Naturistenparadijs bij Bologna
Het is bloedheet als we van de veerboot Livorno inrijden, we hebben voor morgenavond kaartjes voor de voorstelling van de opera Aïda in de Arena van Verona, maar we hoeven vannacht natuurlijk niet in die hete stad te overnachten. Op de kaart zie ik dat ik ooit een fijne naturistische camping heb aangekruist iets ten zuiden van Bologna. Vanaf de snelwegafslag Rioveggia staat de naturistencamping Ca’ le Scope goed aangegeven, nog even een gravelweggetje en dan zien we rieten matjes in de begroeïng, bedoeld om onschuldige voorbijgangers te behoeden tegen de schrik van de aanblik van een paar blote billen.
Er is een belletje bij de poort en Carla heet ons hartelijk welkom, we kiezen een koud biertje als welkomstdrankje bij de uitleg. We kiezen één van de twee plekken die zij ons laat zien, beide mooi! Al gauw lopen we in ons lievelingstenue en de sfeer is heel gemoedelijk. Er zijn weinig regeltjes en iedereen doet beschaafd waar die zin in heeft en op de manier die goed voelt.
Gezellige pizza maaltijd
We worden meteen uitgenodigd voor de pizza-avond, want het is zaterdag. Maar nu eerst een duik in het kleine zwembad.
Om 19.15 begint het pizza-gebeuren, we zitten aan tafel met twee Nederlandse stellen. Het is heel gezellig en na de knapperige pizza’s en het romige toetje, smaken de limoncello’s goed.
3 juli
De camping bestaat al 47 jaar, maar zo lang zijn Carla en Harry niet de eigenaars. De zitplek rond het huis is heerlijk en mooi om te zien. We hebben gisteravond ontbijt besteld op het terras.
Omdat ik geen spekjes bij mijn gebakken ei had besteld, komt Harry nog even vragen of dat is omdat ik vegetarisch wil eten, want anders kan het in dezelfde pan. Heel attent!
Na het ontbijt doen we weer eens iets voor de eerste keer in ons leven: tafeltennissen in de blote kont! De rekening van dit alles is iets prijzig, maar wat is de prijs van sfeer, vriendelijkheid en prettigheid? Met frisse tegenzin kleden we ons weer aan en wagen we ons naar het mooie Verona in de hete Po-vlakte.
Een mooi monument voor een verschrikkelijke moordaanslag
Maar eerst nog even kijken bij de monumenten bij de toegangsweg.
Het blijkt dat hier in het gehucht San Martino di Caprara eind september 1944 ongeveer 50 vrouwen en kinderen zijn vermoord door Duitse machinegeweren, daarna zijn de lichamen en de kerk, waar nu nog de fundamenten van zichtbaar zijn, verbrand. In het vlakbij gelegen kerkhof treffen we een hartverscheurende marmeren gedenkplaat aan van een vermoord gezin: moeder en zeven kinderen.
We rijden verder over de provinciale weg naar Bologna en zoeken een dieselpomp, helaas overal uitverkocht, is er iets aan de hand? Bij de achtste pomp (en een mooi veld zonnebloemen) is er eindelijk diesel te krijgen. Blij tanken we voor 1,33 euro per liter.
Lees verder op pagina 9.