Camping Nina bij Nin
Vanuit het zuiden naderen we Zadar, een Kroatische kustplaats die een mooi centrum zou hebben. We belanden uiteraard niet meteen op de juiste plek en lopen wat sneu in de regen langs onbenullige winkels en in een overdekt winkelcentrum. Dan ziet Ton een bordje “centrum” en na een vruchteloos rondje komen we in een rij voor de veerboten terecht. Eindelijk wurmen we ons in een piepklein parkeerplekje, maar je moet betalen met munten (net op!) of per Kroatische sms. Dus daaaaag Zadar!
Nu op naar Nin, dat moet ook een leuk stadje zijn….
We komen niet verder dan het begin van “het leuke”, alweer parkeermeters. Dan gaan we via een brug naar het eiland Vir.
Nou ja niet deze, dit is gewoon een leuk kiekje vlakbij die brug. Helaas moeten we ook op het eiland Vir bij elke vage bezienswaardigheid, keurig aangegeven door de welbekende bruine toeristenborden, parkeren en verder lopen…..
Terug in Nin parkeren we bij een restaurant en eten risotto met zeevruchten, zeer malse biefstuk van de grill en als toetje pannenkoekjes met walnoten. We lopen het leuke centrumeilandje op en dat is wel aardig: een kerkje, een bruggetje en wat souvenirwinkeltjes waar men (weer) geen stickers verkoopt.
Campings zat hier, bij Nin keuren we eerst twee af: te druk. Bij Pravlaka een grote camping: wificoupon bij de receptie halen, die alleen open is tussen 9 en 13 uur, maar je mag gaan staan en de kleurenzone bepaalt de prijs, veel te ingewikkeld, het is vakantie!
Drie minicampings naast elkaar aan zee
Een stukje terug stonden ook bordjes en er blijken drie minicampings naast elkaar aan zee. De eerste, camping Nina blijkt nog helemaal leeg. Ook bij het woonhuis is niemand. We installeren ons en een uurtje later komen Nina en haar man kennis maken, het kost 100 kuna.
Langs de zee is een lang betonpad aangelegd, krabbetjes schieten de zee in als we langs lopen. In het donker lopen we ook nog een stuk de andere kant op want daar zien we een lichtgevende palmboom. Om 23.00 gaan we pas slapen!
1 oktober
Ik zie een “albatros” (nou ja, een hele grote vogel), en Ton gaat snorkelen. Brood mee voor de vissen en hij moet wel even lopen voordat het wat dieper wordt. De zon schijnt, het waait nauwelijks, wat een verschil met gisteren! Ook op de beide andere campings staan niet veel gasten. We laten 15 euro achter in de brievenbus want men is weer niet thuis.
Bij Nin zien we kitesurfers en we blijven even kijken, goed windje hier!
Dan gaan we op zoek naar oude kennissen Ante en Gisela, die we hier 9 jaar geleden hebben ontmoet, we rijden in één keer via een blubberig weggetje er naar toe. Het oude huisje is mooi opgeknapt maar van een camping is nog niets te bekennen. We zien er ook niemand.
In Ražanac brunchen we met omeletten en bekijken het dorpje aan zee.
In de kerk devote muziek en drie kwebbelende dames, in de zee drie zwemmende dames.
Vanaf deze kust heb je alvast mooi uitzicht op de indrukwekkende Paklenica-kloven, het nationaal park dat we willen gaan bezoeken.
Lees verder op pagina 13.