Zoet en zout snorkelen
We beginnen om 10.00 aan een “zware” dagetappe. De bedoeling van vandaag is een kleine camping aan zee bij Osani en als die niet leuk is, dan gaan we naar één van de campings bij Porto. En, oh ja, die kloof naar Tuvarelli, die we gisteren vergaten, ook nog even in.
Helaas stikt het hier echter van de leuke zwemplekjes in de rivier de Fango. We bekijken een oude brug en zwemmen ergens.
We rijden alle bergdorpjes van de vallei door.
En zien een pas ingericht monument voor zeven GR20-wandelaars, die vorig jaar omkwamen door een aardverschuiving na zwaar onweer. En rijden dan terug naar Tuvarelli, waar we een campingbordje zagen.
Camping met heerlijke zwemplek
Via een smal asfaltweggetje bereiken we de Gîte d’Etappe L’Alzelli, waar ook een kleine camping is. De plekjes zijn meest wat scheef, maar verrassing: onder het idyllische restaurant is een schitterende en diepe zwemplek! (jawel, die van de foto!)
Zo zitten we om 12.30 al op een camping en langzaam druppelen de bergwandelaars en de busjes binnen. Bij het oprijden van de camping rijden we bijna tegen een door struiken onzichtbaar muurtje en rijden daardoor van schrik achteruit tegen een ander muurtje: knak, ons fietsenrek! De schade valt toch wel heel erg mee, want alles doet het nog.
Tussen het lezen door, zwemmen en snorkelen we diverse malen in de rivier. Het water is hier niet erg koud, gewoon heerlijk fris om even af te koelen, het is vandaag erg warm. ’s Avonds eten we matige pizza’s in het restaurant voornamelijk voor de snelle wifi. Ook fietsen we nog een stuk langs de rivier, eerst omhoog wat je bijna niet merkt, en dan heerlijk naar beneden.
22 juni
Om 7.30 zijn de bergwandelaars al weg of pakken in, de gezinnen in de busjes slapen nog. De zon piekt over de heuvel en na alle ochtendbeslommeringen gaan we zwemmen in plaats van douchen. De douche ziet er niet aanlokkelijk uit en ook het tandenpoetswater stroomt zo het struikgewas in. Ik leen mijn duikbril even uit aan een Franse jongedame uit Parijs, die accentloos Engels spreekt. Zij en haar vriend lopen 10 dagen de Mare e Monte van Calenzana naar Cargese.
Een schitterend uitzicht
We besluiten eerst naar Galeria te gaan voor brood en boodschappen, want als die camping bij Osani leuk blijkt, dan komen we verder geen ander dorp meer tegen. Hier zien we kippetjes draaien aan het spit, niet goedkoop (16 euro) en op een colletje eten we het ding moeizaam op omdat we niet bij de borden kunnen (vanwege de fietsen).
De col is verder niet interessant maar omdat wij daar staan en men veelal kuddegedrag vertoont, komt de ene na de andere toerist met de camera in de aanslag de hoek van ons busje om en ziet twee mensen met vette handen en snoeten, stukken kip uit een in het stof liggende zak plukken. Voor de show wordt dan een teleurstellende foto van de maquisheuvel gemaakt. Nee, dan de volgende col: schitterend uitzicht over zee, een onbereikbaar strand, een alleen te voet en via de zee bereikbaar dorpje (Girolata) en een wit jacht.
Zout snorkelen
Vlak na de volgende col op deze ongelofelijke kronkelweg, gaat er een smal asfaltweggetje naar Osani, dit weggetje wordt nog wat smaller, het asfalt wordt wat minder mooi en 300 meter voor het strand is er rechts terrassencamping “E Graduelle” met heel veel schattige en schaduwrijke plekjes voor met name tentjes. Voor een busje zijn er ook wel enkele plekjes te vinden, campers en caravans zien we hier niet. Het terrein is echt vreselijk steil. Helemaal boven duwt Ton een tak omhoog en staan we ietwat scheef op een mooie plek.
We lopen met de fietsen aan de hand naar beneden en fietsen naar het kiezelstrand, waar ook een restaurant is. Het uitzicht boven en onder water is hier fenomenaal! Je hebt uitzicht op Porto vanaf de rechterkant van het strand en op het weggetje naar Anse de Ficajola (we waren hier in 2008) vanaf de linkerkant. En de majestueuze roze rotsen aan de overkant, waarin we een hondenkop ontdekken, zie je hoe dan ook. Het snorkelen vinden we aan de linkerkant het mooist. We zien twee gekleurde vissen (mogelijk pauwgirelle?) jagen op een school sardientjes, die alle kanten opschieten; als ze door een school grotere vissen zwemmen, veroorzaken ze geen paniek.
Een vreemd beest
In de branding zien we iets vreemds drijven, voorzichtig onderzoeken we het rare beest: het blijkt zo’n vlezig blad van zo’n cactus, die je hier overal ziet!
De fietsen laten we bij de ingang van de camping staan. We eten het abrikozenbrood dat we vanmorgen ook kochten. De wifi bij de receptie/bar blijkt waardeloos. Drie oudere mannen en twee barmeisjes spelen een kaartspel, verder is er niemand. Om ons busje weer te vinden, gebruiken we onze iPad-schermpjes, want het is aardedonker op de camping. Te zuinig om de verlichting die er echt wel is, aan te doen?
23 juni
Op wat loeiende koeien en soms een slippende auto, hoor je hier helemaal niets op de camping! Met goed teamwork weten we de auto achteruit van de plek te rijden, het is steil, de bodem zit vol rotspunten en er is een tak die goed omhoog gehouden moet worden. Beneden zetten we ook de fietsen er weer op. Via Osani weer omhoog.
Bij een volgend zandstrand met restaurant dalen we weer naar zee, maar we hebben geen zin om te snorkelen, zijn we een beetje leuke-strandjes-moe? Lees verder op pagina 4.