Regen in Istrië
Als eerste willen we het stadje Koper/Capodistrica (alweer alles tweetalig in deze regio) bezoeken. Bij de poort naar de oude stad is een groot parkeerterrein en we hebben geluk: op een oud plein zijn diverse koren, een mannenkoor en een kinderkoor, met een blaasorkest aan het oefenen. Het klinkt prachtig! Ze zijn vast aan het oefenen voor morgen 1 mei. We drinken thee op een terras om hier lekker lang van te genieten.
Dan bewandelen we de smalle straatjes van het stadje en de haven.
In een pizzeria eten we prima, al is de serveerster wat chagrijnig, met uitzicht op een pleintje met spelende peuters. Bij Isola belanden we op de eerste de beste camping, hadden we beter niet kunnen doen… De camping is overvol, vooral gasten met volledig ingerichte keukens (ja, echt!) en drie koelkasten, ligt aan een onzwembare zee, sanitair onvoldoende en dus niet fris, maar dat is allemaal voor een keertje wel te doen, toch?
De zwerver
Er staat een koud windje, dus we zitten binnen te lezen. Er komt een man aan, hij praat in zichzelf/of tegen ons? Met een woeste blik bekijkt hij ons. Hij verplaatst een fiets en houdt zich dan lange tijd op, op een leeg kampeerplekje, samen met een paar volle tassen, luid pratend in zichzelf. Wij lopen naar het stadje en drinken een paar biertjes op een vijfsprong bij een aardige serveerster. Terug bij de camping staat de zwerver (zo zijn we hem ondertussen gaan noemen) bij de campingingang en hij praat verward en agressief Engels met ons. Als we slapen horen we midden in de nacht een harde knal en een angstaanjagende schreeuw. Geschrokken blijven we luisteren. Later horen we muziek, iemand zingt mee. Politiegeluiden. En na een tijdje vallen we weer in slaap.
1 mei
Voor de douche moet je een sleutel halen in de bar, dit kost 1 euro. Ik praat nog even met de campingbaas over de “zwerver”, want de man heeft duidelijk hulp nodig. Maar ook in Slovenië kan men geen hulp geven als de persoon in kwestie dat niet wil en als er weinig overlast is. De campingbaas kende deze meneer ook niet, maar had het wel over anderen die vooral tijdens volle maan hier moeilijk kwamen doen. U bent gewaarschuwd!
Uitzicht op zoutpannen
We bekijken ongewild Isola helemaal en vinden inderdaad uiteindelijk een winkeltje dat open is. Vlak na de Kroatische grens doen we een aardige wandeling over een “Parenzana”, een oude spoorroute. We hebben hier mooi uitzicht op de vlakte onder ons met vele zoutpannen.
Het is druk op het pad, met mountainbikers, joggers en mensen die wilde asperges zoeken. We verzamelen ook een bosje voor een mevrouw die met een stok loopt, maar ze is verdwenen en we leggen het ergens neer voor de eerlijke vinder.
Dan het volgende pittoreske stadje: Umag, dit lijkt (volgens ons) sprekend op het vorige stadje (Koper), ook met een centraal plein met kerktoren en de zee rondom. We eten op het plein en omdat de ober gorden bleu met patat “best choice” vindt, blijft de fooi klein. Als het gaat regenen zet een slimme winkelier de paraplu’s buiten! Er zijn hier trouwens goede bakkers met echt veel pitten in het bruine brood. We strijken neer op camping Sirena in Novigrad omdat deze camping goede internet-recensies heeft en op loopafstand van het stadje is gelegen.
Ton: bij de receptie: er zijn diverse plekjes met diverse prijzen, de wifi is gratis, en hebben jullie een hond? Nee, geen hond! Oh, dat geeft niks hoor!
We zoeken een plekje (het goedkoopste natuurlijk) vlakbij het schone toiletgebouw met steeds veranderend licht (pastelkleurig blauw, rose en groen), dan weer terug naar de receptie en om het nummer van het plekje te laten registreren. En hebben jullie een hond? neehee, en weten jullie wel dat er gratis wifi op de hele camping is, jaaahaa. Kortom een prima camping maar een beetje te groot/onpersoonlijk voor onze begrippen.
