De Aïda in Verona
Met de navigatie rijden we naar camping San Pietra op de heuvel aan de rivier de Adige in Verona, op loopafstand van de Arena, waar we vanavond naar de opera Aïda willen gaan. Na vier haarspelden zijn we bij de ingang van de camping en er is nog plek op de “benedencamping”, alleen moeten we dan naar een andere ingang en het is echt alleen geschikt voor echte mini-mini-vans volgens het campingmeisje.
Naar de benedencamping
Met een sleutel en een plattegrondje rijden we de vier haarspelden weer af, daarna enkele smalle straatjes door en dan stopt de route bij drie hekken: het meest rechter hek blijkt het goede.
Na zeven keer steken rijden we door een soort gang het terrein op en daar halen we de fietsen eraf, want we moeten nog een paar keer steken om op het genummerde plekje terecht te komen, wat we evt. moeten delen met een ander busje. De overige plekken zijn alleen geschikt voor tentjes. Bij de boveningang kunnen overigens wel enkele campers staan.
Maar we staan hier dus echt prachtig en helemaal alleen, een schoonmaker komt even het sanitair schoonmaken. En we kunnen zo veel gemakkelijker de stad inlopen. We kregen zelfs nog een kleine korting omdat we zover van de campingbar en wifi af zitten.
Het is hier echter ontzettend heet, want er staat geen zuchtje wind in deze dicht begroeide kasteeltuin. Na een koude douche lopen we naar het centrum.
Sightseeing Verona
We zijn snel bij de San Pietra brug over de Adige.
Verona bekoort ons meteen, met haar prachtige gevels en balkonnetjes met bloemen. Slenterend door de straatjes komen we automatisch op het Piazza delle Erbe. We lopen nu eerst naar de Arena, het staat allemaal goed aangegeven.
Bij de Arena vragen we nog even naar de dresscode, als je genummerde stoelen hebt, word je geacht “elegant” gekleed te gaan, maar wat betekent dat? De vriendelijke meneer bij gate 66 legt uit dat een man een lange broek aan moet en het liefst dichte schoenen en voor vrouwen maakt het niets uit, die zijn altijd wel elegant! We balen allebei: Ton omdat hij een warme lange broek en sokken aan moet en ik omdat ik nu voor niks mijn elegante (maar beroerd lopende) schoentjes tot nu toe heb gekoesterd in het busje. Ze hebben ondertussen overal wel een keer gelegen.
We eten hier ook meteen maar: zeer matig, duur en weinig. Ach ja. We lopen over het plein en zien overal decorstukken liggen, er staat ook een enorme hijskraan, om te helpen bij de wisselingen van het decor? Via het balkonnetje van Romeo en Julia lopen we met pijnlijke voeten weer terug naar de camping.
We hebben nog 40 minuten om ons voor te bereiden en nog even te rusten.
De Aïda in Verona, wat een voorstelling!
Om 20.30 zijn we aanwezig en via donkere gangen en aftandse hurktoiletten, komen we in de Arena: wauw! De tribunes stromen vol, er kunnen 30.000 mensen in!
De spanning stijgt, een dame met een gong kondigt aan dat het zo gaat beginnen… Dan komt de dirigent op, schudt zijn manen naar achteren en het begint.
We hebben van te voren in een oud operaboek het verhaal van Aïda en achtergronden gelezen en op twee grote schermen worden de gezongen teksten ook “ondertiteld” in het Italiaans en het Engels. Na een tijdje wordt het buiten de Arena donker en wordt het nog sprookjesachtiger.
Paarden op het toneel
Er komen ook koren, ballerina’s, kinderen, vier witte paarden, violen, trompetten etc. aan te pas en ga zo maar door. Soms staan er tientallen strijders met toortsen op de hoogste rand van de Arena. Tijdens de intocht van het Egyptische leger zijn bijna alle 400 mensen die aan dit spektakel meewerken, op het toneel. Er gebeurt soms zoveel, dat ik niet eens zie waar die paarden opeens vandaan komen.
We genieten volop, al wordt het aan het eind van de avond wel wat koud, gelukkig heeft Ton een lange broek aan. Na vier uren, dus 1.00 ’s nachts is het afgelopen na vier bedrijven en drie keer 20 minuten pauze. Er is uiteraard een staande ovatie, al hebben we na elk bedrijf of mooi stukje ook al onze goedkeuringen laten horen, er zit nl. een man op de tribune, die steeds “Bravo” etc. roept zodat je weet wanneer je mag klappen, soms klappen mensen nl. op het foute moment.
Wat was dit een geweldige ervaring! Nog een afzakkertje op een terrasje en dan lopen we weer naar de camping, waar de nacht kort zal zijn.
4 juli
Bewolkt en aangename temperatuur, ook wel eens prettig. We rijden fietsloos door de krappe gang en de poort met de haakse bocht, laden de fietsen op en gaan met de auto naar de receptie om de poortsleutel terug te brengen en te betalen. Hier boven mooi uitzicht en wifi.
We rijden de stad uit en gaan de snelweg op richting noorden. Lees verder op pagina 10.