Vrij kamperen en lokale marktjes
Een zandstrandje aan de Servische kant van de Donau blijkt voor de auto onbereikbaar, tussen Grabovica en Brza Palanka volgen we nu een asfaltweggetje langs een rivier de heuvels in, na 3 kilometer aan het eind van een dorp, wordt het macadam en na nog een kilometertje of drie, kiezen we links en vinden al na een halve kilometer een mooi bloemenveldje, dat we “de varkensvallei” noemen.
Want een groepje varkens loopt richting Donau en een tijdje later zien we een auto de varkens weer richting bergen drijven. Het veld is hier breed, dus twee vrouwen stappen uit en proberen de varkens de goede kant op te drijven. Steeds ontsnapt er weer eentje. De man, die met een kindje op schoot, de auto bestuurt, vraagt de jongste vrouw om op de kinderen te letten en jaagt na enkele pogingen de varkens door de rivier, we helpen nog even. Hij wil geen natte voeten halen, dus hij gooit ze nog een steen na. De auto gaat vervolgens over het bruggetje. Op dit pad is er namelijk op verschillende plekken een heel smal bruggetje voor auto’s en voetgangers, met daarnaast een pad door de rivier voor tractors en vrachtwagentjes.
We lopen ’s avonds nog wat verder en ontdekken nog mooiere overnachtingsplekken. Dus halen we het busje en zitten nog lang buiten in de redelijk zwoele avond, op een beschutte plek aan de rivier.
14 september
De Blederije waterval
We gaan nu eerst op zoek naar de verderop gelegen Blederije waterval, we volgen het pad door de beboste vallei. Bij de eerste boerderij is men bezig een varken te villen (ach, nee toch hè?). De tweede boerderij staat op een driesprong en daar is de waterval met wat picknickgelegenheid eromheen. Via een trappetje gaan we naar beneden, helaas is de zon net weg.
Via wiebelige planken en boomstammen weer terug.
Leuk!, een lokale markt in Servië
Op de terugweg nemen we nu de paden door de rivier in plaats van de smalle bruggetjes, net zo makkelijk! Weer bij de Donau volgen we die een klein stukje en dan weer het binnenland in richting klooster Vratna. Al gauw zien we een lokale markt.
Ton: Dat is altijd leuk, we nemen maar geen geld mee, we kopen toch niks. Nou, neem maar wel mee, je weet maar nooit.
Chris ziet een ding om bürek in te maken, iemand in Nederland gaat haar dat binnenkort leren, 6 euro, verkocht! We zien vreemde ronde dingen in plastic zakken, blijken een soort luchtige hapdingetjes te zijn, 20 cent, verkocht! Pantoffels, oef, wat lelijk, even zoeken naar maat 45-46, 3 euro, verkocht! Chris ziet een lekker warme rugband, 4 euro, verkocht! Hee, een satijnen broek, lekker voor in huis, 6 euro, verkocht!
Ach, zie je, je weet maar nooit… We zien nog veel rommel en veel leuke dingen, kleren, fruit, aardappelen, zo’n leuke lokale bezem… doen? Nee, lastig meenemen. Dan weer verder, op zoek naar een lekkere maaltijd.
Chris: Eerst nog de weg zoeken naar het klooster, na het dorpje Vratna gaat de weg verder en na een wildrooster zien we een uitkijktoren. Meteen zien we links een grote kudde edelherten tussen de bosjes bij een watertje. Met de verrekijker zien we grote geweien, dus erop af. Helaas hebben ze ons te snel in de gaten en kunnen we geen plaatjes schieten van de grotere dieren.
Niet veel verder zien we het klooster en tot onze grote ergernis stopt daar de weg! We hadden ons verheugd op een flink stuk eenzame macadam-weg door de bergen. Nu brengt een lapjesasfalt ons via Jabukovac naar Stubik, waar we op een grotere weg komen (de 24), hier zijn heel veel houtskooloventjes langs de weg.
Een lokaal Servisch gerecht
In Rudna Glava zijn we weer eens op zoek naar een restaurant. Hierbij struinen we (aangelokt door een bord met “piceria”) nog ergens een oud gebouw binnen, waar net een podium wordt opgetuigd. Een jongen vertelt ons in keurig Engels dat er over vijf kilometer aan de linkerkant van de weg een “kafana” is, waar je goed kunt eten.
