeilijk te bereiken zoldertje met een aantal matrassen. Wij slapen in onze vijfsterren-hotelbus!
We installeren ons busje op de enige echt rechte plek, naast het stoere verroeste karretje van onze gastheer en gaan zitten lezen bij de waterval.
Er is een kampvuurplek, een groot kampeerveld (momenteel te drassig voor ons busje), een picknicktafel bij de watervalletjes, een bostoilet en een waterkraantje.
Voor 39 kuna (+3 kuna entree voor het park) mag je hier in eigen accomodatie in het park overnachten. Later vraagt Ratko ook nog onze paspoorten, dus alles wordt keurig geregistreerd. Maar nu eerst een raki! Hij vertelt dat er veel Tsjechen en Hongaren zijn geweest, maar dat wij de eerste Nederlanders zijn. We schrijven wat in het gastenboek. Vanaf 2008 bestaat dit Robinson Camp.
Als Ratko lopend (ongeveer 2 km terug) naar huis gaat, blijkt ons busje onder de enige lantaarnpaal in de verre omtrek te staan en kunnen we ons nog lang aan onze verslaving (Stieg Larsson) wijden….
5 mei
Eindelijk weer eens een bad in de natuur! De temperatuur is heel behaaglijk al is het bewolkt. Op het pad terug hebben we weer bereik en horen we dat onze geliefde tante Bep in slaap is gebracht en dat ze de komende dagen zal sterven.
Vlakbij is een ander Robinson Camp, op een eilandje in de Mrežnica, iets meer voorzieningen, zo lijkt het:
Een halve kilometer voorbij het kapotgeschoten dorp Primislje, gaan we op een pad naar links, een mooie plek bij watervalletjes met een picknickhutje bij het water, maar het busje moet vrij hoog blijven staan. Niet echt geschikt als overnachting, maar het is nog vroeg.
Watervallendorp Slunj
Vervolgens rijden we zes kilometer op een makadamweg fout, een houthakker wijst ons de goeie weg naar Slunj, waar we boodschappen op een plein doen en eten in een pizzeria. Iets verder zijn prachtige watervallen die door het halve dorp
We drinken hier iets op een terrasje met wifi. Het is ondertussen al 18.00 als we op een camping in Grabovac arriveren.
Het is ondanks de lichte bewolking aardig warm en we lezen tot het donker wordt. Uit het naastgelegen restaurant komt life zigeunermuziek en feestelijk geklap. We gaan uit leedvermaak naar dit ingeblikte vakantieplezier kijken, maar de muziek stopt en we zien nog net de gasten zich naar een grote touringcar haasten. Bij de buren nog een biertje en dan is het alweer slaaptijd!
6 mei
Lezen, lezen, lezen…. zelfs het koffiewater staat te verkoken… Het is warm en later begint de zon te schijnen, de koekoek blijft maar roepen, al dagenlang. De Bosnische grens trotseren we in slechts een paar minuten. Lees verder op pagina 10.