Het natuurvriendenterrein
Na het Corsicaanse Evisa gaan we over een pas van 1101 meter en rijden we de doodlopende kronkelige bergweg naar Guagno in, daar verdwalen we bijna in de wirwar van smalle wegen op de hellingen, groen uitgeslagen bergen in de verte.
Terug in Vigo zijn de supermarkten gesloten, het is siësta. We slaan de weg naar Arbori in en stuiten direct op een devote Maria.
Aan de overkant van de vallei zien we een spectaculair voetpad! Vlak na de brug over de Liamone zou volgens google-earth een camping moeten liggen, maar we zien alleen een oprit met “natuurterrein” o.i.d. We keren terug en rijden het terrein op. Bij een rommelige werkplaats meen ik een blote man snel naar binnen te zien glippen.
Met de paspoorten en portemonnee in de hand stappen we uit. De man blijkt toch een spijkerbroek aan te hebben en we worden hartelijk onthaald met een koud biertje! De 70-jarige laat ons de groentetuinen zien en legt uit dat deze camping eigenlijk alleen voor vrienden (en vrienden van vrienden) is. Hij is Fransman en de Corsicaanse autoriteiten willen hem geen vergunning geven. Elke zomer is hij hier, de rest van het jaar woont hij bij zijn vrouw.
Dan zoekt hij een goede plek voor ons op het verder lege terrein, legt het sanitair uit en laat ons dan het paradijs zien: op een paar minuten lopen ligt een verlaten zwemplek met een zandstrandje! We mogen hier naturistisch zwemmen als we dat willen en ook op het terrein mag dat als er verder niemand is, dat doet hij zelf ook! Aha, dus toch!
Naturistisch zwemmen op Corsica
We gaan snel terug met crocks, badhanddoeken en onze snorkelspullen! De zwemplek is zeker vier meter diep en we zien meteen heel veel aaltjes, ongeveer 30 cm lang met twee vinnetjes aan de voorkant, het zijn er honderden! Ze kronkelen horizontaal. Moeilijk uit te leggen, maar ik heb hier een filmpje op youtube gevonden. Verder veel grijze vissen van zo’n 20 cm lengte en ook nog twee joekels van ruim 50 cm!
Dan gaan we bloot op het warme zandstrand liggen en we strooien het warme zand op onze afgekoelde huid, zalig! Na een tijdje zegt Ton: “ik ga even kijken of het er weer af kan”. Ik lach hem uit: “tuurlijk!”. Maar het valt echt niet mee om al dat zand er weer af te krijgen in dat koude water. Dus even later zijn we ook lekker gescrubd!
Als je wilt weten waar deze plek is, kijk eens hier (zoete zwemplekken top 10, het is nummer 1 op de lijst).
Na nog een paar keer snorkelen, zwemmen we tegen de stroom in naar het punt waar we te water gingen. Op het pad naar boven komen we “le patron” tegen in zijn blote nixie, om 19.00 aperitief/pastis roept hij nog!
Terug bij het busje verkneukelen we ons over het feit dat wij weer een prachtige plek hebben gevonden! Het terrein is zeer simpel en primitief, maar alles werkt wel!
Corsicaans aperitief
Nou vooruit maar, op de afgesproken tijd lopen we naar zijn terras en we worden voorgesteld aan zijn vriendin uit het dorp, die vandaag is komen helpen met het schoonmaken van alle koelkasten. Zij is ook met pensioen, werkte vroeger bij de post en blijkt een intelligente vrouw die zoekt naar andere woorden als wij het rappe Frans van onze gastheer niet begrijpen. We krijgen pastis of een ander drankje, speciale Corsicaanse worst en hij laat ons het verschil proeven tussen geiten- en schapenkaas (nooit zo mee bezig geweest, maar duidelijk verschillend).
Ton ziet dat ’s mans middelvinger ontbreekt en even later zit ik te turen naar een middelvinger in een potje op sterk water, “die lange sliert, is dat een pees?”
