De maquis brandt bij Corte op Corsica
Ton:
We gaan op pad naar Corte, onderweg doen we nog wat boodschappen en posten drie kaartjes: voor onze moeders en ons kleinkind. We volgen de postauto door de prachtige Regina-kloof.
In Corte vinden we na enig zoeken de mooie camping Chez Bartho en we checken in.
Als we ons installeren, ziet Chris een hele foute grijze rookpluim. We gaan kijken en het lijkt niet goed, we zien het vuur groeien op de heuvel tegenover ons.
Na een tijd komt er een heli een kijkje nemen. Brandweerwagens komen aan, door de smalle straten van het stadje. Na twee uur komen er eerst twee, maar al gauw vier blusvliegtuigen, die hun lading laten vallen op de meest bedreigende stukken. Ze komen ongeveer om de twintig minuten, net zolang tot de brand meester is. Er zijn totaal ongeveer 10 brandweerauto’s bij de weg, waarschijnlijk om te voorkomen dat de brand overslaat.
Als alles rustig is, gaan we eten: risotto met in stukjes gesneden worst, paprika en ui. Dan op de fiets naar Corte, best steil, lastig fietsen. Op een tv-scherm zie ik dat Engeland – IJsland is begonnen. Engeland krijgt een penalty: 1 – 0. Eén minuut later zie ik op een ander tv-scherm dat het al 1 – 1 is. We gaan ergens jus d’orange drinken en kijken een deel van de wedstrijd. Engeland is sterker, IJsland maakt 1 – 2. Rust. We gaan terug, we zijn moe en gaan slapen.
De smalle Restonicakloof op Corsica
28 juni
Het is 1 – 2 gebleven, haha!
Chris:
De heli’s vliegen alweer boven de (gebluste) brand. Gisteren ook al politieagenten op en bij de camping. Het is ons uit gesprekken met medekampeerders niet duidelijk geworden of ze op zoek waren naar de brandstichter(s) of een inventarisatie maakten voor een evt. evacuatie.
We zien op deze camping voor het eerst hoe zo’n handig “gooitentje” ook weer heel handig en snel ingepakt kan worden. Overigens zijn busjes favoriet voor een campingvakantie in de wat ruigere gebieden van Corsica. Hier op de camping is er zelfs een tent in de vorm van een VW-busje, net echt!
Vandaag de Restonicakloof in, maar eerst nog even kijken bij de bosbrand: we zien dat een gedeelte van de wandelroute GR20 in het dal van de Tavignano is verbrand en op een plein staan nog steeds veel brandweerauto’s paraat.
De asfaltweg door de Restonicakloof is soms erg smal, bij tegenliggers moet er meestal eerst een passeerplek worden gezocht. Ook achterliggers willen soms sneller. Iedereen zwaait steeds als bedankje. Vlak voor het eind heb ik genoeg van die smalle en steile weg, nu mag Ton aan de ravijnkant!
Een zoektocht naar een andere leuke camping in de buurt levert, behalve een wespensteek en een chagrijnige eigenaresse, geen bevredigend resultaat op, dus we keren terug naar de fijne camping Chez Bartho. Eerst maar weer even afkoelen in het koude zwemwater, wat alweer is ingenomen door de plaatselijke dorpsjeugd en mollige dames in bh’s die hun kroost laten spelen.
Sightseeing Corte op Corsica
Dan fietsen we naar Corte om eens heerlijk buiten de deur (?) te gaan eten. In een eetstraatje bij een fontein lijken de prijzen redelijk. Eerst behalve een biertje een grote fles water, die er na het fietstochtje wel in gaat. Ton neemt de eend met kastanje-honing-saus, ik een opengeklapte gegrilde kipfilet met ham en romige kaassaus. Er zitten leuk geserveerde frietjes bij en we bestellen nog een groene salade. En dan de toetjes! Voor Ton een koffie met vier zoete proefdingen en voor Chris het taartje van de dag met citroensmaak.
Daarna lopen we de berg op, door leuke straatjes en dan helemaal omhoog naar het uitkijkpunt naast de citadel, dat we vanaf de camping kunnen zien. Ondanks de avondkoelte is dit een zweterig tochtje, dus een koud biertje halverwege. Dan sjezen we op de fiets de stad weer uit en omdat we nu precies weten waar de colletjes zitten, hoeven we zelfs niet af te stappen!
Op Corsica is de volgende leuke camping nooit ver weg
29 juni
Na links en rechts wat afscheid nemen en een ruil van een croissant tegen een stuk notenbrood, is ons plan om een leuke camping aan het begin van de Asco-kloof te zoeken. Het is niet ver, dus we nemen een omweg via een bergroute naar Aïti, krappe haarspeldjes, maar geen tegenliggers, dus erg leuk rijden zo.
Een uurtje later en 20 kilometer verder, zijn we weer beneden.
Op camping Tizarella kijken we rond en keuren we meteen goed. We creëren een klein naturistisch zitplekje in het struikgewas en de benauwde heiïgheid trekt langzaam weg en maakt plaats voor echt hitte.
Ik moet een nieuw boek kiezen, dus een prima moment om even bij te schrijven in de schaduw van een eeuwenoude kurkeik. Gelukkig is er een zacht briesje en gaan we straks weer afkoelen in de kniediepe rivier.
Na de rijst met prutje, internetten we in het donker nog even bij de picknickbank bij de ingang van de camping.
30 juni
6.00 regendrupjes, snel de stoeltjes redden! We hebben brood besteld: croissantjes en een baquette. Lees verder op pagina 7.