Weersomslag
Na het levendige Pogradec draaien we voor de tweede keer deze vakantie het terrein van camping Peshku op. De kokkin herkent ons en zegt dat ze ons paspoortnummer nog heeft. Ton maakt bijzondere onderwaterfilmpjes van vissen die met zijn allen op een stukje brood aanvallen. Tegen de avond worden de visnetten binnengehaald.
We praten even met een 70-jarige Zweed. Dan een Tirana-bier op het terras en we vragen om de kaart. Gefrituurde levertjes wordt het ditmaal. We zien een motorrijder arriveren. De 23-jarige Duitse Marius is sinds een paar dagen onderweg en heeft na een geslaagd examen vier weken de tijd om te reizen. Al kletsend zet hij zijn tentje op en als we moe worden van het staan kijken, pakken we onze stoeltjes erbij. Ik haal voor hem alvast een stoel van het terras. We drinken Skenderbeu met cola en gaan pas om 23.00 slapen! Dit keer geen wind of kou!
4 oktober
We ontbijten ook gezellig met Marius, hij vertrekt na onze enthousiaste verhalen naar de warme bron, wij gaan naar het noorden.
De grens is weer zo gepiept en we rijden weer de mooie route via Struga en Debar naar Skopje.
In het Macedoonse Debar doen we boodschappen. Er komt een zwerver aan en ik geef hem omgerekend een euro. Hij blijft nog een paar momentjes kushandjes geven, virtuele omhelzingen en handengeklap. Ik denk dat hij doof is, want ik hoor geen enkele klank hierbij.
In Skudrinje eten we aan de overkant van de rivier de Radika aan deze wonderschone rivier die hier ietwat vervuild oogt: er drijven allerlei etenswaren en eierschalen in een dood stukje van het stromend water.
Voorlopig een laatste kampvuur
Volgens de goed Engels sprekende ober is het een Macedoonse gewoonte om afval in de rivier te gooien, maar weten jullie wel dat de rivier de Radika de schoonste is van heel Macedonië? Wij genieten in ieder geval van de kip met saus en aardappelen met grote salades. Ze hebben zowel buiten als binnen het restaurant opgeleukt met traditionele gebruiksvoorwerpen.
We zijn van plan om op de terugweg andere overnachtingsplekjes te vinden dan op de heenweg, dus we kiezen een ander onverhard weggetje langs een riviertje dat ook door een kloof gaat. De grenspolitie vraagt nog even wat we hier doen: nou, het is hier prachtig! Omdat we daar niets vinden kiezen we toch gewoon voor de plek van vorige week.
Er komen een paar vissers, één van hen wenst ons “Holland goeiemiddag” met een brede grijns. Het afval op deze plek is nu grotendeels verbrand en er zijn geen vliegen meer. Ton stelt voor om een kampvuur te maken en heeft al gauw twee halve boompjes gevonden en ontdoet ze van het blad. Ik sjouw de berg op met vier truien aan vanwege de kou en kom naar beneden met twee want daar wordt je lekker warm van. De andere twee kan ik mooie gebruiken om de takken mee samen te binden en achter me aan te slepen. Ton pulkt de prikdingetjes weer van mijn truien. Als het donker is en het vuur aan, komt de grenspolitie weer even kijken. We zeggen dat we hier kamperen en ze knikken begrijpelijk. Ze kijken nog even wat we drinken: Albanski konjak, en wensen ons een goede avond.
Ook de politie houdt zich aan de grappige verkeersregels
5 oktober
Het is 6°C voordat de zon op komt en de ijskoude zwemplek lokt ons niet zo.
Na elk een uurtje rijden zijn we bij de grens met Servië, niks geen gedoe meer met autodocumenten en in vijf minuten zijn we er door. Dan een stukje met paaltjes in het midden van de weg. Aan onze kant is de vluchtstrook en is het de bedoeling dat je daar even gaat rijden als iets snellers er langs wil. Aan de andere kant bestaat die mogelijkheid niet en is het de bedoeling dat je tussen de paaltjes door op de andere weghelft inhaalt. Ook de politie laat twee keer even zien hoe dat moet. Officieel mag je hier 60 km/uur, haha.
In Franje Motel eten we omeletten en volgen daarna op veilige afstand vier vrachtwagens door “de kloof”. we kunnen ze maar net bijhouden maar veilig is het op deze manier wel. De tunneltjes zijn vandaag ook goed verlicht. In Ražanj bezoeken we nog even zoals beloofd de garage en vertellen dat ons busje weer super rijdt! We drinken koffie bij de benzinepomp met wifi: morgen zware regen van Belgrado tot München. Bij het snelwegrestaurant (zie heenweg) eten we weer zalig, de ober herkent ons! Nu toch maar weer naar het Spiegelmeer voor een prettige overnachting zonder zoeken.
Heuglijk nieuws
6 oktober
Vandaag een kort ritje, want dan kunnen we nog net even in de laatste zon zitten van dit jaar. Het is bij het hazelnootmeertje in Kroatië inderdaad zo warm dat we in de schaduw moeten zitten!
Tot de zon verdwijnt achter de walnotenbomen en we wel weer in de zon willen zitten, die aan de andere kant van het meer nog overvloedig schijnt op een oude tent. Een familie in een auto vol mensen, kinderen en spullen is daar net neergestreken. Gelukkig blijft het vannacht nog droog.
7 oktober
De zon maakt ons weer wakker en we liggen een tijdje in het busje met de zijdeuren open in de hoop toch nog een eekhoorntje te zien, maar helaas alleen spechten. Ton overgiet mij met water en ik ben weer gedoucht.
Marianne is eindelijk bevallen van een gezonde meisjesbaby dus via een postkantoor naar de snelweg.
Noodweer en sneeuw
Bij een benzinepomp verwissel ik mijn korte broek voor een lange en ik doe sokken aan. Het begint keihard te waaien, de temperatuur keldert ineens zo’n 10°C zien we op de Kroatische snelweg, waar dit altijd keurig wordt bijgehouden. Donkere wolken boven Zagreb. Langzaam rijden we door het noodweer met windvlagen, Ton krijgt stijve handen aan het stuur.
In Slovenië eten we warm bij een benzinepomp. Voor de Karawankentunnel moeten we een half uur wachten: er is maar één rijbaan en die moet om de beurt worden gebruikt.
En met al die verse sneeuw boven onze hoofden is de Wurzenpas ook geen goeie optie, alhoewel we hebben natuurlijk wel sneeuwkettingen! In het zuiden van Oostenrijk ligt de sneeuw in de zon te schitteren.
Na bijna tien uren komen we na 635 km aan in Hallein. Camping Auwirt is nog open: we zetten de bus naast het toiletgebouw en vieren onze laatste vakantieavond met Skenderbeu, buiten is het ijskoud en regenachtig, maar het washok is verwarmd! En daar klinkt altijd een zacht muziekje!
8 oktober
In Hallein kopen we verse bolletjes en een onsje ham. Files voor München, het is overal druk en met die regen schiet het niet zo op. In Niederaula heeft het schnitzelparadijs en andere naam: “schnitzelparade und mehr”. Als we het Albanese echtpaar uit Kosovo begroeten met “Mirdita”, hekennen ze ons. Ze zijn dit jaar i.v.m. een druk seizoen niet op familiebezoek naar Kosovo geweest.
Na ruim 13 uur en 1000 km zijn we gezond weer thuis met ons fantastische busje zonder mankementen! Een week later staan we ’s ochtends het ijs van de ramen te krabben.