Er zijn vele onderwerpen van gesprek (in ons sneue school-Frans) en als wij hem vertellen dat we op zoek zijn naar een zwemplek in een Corsicaanse beek voor onze rolstoelafhankelijke schoonzus, biedt hij aan om haar te brengen op zijn quad. Ton mag wel even mee achterop, samen hobbelen ze naar beneden, niet echt relaxed vertelt Ton mij later. Dan moet Ton alleen met de quad het asfaltweggetje op en even later moet ik ook achterop, gelukkig is er geen ander verkeer!
Dwerguilen op Corsica
We bedanken het stel hartelijk en kijken bij het busje nog even naar de indrukwekkende sterrenhemel. En dan heerlijk slapen onder het geluid van de “piepvogels”, althans zo hebben wij die geluiden tot deze avond genoemd. Van ons gezelschap van vanavond hoorden we dat het uilen zijn en in dit dal zitten er twee die de hele nacht met elkaar communiceren! Inderdaad horen we ze nog tijdens een nachtelijk plasje. Nog wat speuren op internet leert ons dat het hier om dwerguilen gaat, we horen het geluid vaak in zwoele nachten.
25 juni
We hoeven ons niet aan te kleden en maken koffie. Daarna weer zwemmen en snorkelen in het paradijs. Maar ook het paradijs gaat vervelen en we besluiten toch vandaag te vertrekken. Helaas is de baas boodschappen aan het doen maar de Franse vriendin is er wel. Na drie kwartier van moeizame telefoontjes (slecht bereik hier) weten we nog steeds niet wat het kost en besluiten we 40 euro achter te laten, zodat we geen misbruik hebben gemaakt van de gastvrijheid van gisteravond.
Gelukkig hebben we beide hetzelfde gevoel: ook al is een plek voor ons paradijselijk, als er een man rondloopt die alles voor ons wil bepalen, dan willen we toch weg. Natuurlijk komen we hem nog tegen op de lange kronkelweg en krijgen we nog zijn visitekaartje.
resort bij Sagone op Corsica
Ongelukkigerwijs komen we nu terecht in het andere uiterste: een soort resort, waar we op plekje 16 moeten gaan staan, het is er behoorlijk vol, gejoel komt uit een zwembad, het terrein is groot en heeft ook nog vele huisjes in de verhuur. Wij gaan dus echt niet die blauwe armbandjes om de polsen knopen.
Het is vandaag heel erg heet, we doen even niets meer. Zelfs een koude douche nemen in een soort Romeins atrium, is onmogelijk: de warmte is al voor je ingesteld. Dan maar het lauwe zwembadje in.
Na een macaroniprutje gaan we fietsend naar Sagone, waar weinig te beleven is.
26 juni
Tijdens de koffie blijft Ton zich verbazen over een dame die alle lakens, hoeslakens en handdoeken van het huurhuisje fanatiek uitschudt en opvouwt. Borstcrawl in een tien-meter-zwembad is niet echt handig, dus douchen en inpakken maar weer. De slagboom gaat alweer niet vanzelf open, ondanks dat we toch echt het goede kenteken hebben doorgegeven. De naastgelegen Super U blijkt op zondag gewoon open, dus dat is dan wel weer handig.
We rijden op de kustweg naar Cargèse, volgen dan een smalle asfaltweg de bergen in en komen dan bijna weer bij de camping. Via Vico naar Evisa, we zagen daar eergisteren een camping liggen.
Koelte in de bergen op Corsica
Camping L’Acciola ligt op 900 meter hoogte, we hopen op wat aangenamere temperaturen. Er zijn voor busjes en campers slechts weinig plekken, dus we staan op een rand met mooi uitzicht maar wel met veel wind.
We fietsen naar het mooie dorp Evisa, goed te doen, ook al heb ik slechts drie versnellingen op mijn fiets.
Een varken ligt voor een terras, we drinken er een Pietra, we horen voetbal: EK Ierland – Portugal.
27 juni
Van de campingdame hebben we een routebeschrijving gekregen naar mooie zwembadjes in het Aïtone-bos, even een stuk lopen, maar dan heb je zeker wat.
Om 10.30 zwemmen we hier alleen (lees: bloot) en net als we de kleren weer aan hebben zien we de eerste mensen aan komen en ook op de terugweg komen we veel mensen tegen. Lees verder op pagina 6.