Regenachtig Novigrad op Istrië
Het plaatsje Novigrad ligt op 10 minuten loopafstand (dit is ons ook al twee keer verteld) en na wat lezen en chatten, lopen we naar het dorp en eten we in een pizzeria, daarna nog een paar biertjes in een strandtent.
In de regen wandelen we terug naar de camping. Het regent de hele nacht door.
2 mei
We volgen een gravelweggetje langs de gekanaliseerde Mirna, waar we ontbijten.
Het op een heuvel gebouwde stadje Motuvun is ontzettend leuk als je houdt van parkeerproblemen, mensenmassa’s en onbeduidende souvenirtjes.
En dan ontdekken we in de heuvels weer een juweeltje: Agrotoerisme Tikel! Met uitzicht op Motuvun eten we minestronesoep met bruine bonen, lamsvlees met heerlijk gebakken aardappelen en bittere sla. Samen met de lokale troebele sapjes en heerlijke (gratis) stukjes cake, maakt dit ons weer helemaal blij.
We kijken ook nog even bij het enige fjord van Istrië:
Bij Bale bereiken we vlakbij de zee een plek waar de weg stopt bij de slagbomen van twee campings: we kiezen links voor camping Colone. Een kilometer voorbij de receptie bereik je de camping die zich ook nog wel een kilometer langs de kust uitstrekt. De dame van de receptie had ons de verste plekken geadviseerd voor mensen die niet persé stroom nodig hebben. Het bereik van de wifi is hier echter wisselend, dus we gaan maar lezen op een mooie plek aan zee. Na een tijdje verbranden we een beetje, dus stoeltjes omdraaien en met de rug in de zon. Die schrikt hier echter zo van dat ze verdwijnt. Dus stoeltjes weer omdraaien en genieten van een mooie wolkenlaag en vleugjes zeelucht.
Verder heeft deze grote camping enkele bars, twee restaurants, animatie, een zwemplek voor mensen met een lichamelijke beperking en je kunt hier zelfs je auto laten wassen.
Genoeg Istrië
3 mei
We verschonen het bed, al aardig routine hierin gekregen. In Pula mogen we bij de haven gratis parkeren, want het is zondag, maar…. Hiervoor moeten we wel aanhoren wat voor een speciale aanbieding men voor ons heeft: een boottocht, incl. lunch, vriendelijk slaan we het af. Meteen worden we weer aangeklampt voor een stadstourje. We blijken voor een enorm, drie verdiepingen hoog, colosseum te staan.
Gaan we ook niet in, drommen toeristen willen er net in of uit. We lopen het stadje in, drinken thee op een terrasje en doen wat inkopen. Genoeg cultuur voor twee dagen, vinden we. Maar eigenlijk hebben we genoeg van Istrië. Als we in de buurt van de snelweg naar Split zijn, zijn we indien nodig in twee dagen thuis.
Toch nog een aardige camping
Vlakbij Rijeka overnachten we op een aardige camping in een kloof met een leuk strandje aan de andere kant van de kustweg. We lezen (ondertussen allebei verslaafd aan de milleniumtrilogie van Stieg Larsson) buiten, maar warm is het niet.
Op de camping wandelen we richting kloof. Een groep jongelui is met iets geks bezig, één meisje trekt giechelend een soort plastic zak om haar nek en anderen gooien water over haar heen, hilarisch natuurlijk! Ze heeft een weddenschap verloren, verklaart een jongen naar ons, als we geïnteresseerd staan toe te kijken.
4 mei
Ik lees al vanaf 6 uur en zie daarom een jongeman de vuilcontainers op de camping nasnuffelen op oud ijzer.
Na de dagelijkse boodschappen rijden we langs de grote stad Rijeka en verlaten Istrië. Lees verder op pagina 9.