De bergbeklimmers van Paklenica
De toegang tot het Kroatische N.P. Paklenica bedraagt 40 kuna p.p. en we mogen nog zo’n 2 kilometer met de auto de kloof in rijden. We parkeren en daar zijn heel veel bergbeklimmers, erg leuk om te zien. In de rotsen uitgehakt zijn een souvenirwinkeltje en toiletten.
We lopen nog een stuk de kloof in maar interessanter wordt het daar voorlopig niet. We besluiten weer terug te gaan.
Aan en bij de kust is hier een overvloed aan campings, restaurants en winkels. Na een spaghetti carbonara strijken we op een aardige camping aan zee neer, het uitzicht is mooi, als je de witte rij campers wegdenkt.
De sanitaire voorzieningen zijn fantastisch en er is zelfs een hondendouche.
’s Avonds lopen we een rondje en komen op een terrasje aan zee terecht, even later arriveren daar onze Zwitserse buurtjes van de camping, een jong stel en we hebben een gezellige avond. Dan een nare nacht door muggen.
2 oktober
Ton zwemt in zee, de Zwitsers (en de rest van de camping) vinden het daarvoor te koud en te winderig.
Een leuke (her)ontmoeting op de flanken van het Velebitgebergte
We rijden langs het toeristische stukje kust bij Paklenica en gaan bij Tribanj de bergen in om de boerenfamilie te zoeken, die we eveneens 9 jaar geleden hebben ontmoet. De weg is smal en bochtig, en ook het pad naar de familie is nu geasfalteerd. Er staat een mooie auto geparkeerd. Een vrouw bij de deur kijkt ons vragend aan.
We vragen naar Marin en Marina, de toen ongeveer 16-jarige tweeling, van wie we de namen nog weten. Ze vertelt in het Kroatisch dat ze hier helaas nu niet zijn. Ze hebben beide namelijk al kinderen, de één twee en de ander drie. We pakken de laptop en laten de foto’s van 9 jaar geleden zien. De toen 14-jarige jongen is een stuk terug met de weg bezig, we zagen hem al.
We laten hem ook de foto’s zien. De baby die toen 6 maanden was, is nu op school. Hij vraagt of we nu richting Paklenica gaan, want hij gaat daar zo werken in een restaurant, we zijn van harte uitgenodigd. Helaas gaan we de andere kant op. Wat een leuke (her)ontmoeting!
Langs de Adriatische kust
We rijden nog verder de bergen in tot de weg doodloopt, een groep quads keert hier ook. Prachtig uitzicht op de Kornaten. Er is hier een kleine camping voor mensen die het Velebitgebergte gaan verkennen.
Terug bij de kust gaat de route verder langs leuke baaitjes. In Karlobag zien we een halve kerk, er is nu ruimte voor de kustweg!
We eten hier in de zon tussen de motorrijders een Argentijnse biefstuk van 600 gram en iets ander taais.
Na Karlobag loopt de kustweg wat hoger. Camping Ulica, vlak voor Senj, is helaas gesloten. Bij Bunica, vlak na Senj, nemen we nu de buurcamping (in 2009 stonden we hiernaast). Ach, ja, je wil eens wat anders. Deze camping is ook erg leuk op een paar katten na, die in ons busje willen kruipen.
Er is snel wifi, matig sanitair en het kost 150 kuna incl. elektrisch. We zijn de enige gasten.
Terugreis
3 oktober
Ton: Het is koud door de bura, toch maar niet zwemmen. De zon levert niet genoeg warmte. Ik ga nog wel het oude brood weggooien in de zee. Een groep zeemeeuwen komt aanvliegen, ze blijven nog even op afstand en zwemmen langzaam naar het brood. Maar dan: een hele school vissen valt op het brood aan, het spettert ontzettend. De zeemeeuwen durven niet dichterbij te komen. Ze vliegen nog wat rond en pikken voorzichtig een klein stukje brood mee en dan wegwezen. Binnen een paar minuten is al het brood op.
Chris: Om een uur of half elf moeten we dan toch maar weer eens op huis aan. In het Velebitgebergte blijkt de temperatuur door de koude bura-wind gezakt tot 3,8°C, staat er op borden boven de snelweg. Op een Oostenrijkse boerencamping schijnt weliswaar de zon, maar het is koud en al snel donker. Voor 16 euro is dit een aardige overnachting.
4 oktober
We omzeilen ook dit keer de Oostenrijkse tunnels en komen via Hallein (tanken en kippenboer, hij herkent ons al!) in een gebergte terecht met een mooie panoramaweg (Rossfeld Panoramastraße, 7 euro voor auto en 2 volwassenen).
Er rijden hier veel oldtimers en het dier van de dag is vandaag een uil op een karretje, waar we een half uur achter rijden:
In Duitsland bij Neurenberg slapen we in het bos. Vervolgens regent het tot aan het Ruhrgebied, dus dat is vermoeiend rijden. Gelukkig komen we zaterdagmiddag gezond weer thuis.