De nieuwe badkamer
Even buiten het Albanese Fier eten we “tave deu” (met stukjes lever, zoals het hoort) als ontbijt. De snelweg om Fier heen zien we hier ook in aanbouw en het gaat aansluiten op de grote weg naar Lusnje. Deze weg is niet echt een snelweg, maar wel vierbaans. In Peqin en Cërrik doen we de rest van de boodschappen en dan laten we de auto ergens heerlijk wassen.
Om 15.30 rijden we het erf van de familie op en zien meteen Drita: een mooie meid van 17 jaar geworden! Dikke knuffels en de rest van de familie komt van alle kanten aan om ons te begroeten. We zijn blij om iedereen in goede gezondheid aan te treffen. Alban is zijn kinderlijke molligheid kwijt en is een mooie puber geworden, die al enkele woorden Engels kent. Armella, de vrouw van zoon Tani en de moeder van Daniël en Davey, is er ook, zij spreekt ook wat Engels. En even later komt de neef weer, die heel goed Engels spreekt. We bewonderen uitgebreid de nieuwe badkamer!
Wat moet dat fijn zijn voor de oude Tsjammie, dan hoeft hij niet meer met zijn stijve houten been naar het toilethuisje buiten bij de koeienschuur. Het nieuwe dak zit er helaas nog niet op, maar het is wel provisorisch gerepareerd. De geit is al geslacht en klaar om in stukken te worden gehakt.
Ze vragen of we ook een stuk koeienvlees willen hebben. Dennis is nu 12 jaar en supernieuwsgierig en sociaal. Flori vindt zijn spelletje op de telefoon erg belangrijk, de kleintjes zijn blij met de puzzel en de voetbal.
Fotoboeken
De fotoboeken die we hebben gemaakt van alle bezoeken in de afgelopen negen jaren, worden vrolijk bekeken. Het is grappig om te zien, dat ze zich zelf ook vergissen tussen de vier, sterk op elkaar lijkende broers, maar de jaartallen van het bezoek staan er steeds bij, dus ze komen er wel achter wie wie is. Alban heeft nog steeds een litteken op zijn voorhoofd en ik wijs naar de foto van toen we hem voor het eerst zagen met de redelijk verse wond. Ze vertellen lachend dat hij als kind een keer een kopstoot van de ezel heeft gehad.
Wat wonen ze toch op een mooie plek:
Armella verteld dat Tani momenteel in voorarrest zit, hij zou illegaal mensen met een taxi hebben overgezet naar Griekenland. De advocaat van de familie komt ook nog even langs. We merken, ook later aan tafel, dat dit uiteraard heel veel stress geeft bij deze hechte familie, Lemeh moet er zelfs om huilen.
Niet lang nadat de neef vertrokken is gaan we na een fantastisch feestmaal en koffie, lekker slapen in ons busje op het erf.
1 oktober
Lemeh vraagt of we het niet koud hebben gehad, voor haar is in een auto slapen net zoiets als buiten slapen. We krijgen gekookte eieren met zout (=kriep), Turkse koffie en dan nog een groot bord macaroni met spek en nog een stuk vlees van gisteren.
Nog even water bijvullen, Dennis wil wel even helpen.
Tot over twee jaar!
Eerst gaan we naar het huis van Drita, waar Armella met haar zoontjes ook heeft geslapen, om afscheid te nemen. We zwaaien naar Nedjemieje die in de verte op de heuvel alweer aan het werk is. Dan weer afscheid en knuffels van de rest van de familie, behalve Kleidie, want die slaapt nog. Het is trouwens zaterdag, dus de kinderen gaan niet naar school. Met een goed gevoel gaan we weer op pad. Over twee jaar willen we in principe weer proberen langs te komen!
Via Elbasan rijden we nu richting Tirana. Lees verder op pagina 8.