In Kafana Balić blijkt de kaart geheel cyrillisch, maar de ober spreekt zeer goed Engels en belooft ons een lokale specialiteit: palenka. Het blijkt een pan met varkensvlees/ui/paprika en een soort luchtig maismeelbaksel, met een instrumentje met een touwzaagje snijdt hij het in stukken en serveert het ons, het vlees uit de pan kunnen we zelf opscheppen. Het is heel erg lekker, vooral met het kruidige vet uit de pan. Voor dit soort culinaire hoogtepunten gaan we (o.a.) ook op vakantie.
Vlak voor Majdanpek is een ingewikkeld kruispunt dat uit meerdere lagen bestaat. We rijden naar elke kant om de borden te bestuderen en ook een jongen die bovenop bij een bushalte wacht, gebaart iets. Uiteindelijk rijden we van bovenaf Majdanpek binnen, dat al 7000 jaar een mijnstadje is. De weg voert tussen grote rotsblokken door en er is een enorme open mijnpit:
En alweer een mooie vrijkampeerplek
We willen nu eerst een mooie vrijkampeerplek, iets zuidelijker bij Debeli Lug vinden we naar aanleiding van een foto op google earth een prachtige plek: onder het spoorviaduct door, na 700 meter is een bergwaterkraan links en rechts een mooi veld aan de Todorova-beek.
De zon is helaas gauw weg en vanwege een regenbuitje zitten we zelfs heel even binnen. Twee jongens (ongeveer 14 en 8 jaar) arriveren met een hoop lol op één fiets, klimmen de helling op en gooien gekapte houtblokken naar beneden. Een hele tijd later komt de oudste met vader op de trekker terug om de kar vol te laden. Een kudde geiten komt langs. Dan een klein barbecue-feestje in de picknickhutjes tegenover de waterkraan, twee mooie meiden lopen langs de beek en gaan daar ook naar toe.
15 september
Om 7.30 eruit, een schaapherder komt langs, veel mensen halen water bij de kraan: flessen in de hand, in een fietsmandje, in een kruiwagen of op de trekker. Ja, hier in de Todorova-vallei is altijd wat te zien. Het duurt even voordat de zon de vallei verwarmt en dan is het ook meteen lekker.
Dorpsfeest!
We keren terug naar Majdanpek waar we de Rajkova grot willen bezoeken, langs een droog gevallen meertje bereiken we de ingang. Helaas gesloten, maar in een tegen de rotsen geplakt “restaurantje” krijgen we onze eerste slivowitz van de dag, althans Ton, ik ga wel rijden. Eén van de mannen spreekt Duits en vertelt dat ze zo een verjaardag gaan vieren. Het schaap draait al aan het spit en aangezien dit vier uur gaat duren, wisselen de vier mannen elkaar af.
We lopen nog even langs een riviertje, dat uit de rotsen lijkt te komen, kan wel kloppen want er zijn ook watervallen in die grot. In Majdanpek een paar boodschappen in een smal winkeltje en voorbij de slaapvallei van vannacht volgen we een “wit” weggetje. Het lijkt goed geasfalteerd totdat we bij een gedeelte komen waar men de gaten in het asfalt heeft uitgefreesd zodat we niet meer snel vooruit komen. Wel vinden we nog een handig 4-pits-waterkraantje (die in Debeli Lug was vanochtend steeds bezet, want die piezelde heel langzaam en als je dan een kruiwagen vol moet hebben…)
In het dorp Laznica vlak voor Žagubica is er marktfeest midden op de nauwelijks gebruikte doorgaande weg: keiharde muziek, een zweefmolen en vele kraampjes. We rijden stapvoets door de menigte, vinden een parkeerplek en gaan kijken. We eten een heerlijk broodje worst met mosterd, tomaat en kool. Een broertje en een zusje hebben net allebei een kuikentje mogen kopen, ze lopen er heel voorzichtig mee:
Even later zijn we in Žagubica, waar een hele mooie blauwe bron te vinden moet zijn. Lees verder op pagina 5.